Ο Ιησούς γεννήθηκε πρόσφυγας και κατατρεγμένος

Η απήχηση του Χριστιανισμού είχε σε μεγάλο βαθμό να κάνει με το γεγονός ότι αντιπροσώπευε την αντίσταση σε μια Αυτοκρατορία, από τη σκοπιά όχι ενός τοπικού εθνικισμού αλλά μιας εναλλακτικής καθολικής κοινότητας των πιστών, δηλαδή των ανθρώπων. Και η αφήγηση της Γέννησης αυτό ακριβώς αποτυπώνει στα Ευαγγέλια.

Στο Κατά Λουκά υπάρχει η υπενθύμιση του πώς στην και τότε κατεχόμενη Βηθλεέμ γύρισαν βιαστικά ο Ιωσήφ και η Μαρία για να απογραφούν: «Εγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐξῆλθεν δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην» (Λουκ. 2.1).

Διαφορετικά θα είχαν τεράστια προβλήματα σε μια αυτοκρατορία, ανάλογα με αυτά που έχουν σήμερα οι Παλαιστίνιοι εάν χάσουν την άδεια εργασίας ή την ταυτότητα για να μπορούν κινούνται ανάμεσα στο πλήθος checkpoints που τέμνουν τις κατεχόμενες περιοχής

Στο Κατά Ματθαίον η σύγκρουση με την Αυτοκρατορία είναι ακόμη πιο έντονη, αφού εδώ βρίσκουμε την αφήγηση για τη σφαγή των νηπίων και τη διάσωση μέσω της προσφυγιάς στην Αίγυπτο, ύστερα από μήνυμα αγγέλου.

Όμως, η σφαγή έγινε και «Φωνή ἐν Ῥαμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καί  κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· Ῥαχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν.»

«Οὐκ εἰσίν», όπως ακριβώς χιλιάδες παιδιά στη Γάζα…

Η ενανθρώπιση του Ιησού δεν γίνεται σε έναν ηγεμόνα, σε έναν ηγέτη, γίνεται σε ένα προσφυγόπουλο, σε ένα βρέφος που γλυτώνει από μια γενοκτονία, στο παιδί μιας οικογένειας τρομαγμένης απέναντι σε μια καταπιεστική και εκμεταλλευτική αυτοκρατορική εξουσία.

Χωρίς αυτό το στοιχείο, την έλευση του Ιησού μέσα στην βαναυσότητα, την απανθρωπιά, το φόβο, την προσφυγιά, δηλαδή την καθολική εμπειρία της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, αλλά και την ελπίδα να ανατραπεί η Αυτοκρατορία και να αντικατασταθεί από μια άλλη πανανθρώπινη κοινότητα, την «επί γης ειρήνη» ο Χριστιανισμός δεν θα γινόταν ποτέ μια παγκόσμια θρησκεία.

Αλήθειες που υπογραμμίζουν με κάθε τρόπο το τελευταίο διάστημα οι χριστιανικές Εκκλησίες στην Παλαιστίνη που διαψεύδουν και όλη τη μυθολογία για τον «πόλεμο των πολιτισμών», καθώς θυμίζουν ότι ο πόλεμος είναι πάντα ο ίδιος: αυτός ανάμεσα στην ανάγκη των ανθρώπων να ζήσουν ειρηνικά και τη διαρκή επιστροφή της βαναυσότητας.

(Η φωτογραφία που έχει κάνει τον γύρο του κόσμου αυτές τις ημέρες προέρχεται από τη Λουθηρανική Εκκλησία στη Βηθλεέμ. Οι σκέψεις που προηγήθηκαν σε μεγάλο βαθμό είχαν ως αφορμή ένα κείμενο του πάστορα της εκκλησίας, Δρ. Μουντέρ Ισαάκ, θεολόγου και μέλους της πρωτοβουλίας Kairos in Palestine που πρωτοστατεί σε εκκλήσεις για να σταματήσει η σφαγή στη Γάζα)