«Συνωστισμός» των Παλαιστινίων στο Ισραήλ – Διάσπαρτοι στα χωράφια και τις παραλίες

Μεταξύ σφύρας και άκμονος βρίσκονται οι Άραβες πολίτες του Ισραήλ, μετά την επίθεση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου, καθώς εξαγριωμένα πλήθη ισραηλινών διψάνε για εκδίκηση για τον θάνατο εκατοντάδων Ισραηλινών.

Οι αραβοϊσραηλινοί αποτελούν -που προσδιορίζονται ως Παλαιστίνιοι- αποτελούν περίπου το 18% του πληθυσμού. Έχουν παγιδευτεί εδώ και χρόνια ανάμεσα στην πίστη τους στο κράτος του Ισραήλ και στην επιθυμία τους για τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών, τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης Παλαιστίνης και μια καλύτερη ζωή για τους εαυτούς τους.

Σε αντίθεση με τους Άραβες στη Ραμπλα ή στο Λοντ, που αποτελούν μέρος της ισραηλινής κοινωνίας, οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι στην Ανατολική Ιερουσαλήμ δεν είναι Ισραηλινοί πολίτες και αισθάνονται λιγότερο διχασμένοι. Το 1967, όταν το Ισραήλ προσάρτησε την Ανατολική Ιερουσαλήμ, έκανε τους Παλαιστίνιους εκεί νόμιμους κατοίκους, αλλά όχι πολίτες.

Η παρουσία της αστυνομίας έχει αυξηθεί μέσα και γύρω από την Ανατολική Ιερουσαλήμ και πολλοί Παλαιστίνιοι περνάνε από πολλαπλούς ελέγχους

Μετά την επίθεση όμως της Χαμάς και τον θάνατο αμάχων στο Ισραήλ, οι Άραβες πολίτες στο Ισραήλ δέχονται μεγάλες πιέσεις από τους υπόλοιπους Ισραηλινούς πολίτες.

Η παρουσία της αστυνομίας έχει αυξηθεί μέσα και γύρω από την Ανατολική Ιερουσαλήμ και πολλοί Παλαιστίνιοι περνάνε από πολλαπλούς ελέγχους τις τελευταίες πέντε ημέρες, δίχως να λείπουν και οι τριβές.

«Υπενθυμίζεται στους Παλαιστίνιους σε ποιο βαθμό η ισραηλινή κοινωνία είναι στρατιωτικοποιημένη», είπε ένας Παλαιστίνιος στου New York Times. «Αυτοί με τους οποίους φάγατε χθες είναι τώρα μπροστά, και τι κάνουν τώρα;».

Οι νεαροί Άραβες στην αρχή ένιωσαν περήφανοι για την αντίσταση της Χαμάς, η οποία ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας, είπε η Φίντα Σεχάντα, μέλος του δημοτικού συμβουλίου του Λοντ. «Την πρώτη στιγμή που ο λαός της Γάζας εισέβαλε στο Ισραήλ, οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι, ένιωσαν ότι κάποιος έκανε κάτι για την κατάσταση».

Αλλά αυτό το κύμα υπερηφάνειας έσβησε γρήγορα, είπε. «Αυτό έγινε πριν δούμε όλες τις εικόνες σφαγής, απαγωγής και βιασμού», είπε η κα Σεχάντα. «Αυτή δεν είναι μια νόμιμη μορφή αγώνα».

Ακόμη και σε πιο φυσιολογικούς καιρούς, το Λοντ έχει βαθιά ριζωμένα προβλήματα φτώχειας και εγκληματικότητας, με αραβικές εγκληματικές οργανώσεις που λειτουργούν με μικρή παρέμβαση από την ισραηλινή αστυνομία, λένε οι άνθρωποι. Ακόμη και η τοπική αυτοδιοίκηση είναι σε μεγάλο βαθμό διαχωρισμένη, με ξεχωριστά αραβικά και εβραϊκά τμήματα εντός των τμημάτων.

Τώρα οι διαφορές μεταξύ των κατοίκων έχουν ενταθεί πολύ περισσότερο.