Γιατί κάποιοι δικαιολογούν την επίθεση της Χαμάς;

Το Σάββατο έγινε στη Sonnenallee του Βερολίνου διαδήλωση προς υποστήριξη της επίθεσης της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς στο Ισραήλ. «Ναι και βέβαια ήμουν εκεί», λέει ο Χασάν. «Για να ξέρουν όλοι ότι υποστηρίζουμε τη χώρα μας», προσθέτει ο νεαρός, αναφερόμενος στην Παλαιστίνη.

Σε πολλούς αυτή η πανηγυρική συγκέντρωση περίπου 50-60 ατόμων στο Βερολίνο προκάλεσε φρίκη. Το αντιισραηλινό δίκτυο Samidoun μοίρασε γλυκά «για να γιορτάσει τη νίκη της αντίστασης», ενώ οι συμμετέχοντες φώναζαν συνθήματα και πέταξαν μία πέτρα σε περιπολικό της αστυνομίας. Και όλα αυτά τη στιγμή που οι τρομοκράτες της Χαμάς απήγαγαν δεκάδες πολίτες και σκότωσαν εκατοντάδες στο Ισραήλ. Πώς γίνεται αυτό;

Σιωπή στη Sonnenallee

Η Χαμάς έχει εκατοντάδες υποστηρικτές στη Γερμανία

Σχεδόν κανείς δεν θέλει να μιλήσει γι’ αυτό την άλλη μέρα το πρωί: οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν για την αιματηρή σύγκρουση στη Μέση Ανατολή. Πάντως, σε μερικούς τοίχους υπάρχουν αφίσες που αναγράφουν «Ελευθερία για την Παλαιστίνη». Αρκετές παλαιστινιακές σημαίες κρέμονται μπροστά από ένα κατάστημα. Αλλά κανείς δεν θέλει να απαντήσει σε ερωτήσεις. «Δεν μας ενδιαφέρει», λέει ένας νεαρός άνδρας.

Μόνο ο Χασάν τολμάει να πάρει τη μια κραυγαλέα θέση μετά την άλλη. Μόνο και μόνο «επειδή τρεις Ισραηλινοί πέθαναν», οι Παλαιστίνιοι είναι τώρα ξαφνικά τρομοκράτες – ο 18χρονος μιλάει σοβαρά. Δεν θέλει να ακούσει για εκατοντάδες νεκρούς, για φρικαλεότητες εναντίον αμάχων. Αντιπαρέρχεται τα πάντα με το επιχείρημα ότι κανείς δεν μιλάει για το τι έχει ήδη κάνει το Ισραήλ. «Γιατί ήρθαν στην Παλαιστίνη και πήραν τη γη μας;»

Δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους Εβραίους, ισχυρίζεται ο φοιτητής, η οικογένεια του οποίου διέφυγε από τα παλαιστινιακά εδάφη στη Συρία, από εκεί στο Λίβανο και τελικά στη Γερμανία. Όμως ο αγώνας εναντίον του λαού του Ισραήλ θα συνεχιστεί ακόμη και για 200, 300 χρόνια, μέχρι «να πάρουμε πίσω την Παλαιστίνη».

Το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ

Ο Χασάν δεν είναι ο μόνος που σκέφτεται έτσι. Και, σε μία χώρα όπως η Γερμανία, η οποία έχει υποστηρίξει ανέκαθεν το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ, απόψεις σαν του Χασάν κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται άβολα. Το ότι το Ισραήλ έχει δικαίωμα να υπάρχει και να υπερασπίζεται τον εαυτό του είναι το ελάχιστο που πρέπει να μείνει στο απυρόβλητο. Ιδίως μετά τα ιστορικά εγκλήματα που διέπραξαν οι Γερμανοί κατά των Εβραίων, όταν πολλοί εξ αυτών κατέφυγαν στα παλαιστινιακά εδάφη. Μετά το Ολοκαύτωμα δεν υπάρχει επιστροφή, αυτή είναι η γερμανική γραμμή.

Η Γερμανία έχει ταχθεί επανειλημμένως στο πλευρό του Ισραήλ

«Το να εορτάζονται στους δρόμους μας οι αποτρόπαιες επιθέσεις εναντίον του Ισραήλ, είναι κάτι που δεν αποδεχόμαστε», δήλωσε ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς μετά τα όσα εκτυλίχθηκαν το Σάββατο. Η Ιρένε Μίχαλικ, ειδική σε ζητήματα εσωτερικών υποθέσεων από τους Πράσινους, ζήτησε να εξεταστεί το ενδεχόμενο απαγόρευσης ορισμένων ενώσεων. Οργανώσεις όπως η Samidoun βρίσκονται τώρα στο στόχαστρο.

Σύμφωνα με την Υπηρεσία για την Προστασία του Συντάγματος η ένωση ανήκει στη ριζοσπαστική παλαιστινιακή οργάνωση PFLP (Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης) και είναι εχθρική προς το Ισραήλ. Το ίδιο το PFLP προπαγανδίζει τον ένοπλο αγώνα κατά του Ισραήλ, αλλά σε αντίθεση με τη Χαμάς, δεν έχει θρησκευτική χροιά. Το PFLP έχει μερικές δεκάδες, κυρίως ηλικιωμένους υποστηρικτές στη Γερμανία.

Εκατοντάδες υποστηρικτές της Χαμάς στη Γερμανία

Από την άλλη πλευρά η Χαμάς υποστηρίζεται από περίπου 450 άτομα στη Γερμανία, πολλά από τα οποία είναι Γερμανοί πολίτες. Στη Γερμανία η χρήση διακριτικών της Χαμάς αποτελεί ποινικό αδίκημα. «Τα δυτικά κράτη, όπως η Γερμανία, θεωρούνται από τη Χαμάς ως καταφύγια όπου η οργάνωση επικεντρώνεται στη συγκέντρωση κεφαλαίων, τη στρατολόγηση νέων υποστηρικτών και τη διάδοση της προπαγάνδας της», αναφέρει η Υπηρεσία για την Προστασία του Συντάγματος σε έκθεσή της το 2022.

Η απαγόρευση της Samidoun είναι το λιγότερο που μπορεί να γίνει κατά τον Τίμο Ράινφρανκ, διευθύνοντα σύμβουλο του Ιδρύματος Amadeu Antonio. Πρέπει «να αναρωτηθούμε ειλικρινά αν έχουμε κάνει αρκετά τα τελευταία χρόνια για την καταπολέμηση του διεθνούς αντισημιτισμού», δήλωσε ο Ράινφρανκ. Ο αντισημιτισμός ξεκινά συχνά με την εξύμνηση της τρομοκρατίας και μερικά δωρεάν γλυκά στην Sonnenallee, «αλλά στο τέλος καταλήγει πάντα με νεκρούς Εβραίους».

Στο Βερολίνο υπάρχουν επανειλημμένα ακόμη και επιθέσεις εναντίον ανθρώπων που φαίνεται πως είναι Εβραίοι από την ενδυμασία ή τη γλώσσα τους. Αυτό συμβαίνει στους άνδρες που φορούν kippah – το παραδοσιακό εβραϊκό κάλυμμα του κεφαλιού – καθώς και στους ανθρώπους που μιλούν στο τηλέφωνο στα εβραϊκά ή έχουν το αστέρι του Δαβίδ σε μια αλυσίδα. Σε τέτοια περιστατικά δεν είναι σαφές πόσοι εκ των δραστών είναι αραβικής καταγωγής, καθώς ούτε η αστυνομία ούτε οι οργανώσεις υποστήριξης των θυμάτων καταγράφουν το θρησκευτικό ή εθνοτικό υπόβαθρο.

Στο Βερολίνο γίνονται διαδηλώσεις και υπέρ του Ισραήλ

Πάντοτε υπάρχουν αντιισραηλινές διαδηλώσεις από παλαιστινιακές ομάδες, τόσο στο Βερολίνο, όσο και αλλού. Συνήθως συμμετέχουν μερικές εκατοντάδες άνθρωποι, οι οποίοι ζητούν ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος στη θέση του Ισραήλ. Κάποιοι κρατούν χάρτες που δείχνουν το έδαφος του Ισραήλ με πράσινο χρώμα, το χρώμα του Ισλάμ. «Από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα, η Παλαιστίνη θα είναι ελεύθερη», φωνάζουν. Από τον Ιορδάνη ποταμό μέχρι τη Μεσόγειο Θάλασσα, το κράτος της Παλαιστίνης θα πρέπει να φτάσει εκεί που είναι τώρα το Ισραήλ.

Το περασμένο Πάσχα, σε μια παλαιστινιακή διαδήλωση στο Βερολίνο ορισμένοι συμμετέχοντες φώναζαν αντιισραηλινά και αντισημιτικά συνθήματα. Παρατηρητές ανέφεραν ότι φώναξαν επίσης συνθήματα όπως «Θάνατος στους Εβραίους, θάνατος στο Ισραήλ». Τους επόμενους μήνες ορισμένες παλαιστινιακές διαδηλώσεις απαγορεύτηκαν από την αστυνομία.

Ο πρέσβης του Ισραήλ Ρον Πρόσορ έγραψε πριν από λίγο καιρό ότι δεν περίμενε πως «οι δρόμοι του Βερολίνου θα έμοιαζαν τόσο πολύ με εκείνους της Γάζας», καθώς και ότι «αυτή η τρομοκρατική προπαγάνδα στην καρδιά του Βερολίνου είναι ντροπή». Αλλά τόνισε επιπλέον πως «η πλειοψηφία του πληθυσμού εδώ είναι καλοί, αξιοπρεπείς άνθρωποι».

Επιμέλεια: Γιώργος Πασσάς