Μνήμη Σωτήρη Πέτρουλα

58 χρόνια μας χωρίζουν από τη δολοφονία του φοιτητή Σωτήρη Πέτρουλα από την Αστυνομία Πόλεων της πρωτεύουσας. Η 21^η Ιουλίου 1965 δεν ήταν τυχαίο γεγονός που κόστισε τη ζωή στον Πέτρουλα και έστειλε πάνω από 200 έλληνες πολίτες στα νοσοκομεία.

Η εφημερίδα το «Βήμα» της 22 Ιουλίου 1965 με το πρωτοσέλιδο άρθρο της υπό τον τίτλο «Το αίμα σας βαρύνει» γράφει με ανεξίτηλα γράμματα: «Τα χθεσινά αιματηρά γεγονότα ένα και μόνον καταδεικνύουν: Ότι το προκλητικό θράσος με το οποίο η αυλική κυβέρνησις των προδοτών (σημ. σύνταξης των αποστατών της νόμιμης και με πλειοψηφία 53% εκλεγείσας κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου) αλλά και τα Ανάκτορα ποδοπατούν την δεδηλωμένην αντίθεσιν ενός ολόκληρου λαού, όσον και κάθε έννοιαν ηθικής και πολιτικής δεοντολογίας. ΟΔΗΓΕΙ ΕΙΣ ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΙΣΜΑ».

«Επί ένα δεκαεξάμηνον η κυβέρνησις του Γεωργίου Παπανδρέου αντιμετώπισε σειρά σκληρών εκδηλώσεων, απεργιών και πορειών. Ούτε μια σταγών αίματος είχε χυθεί. Όμως ήρκησε μία εβδομάδα καταστρατηγήσεως της λαϊκής βουλήσεως δια να θρηνήση η χώρα θύματα. Και επικαλούνται τώρα οι κυβερνώντες ως δικαιολογητικόν τας «οχλοκρατικάς εκδηλώσεις». Όχι κύριοι, εσείς προκαλείτε την αιματοχυσίαν. ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΑΣ ΒΑΡΥΝΕΙ».

Η μάνα του Πέτρουλα στην πάνδημη κηδεία του δολοφονημένου γιου της.

Αηδιασμένος, στα τότε φοιτητικά μου χρόνια, από την επίσημη μοναρχοφασιστική κοινωνικο-πολιτική αφασία και με τη βεβαιότητα, ότι οι αποστάτες λειτουργούσαν όχι απλώς ως εντεταλμένα όργανα αλλά ορθότερα ως προπομποί της Απριλιανής στρατιωτικής δικτατορίας, με την προαίσθηση λοιπόν και των χειρίστων επακόλουθων της διαρκούς συνταγματικής εκτροπής, ανήκα στις εκατοντάδες χιλιάδες των ελλήνων δημοκρατών, που ανέμεναν ως νομοτελειακή και με τις ευλογίες των Ανακτόρων, του παρακρατικού ΙΔΕΑ, γιατί όχι και του αμερικανονατοϊκού μετώπου, κατάληξη, το πανάθλιο και από τα χειρότερα φασιστικά καθεστώτα της Υφηλίου δικτατορικό μόρφωμα της 21^ης Απριλίου 1967…

Ο τραγικός πατέρας στην κηδεία του γιού του Σωτήρη Πέτρουλα

Οφείλω ταυτοχρόνως να διευκρινίσω ότι η θλιβερή ιστορική αμνησία, που κατατρύχει κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες «απολιτικών» ελλήνων, θα μπορούσε να καταπολεμηθεί με τη συλλογική εκδημοκρατική παρέμβαση του ακαδημαϊκού δυναμικού, αλλά και των υπευθύνων σε όλες τις βαθμίδες της επίσημης κρατικής Παιδείας.

Θεωρείται όχι μόνον λογικό αλλά και ηθικά απαράδεκτο, το γεγονός ότι, τα σχολικά εγχειρίδια της Ιστορίας της Ελλάδας δεν αναφέρουν επαρκώς γεγονότα καθεστωτικής εκτροπής σαν αυτό της στυγνής δολοφονίας του Σωτήρη Πέτρουλα, αλλά κάποιοι ή κάποιες συγγραφείς αυτοεπαίρονται παραχαράσσοντας και εξομοιώνοντας με …συνωστισμό (!) γεγονότα σαν αυτό των άγριων αιματηρών διωγμών στην ελληνική ακμάζουσα το 1922 Ιωνική πόλη της Σμύρνης…