Ο Άλκης δεν γυρίζει πίσω με τα ισόβια…

Την ποινή της ισόβιας κάθειρξης μαζί με επιπλέον πολυετείς καθείρξεις επέβαλε το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης στους 7 από τους 12 καταδικασθέντες για τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού και τον τραυματισμό των δύο φίλων του, το βράδυ της Τρίτης 1ης Φεβρουαρίου 2022.

Ένα βράδυ που κόπηκε τόσο άδικα και πρόωρα το νήμα της ζωής ενός νέου παιδιού, επειδή απλώς ήταν διαφορετική ομάδα από τους δράστες της επίθεσης.

Και μπορεί στην αναγγελία της απόφασης, συγγενείς και φίλοι του αδικοχαμένου Άλκη να ξέσπασαν σε χειροκροτήματα, αλλά η αλήθεια είναι μία: ο Αλκης δεν θα ξαναγυρίσει πίσω.

Το είπε άλλωστε και η μητέρα του: «Ευχαριστώ την ελληνική δικαιοσύνη. Είναι μια μεγάλη δικαίωση για την οικογένειά μας, αλλά το παιδί μου δε γυρίζει πίσω!»

Οι δολοφόνοι του Άλκη, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, δεν θα μείνουν ισόβια στη φυλακή. Όταν ο ένοχος τιμωρείται με ισόβια, τότε το διάστημα που θα μείνει στη φυλακή είναι τα 16 χρόνια, χωρίς να έχει δικαίωμα ευνοϊκών ελαφρύνσεων και μειώσεων στην ποινή.  Αν στον καταδικασθέντα επιβληθεί ποινή δις ισοβίων παραμένει στη φυλακή άλλα 2 χρόνια, δηλαδή φτάνει τα 18 αλλά αυτό δεν ισχύει για τους επτά καταδικασθέντες καθώς τιμωρήθηκαν με μία φορά ισόβια, μαζί με κάτι χρόνια…

Έτσι , στα 35 και στα 36 χρόνια τους οι περισσότεροι, θα βγουν από τη φυλακή και θα επιχειρήσουν να φτιάξουν τη ζωή τους, έχοντας μπροστά τους, τουλάχιστον άλλα τόσα χρόνια! Όχι, όμως, ο Άλκης…

Ούτε φυσικά και οι γονείς του, που πρέπει να ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους με τη μεγαλύτερη κατάρα. Χωρίς το αγαπημένο τους παιδί που εντελώς αδικαιολόγητα, απρόκλητα και αναίτια, έχασαν σε ηλικία 19 ετών. Ένα βάρος ψυχής που θα τους συντροφεύει για όλη τους τη ζωή, μέχρι να κλείσουν και αυτοί τα μάτια τους!

Δύο γονείς που αντιμετώπισαν τη δοκιμασία της δίκης με μεγάλο σθένος και τους αξίζει η αγάπη όλου του κόσμου για την αξιοπρέπεια με την οποία βιώνουν την τραγική απώλεια.

Είναι αντιληπτό ότι σημασία δεν έχει η ποινή, πέρα από την ηθική δικαίωση των γονιών και των συγγενών. Όλα μπορούν να αλλάξουν ή να διαφοροποιηθούν στο σύντομο πέρασμα μας από τη γη, όχι όμως ο θάνατος.

Άρα η μοναδική λύση, δεν είναι η επιβολή της τιμωρίας αλλά η αποφυγή τέτοιων τραγικών περιστατικών. Και δυστυχώς όχι απλώς επαναλαμβάνονται οι επιθέσεις για οπαδικούς λόγους, αλλά συνεχίζονται με αυξημένους ρυθμούς.

Μόνο μέσα στο 2023 έχουν καταγραφεί πολλά περιστατικά, όπως το βράδυ του Σαββάτου 1η Απριλίου όταν παρέα 5 οπαδών του Ηρακλή δέχτηκε επίθεση από 15-20 κουκουλοφόρους με ρόπαλα στην περιοχή των Σαράντα Εκκλησιών στη Θεσσαλονίκη.

Την Τετάρτη 17 Μαΐου ομάδα περίπου 25 ατόμων επιτέθηκε με σιδερογροθιές σε δύο οπαδούς στη Νέα Ερυθραία. Και δεν συμβαίνουν οι επιθέσεις μόνο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Τον περασμένο Απρίλιο στα Ιωάννινα, έγινε επίθεση σε τέσσερις οπαδούς του ΠΑΣ Γιάννινα από επτά άτομα με αποτέλεσμα ένας 30χρονος να τραυματιστεί σοβαρά και να νοσηλευτεί σε ΜΕΘ.

Δυστυχώς με ευχολόγια δεν αντιμετωπίζεται η κατάσταση με τις επιθέσεις των χούλιγκαν και τις μάχες των οργανωμένων στρατών. Ούτε με επικλήσεις του άδικου χαμού του Άλκη! Είναι νομοτελειακά σίγουρο ότι θα θρηνήσουμε ξανά για κάποιο νεαρό παιδί που έπεσε άδικα από το μαχαίρι ή τη σιδερογροθιά ενός αντιπάλου οπαδού.

Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, μόνο με νομοθετημένα μέτρα μπορεί να αποφευχθεί ένας νέος θάνατος. Αλλά πρέπει να υπάρχει και κάποιος να τα πάρει…