Ο Μίτσελ δεν είχε πείσει ούτε τον εαυτό του!

Hταν Φεβρουάριος του 2013 όταν ο Μίτσελ Γκονζάλες αναλάμβανε για πρώτη φορά τον Ολυμπιακό. Κλείνοντας δύο χρόνια τότε στην ομάδα, παρά ένα μήνα, είχε προλάβει να καταγράψει δύο πρωταθλήματα κι ένα κύπελλο, μαζί με σπουδαίες εμφανίσεις της ομάδας στην Ευρώπη.

Η δεύτερη θητεία του αποδείχθηκε εντελώς διαφορετική. Μετά από επτά σχεδόν μήνες, ο Ισπανός δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά και η λύση της συνεργασίας ήταν μονόδρομος!

Αν προσπαθήσεις να αναλύσεις το δεύτερο πέρασμα του από τους «ερυθρόλευκους» σίγουρα δεν θα βρεις πολλά θετικά. Ούτε καν ο απολογισμός του δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιομνημόνευτος. Οι 18 νίκες σε 32 αγώνες δεν είναι για παράσημο, ειδικά όταν είσαι προπονητής του Ολυμπιακού.

Οι βαριές εντός έδρας ήττες από την Καραμπάγ (0-3) και ΠΑΟΚ (1-2) μπορεί να ήταν στην αρχή και να υπάρχουν δικαιολογητικά, αλλά του καταλογίζονται. Ηταν αυτός ο προπονητής, είχε αυτός την ευθύνη. Πολύ περισσότερο το 3-0 της ΑΕΚ στο Κύπελλο, ή η ισοπαλία με τον ΠΑΣ, ήταν αποτελέσματα που ποτέ δεν δέχθηκαν οι φίλοι του Ολυμπιακού.

Ο συνήγορος του διαβόλου θα πει ότι ο Μίτσελ ψαλίδισε τη διαφορά από την κορυφή και την έφτασε στο -3, αλλά ούτε αυτό του χρεώνεται, πόσω μάλλον όταν θα μπορούσε να είναι μόνος πρώτος, εάν ο Ολυμπιακός είχε νικήσει στο Περιστέρι τον Ατρόμητο και τον Αρη την Κυριακή στο Καραϊσκάκη. Με τους τέσσερις αυτούς στη συγκομιδή, ο Ολυμπιακός θα οδηγούσε την κούρσα, θα είχε την ψυχολογία με το μέρος του και θα μετέφερε αυτομάτως το άγχος στους διώκτες του. Ωστόσο αυτό δεν συνέβη και ο Ολυμπιακός είναι αυτός που ακόμα κυνηγά τους πρωτοπόρους…

Ηταν θέμα εικόνας

Οι αριθμοί μπορεί να μην λένε πάντα την αλήθεια, δεν συμβαίνει, όμως το ίδιο με τα αποτελέσματα που διαμορφώνουν τις καταστάσεις και διακρίνουν την επιτυχία από την αποτυχία στο ποδόσφαιρο. Για έναν σύλλογο όπως ο Ολυμπιακός η μόλις μία νίκη στα ντέρμπι με τους «μεγάλους» είναι κάτι που δεν χωνεύεται!

Ωστόσο πιστεύω ότι σε αυτή τη δεύτερη θητεία του πρώην άσου της Ρεάλ στο Λιμάνι, δεν ήταν τόσο τα αποτελέσματα που χαρακτήρισαν το έργο του, όσο η εικόνα της ομάδας. Οσα έβγαιναν στο γήπεδο και όσα έκαναν τη διαφορά, φαίνονταν περισσότερο ως αποτέλεσμα της μεγάλης κλάσης κάποιων ποδοσφαιριστών, παρά απόρροια της δουλειάς που έκανε ο προπονητής.

Ακόμα και το θριαμβευτικό 3-1 στην Αγιά Σοφιά περισσότερο λογίζεται στις εμπνεύσεις των «ερυθρόλεκων» παικτών και στα λάθη των γηπεδούχων, παρά στο κοουτσάρισμα του 60χρονου προπονητή.

Αυτή η θολή εικόνα μέτρησε και στο υποσυνείδητο των «ερυθρόλευκων» οπαδών που ήταν αρκετά δύσπιστοι απέναντι του και μάλιστα οι οργανωμένοι της Θύρας 7, προχώρησαν δύο φορές σε ποσταρίσματα εις βάρος του.

Σε όλη αυτή την αρνητική για τον Ισπανό εικόνα, μερίδιο ευθύνης έχει και ο ίδιος. Οσοι θυμούνται την προηγούμενη θητεία του στην ομάδα και τον έζησαν από κοντά, αναφέρουν πολλές διαφορές στον Μίτσελ εκείνης της εποχής με τον Μίτσελ του 2022/23. Σα να μην είχε ούτε ο ίδιος κίνητρο να δείξει ότι είναι ο ίδιος προπονητής με εκείνον που ανέλαβε την ομάδα το 2013.

Απόδειξη αυτών είναι και τα όσα… μαγικά έκανε στο ματς της Κυριακής που απορρύθμισαν εντελώς την ομάδα και έδωσαν το χώρο στον Αρη να ισοφαρίσει. Παρότι είχε ήδη δύο αναγκαστικές αλλαγές, αλλάζει ακόμα τρεις παίκτες στο 73’ και η ομάδα χάνει τη συνοχή και την ομοιογένεια της, όταν μάλιστα ο Αρης είχε μειώσει σε 2-1. Ο Ολυμπιακός κόπηκε στη μέση, χωρίς Φορτούνη και Χουάνγκ η μπάλα δεν κυκλοφορούσε, ουδείς γνώριζε που έπαιζε και η ισοφάριση ήταν θέμα χρόνου.

Όπως και θέμα χρόνου ήταν η αποχώρηση του Ισπανού σε μία χρονιά που ακόμα δεν έχει κριθεί τίποτα. Ισως το «αντίο» να λειτουργήσει και ευεργετικά για τους παίκτες που καλούνται πλέον να αναλάβουν τις ευθύνες τους, αρχής γενομένης από το ματς με τον ΠΑΟΚ.