Το στοίχημα του ελληνικού ελαιολάδου

Είναι πιθανό με τα σημερινά δεδομένα, να συμφέρει μετά από πολλά χρόνια όσοι έχουν «ρίζες» (ελαιόδεντρα) να σταματήσουν ό,τι κάνουν στις πόλεις τον Νοέμβριο και να μεταβούν στα χωριά τους, για να μαζέψουν τις ελιές.

Ο συνδυασμός των συνθηκών που πάνε να δημιουργηθούν κάνει πιο συμφέρουσα από οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα την ελαιοπαραγωγή.

Η υπ’ αριθμόν ένα ελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο η Ισπανία καταγράφει μείωση της παραγωγής άνω του 40%. Πάνω από 500.000 τόνοι θα λείψουν φέτος από την αγορά λόγω ξηρασίας που χτύπησε την ισπανική παραγωγή. Στην Ιταλία το πρόβλημα είναι το ίδιο για μικρότερες ποσότητες.

Στην Ελλάδα αντίθετα, μετά από πολλά χρόνια προβληματικών παραγωγών, αναμένεται οι 210.000 τόνοι να ξεπεράσουν φέτος τους 300.000 τόνους.

Τα νέα είναι ακόμα καλύτερα από πλευράς τιμών. Λόγω των ελλείψεων από Ισπανία και Ιταλία, όσοι επιλέξουν την ελαιοσυλλογή θα ανταμειφθούν με τιμές που θα ξεπεράσουν σίγουρα τα 4 ευρώ το κιλό και είναι πιθανό να κινηθούν προς τα 5 ευρώ, όταν πέρυσι μετά βίας ξεπέρασαν τα 3 ευρώ.

Το πρώτο θέμα ωστόσο είναι ποιος θα τις μαζέψει τις ελιές, καθώς ένα ζήτημα – όχι μικρό – είναι η εξασφάλιση ικανού αριθμού εργατών γης. Προσέξτε όχι για οποιοδήποτε προϊόν, αλλά για το ελαιόλαδο, γεγονός που αναδεικνύει τα δομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η αγροτική παραγωγή και συνακόλουθα η ελληνική οικονομία. Υπάρχει δηλαδή το ενδεχόμενο, ενώ η αγορά διψάει για άφθονο υψηλής ποιότητας λάδι όπως το ελληνικό και ενώ υπάρχει την ίδια στιγμή το δέλεαρ της υψηλής τιμής, να μην έχουμε τα απαραίτητα χέρια να το μαζέψουμε.

Το δεύτερο θέμα είναι τι θα κάνουμε το ελαιόλαδο που θα παράγουμε. Αν για παράδειγμα αρκεστούμε στη χώρα στη διαδικασία ως το ελαιοτριβείο και μετά το αφήσουμε στην τύχη του, να διακινηθεί χύμα, δεν κάναμε τίποτα. Μια χρονιά θα πάμε καλά και από του χρόνου ξανά τα ίδια.

Κυκλοφορεί για παράδειγμα στις ελαιοπαραγωγικές περιοχές ότι φέτος εκτός των γνωστών ιταλών εμπόρων που φορτώνουν βυτία με χύμα υψηλής ποιότητας ελληνικό ελαιόλαδο οι οποίοι το τυποποιούν, το αναμιγνύουν και το πωλούν ως ιταλικό, έχουν εμφανιστεί και τούρκοι έμποροι. Ηδη υπάρχουν πληροφορίες ότι αγορές της Ασίας όπως η ιαπωνική έχουν κατακλυστεί από τούρκικο τυποποιημένο ελαιόλαδο, που έχει αγοραστεί χύμα από την Ελλάδα.

Στην Ιταλία ήδη εξάγουμε τη μισή ελληνική παραγωγή (πάνω από 100.000 τόνους) χύμα και ανώνυμα. Η αξία αυτών των εξαγωγών ξεπερνάει τα 345 εκατ. ευρώ. Οι εκτιμήσεις που υπάρχουν κάνουν λόγο ότι αν το τυποποιούσαμε και δημιουργούσαμε ένα στοιχειωδώς καλό ελληνικό brand τα έσοδα του ελληνικού ελαιολάδου θα μπορούσαν να αυξηθούν κατά τουλάχιστον 300 εκατ. ευρώ, ξεπερνώντας συνολικά τα 650 εκατ. ευρώ.

Η ευκαιρία είναι ξεκάθαρο ότι βρίσκεται μπροστά μας. Πάνω από 300 αναγνωρισμένες τυποποιητικές εταιρείες ελαιολάδου λειτουργούν στη χώρα μας. Εχουν τις υποδομές, αλλά τους έλειπαν οι ποσότητες. Φέτος από πλευράς παραγωγής θα φτάσουμε σε επίπεδα άλλων εποχών και από πλευράς τιμών σε επίπεδα που δεν τα έχουμε ξαναδεί. Ας την αξιοποιήσουμε…