Γαλλία: Γιατί ο Μακρόν ζητά πανευρωπαϊκό πλαφόν στους μισθούς των διευθυντικών στελεχών

Ο Κάρλος Ταβάρες έχει συνηθίσει να βλέπει το όνομα του να… φιγουράρει στα δημοσιεύματα του διεθνούς οικονομικού Τύπου. Όμως, σίγουρα δεν περίμενε να εξελιχτεί σε… φίρμα της πολιτικής αναμέτρησης που μαίνεται στη Γαλλία, λίγα 24ωρα πριν τον κρίσιμο, δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της χώρας, καθώς -σίγουρα άθελα του- έγινε σύμβολο της νέας στρατηγικής που έχει υιοθετήσει ο Εμανουέλ Μακρόν στην προσπάθεια του να υιοθετήσει ένα πιο λαϊκό προφίλ, στο πλευρό του μέσου πολίτη και απλού εργαζομένου.

Αφορμή στάθηκε η είδηση πως ο Πορτογάλος CEO της τέταρτης μεγαλύτερης βιομηχανίας αυτοκινήτου στον κόσμο, της Stellantis, θα λάβει για το 2021 ένα «χρυσό» πακέτο αποζημίωσης ύψους 19,1 εκατ. ευρώ.

Η Stellantis στο στόχαστρο

Η Stellantis, που δημιουργήθηκε από την συγχώνευση της γαλλικής Peugeot Societe Group και της Fiat Chrysler Automobiles, έχει κεντρική έδρα την Ολλανδία, το Άμστερνταμ, και «αγκαλιάζει» 13 διάσημες διεθνείς φίρμες αυτοκινήτων, από τις οποίες μόλις οι 3 έχουν βάση τη Γαλλία, η Citroen, η DS και η Peugot. Όμως, αυτό ήταν κάτι παραπάνω από αρκετό για να απασχολήσει την γαλλική προεκλογική εκστρατεία και δη, τον Εμανουέλ Μακρόν προσωπικά, ο οποίος… σήκωσε το λάβαρο της εργατικής επανάστασης κατά των golden boys εξαπολύοντας ολομέτωπη επίθεση κατά της αποζημίωσης του Ταβάρες.

Ο Πορτογάλος, ανέλαβε τα ηνία του Ομίλου τον Ιανουάριο του 2021, προερχόμενος από την αντίστοιχη θέση στην κορυφή της Groupe PSA. Ο βασικός του μισθός ανέρχεται σε 2 εκατ. ευρώ, όμως θα λάβει επιπλέον 7,5 εκατ. ευρώ λόγω επιδόσεων, 1,7 εκατ. μπόνους για την επιτυχημένη συγχώνευση του Ομίλου, 2,4 εκατ. ευρώ για το μελλοντικό πακέτο συνταξιοδότησης του, καθώς και μετοχές αξίας περίπου 5,4 εκατ. ευρώ.

Βεβαίως το σημαντικό πακέτο αποζημίωσης του Ταβάρες, σε μετρητά και κυρίως stock options προκάλεσε αντιδράσεις και στο εσωτερικό του Ομίλου, αρκετοί μέτοχοι αντέδρασαν και προφανώς και το συνδικάτο των εργαζομένων, χωρίς φυσικά να έχει την εξουσία να το μπλοκάρει.

Και σίγουρα δεν θα περίμενε κανείς από τον Μακρόν, έναν πρώην τραπεζίτη της τράπεζας Ρότσιλντ, ο οποίος στο παρελθόν έχει κατηγορηθεί για το ακριβό προσωπικό του γούστο, την προτίμηση του σε λαμπερές εκδηλώσεις όπως στις Βερσαλλίες, αλλά και για τις καλές σχέσεις που διατηρεί με την οικονομική και κοσμική ελίτ της χώρας, να ξεσηκώσει… φασαρία για την «σοκαριστική και υπερβολική» αποζημίωση του Ταβάρες. Όμως, οι σφυγμομετρήσεις που αποτυπώνουν τα αδύναμα ποσοστά του στην εργατική τάξη απέναντι στην «λαϊκή» Μαρίν Λεπέν και την μικρή διαφορά που τους χωρίζει σε εθνικό επίπεδο, εξηγούν και με το παραπάνω την αιφνίδια… έκρηξη του.

Πανευρωπαϊκό πλαφόν 

Μάλιστα, ο Γάλλος πρόεδρος για να τονίσει και το προφίλ του ως ηγετική μορφή της ενωμένης Ευρώπης δεν περιόρισε την νέα του μάχη κατά των golden boys μόνο σε εγχώριο επίπεδο, αλλά θέλησε να την μεταφέρει και σε πανευρωπαϊκό. Έτσι τάχθηκε κατά της επιβολής ενός πανευρωπαϊκού πλαφόν στους υπερβολικούς(;) μισθούς των διευθυντικών στελεχών των επιχειρήσεων, χωρίς βέβαια να κάνει το λάθος να γίνει πιο συγκεκριμένος με τρόπο που θα μπορούσε μελλοντικά να στραφεί εναντίον του, εφόσον δηλαδή επανεκλεγεί!

«Πρέπει να θέσουμε ανώτατα όρια και να επιβάλουμε διακυβέρνηση για όλη την Ευρώπη με τρόπο που θα είναι αποδεκτός. Αν δεν είναι, η κοινωνία μπορεί να εκραγεί ανά πάσα στιγμή» σχολίασε χαρακτηριστικά, κάνοντας λόγο για αστρονομικά ποσά σε ένα διάστημα που ο κόσμος αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα και μια μάχη που αφορά σε συλλογικό επίπεδο σε όλη την Ευρώπη, ώστε οι μισθοί των στελεχών να μην είναι υπερβολικοί. «Πρέπει να πείσουμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας να προωθήσουν τις μεταρρυθμίσεις για τη δημιουργία ενός αυστηρού πλαισίου για τους μισθούς των στελεχών».

Ποιος φταίει; 

Όχι βεβαίως πως η Μαρίν Λεπέν δεν έσπευσε να προσθέσει και το δικό της… λιθαράκι. Προφανώς δεν στήριξε την πρωτοβουλία Μακρόν για μια πανευρωπαϊκή αντίδραση, όμως κατέκρινε επίσης την παχυλή αποζημίωση του Ταβάρες κάνοντας λόγο για ένα σοκαριστικό και προκλητικό πακέτο για τον μέσο εργαζόμενο. Επέλεξε δε, να πάει την… κουβέντα και προς την κατεύθυνση της ευθύνης του κράτους ρίχνοντας έτσι το μπαλάκι στον σημερινό ένοικο του Ελιζέ, τον «πρόεδρο των πλουσίων» όπως συνηθίζει συχνά-πυκνά να αποκαλεί τον Μακρόν.

Όσον αφορά την ίδια την Stellantis, προφανώς επέλεξε να μείνει μακριά από την πολιτική διαμάχη. Περιορίστηκε μόνο να υπενθυμίσει πως υπό την ηγεσία του Ταβάρες, μέσα σε λιγότερο από οκτώ χρόνια, ο γαλλικός βραχίονας του Ομίλου, η Groupe PSA, κατάφερε να εξελιχτεί από μια εταιρεία στο χείλος της χρεοκοπίας και πάλι σε μια από τις κορυφαίες βιομηχανίες του κλάδου διεθνώς.