Λογική και πλάκα

Στη Λάρισα πιστοί είπαν στον τοπικό μητροπολίτη ότι, ως εμβολιασμένος, θα γίνει εύκολος στόχος για τα έξυπνα όπλα του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου. Εντάξει, ας πούμε ότι ισχύει. Γιατί όμως στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Λάρισα θα πρέπει σώνει και καλά να μείνει χωρίς μητροπολίτη; Εύκολο. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων θα εξοντώσει τους πνευματικούς μας ηγέτες. Και όπως μας διδάσκει η Ιστορία, δεν ξεκινάς να πας σε Παγκόσμιο Πόλεμο αφήνοντας τον Μητροπολίτη Λάρισας στη θέση του.

Συχνά, πολύ συχνά δυστυχώς, όταν έρχομαι σε αντιπαράθεση με συμπολίτες μας που έχουν δεχθεί τα σταγονίδια του ψεκασμού, ακούω να προτάσσεται ως ύστατο επιχείρημα το δικαίωμά τους να πιστεύουν οτιδήποτε θέλουν. Και απαιτούν σεβασμό στην άποψή τους. Είναι ένα από τα προβλήματα, τα bugs, της δημοκρατίας: η κοινή βλακεία χρησιμοποιεί το προσωπείο της άποψης και διεκδικεί το δικαίωμα της αναγνώρισης και του σεβασμού. Το ερώτημα που προβάλλει εδώ έχει να κάνει με τις άμυνες της δημοκρατίας απέναντι στη βλακεία, το αυτοάνοσο του πολιτεύματος. Ναι, βέβαια υπάρχουν θεσμικές δικλίδες προστασίας και συγκροτημένες άμυνες απέναντι στην παράνοια.

Ομως και πάλι, δεν καλύπτεται όλο το πεδίο. Αν βγεις και ισχυριστείς ότι ήρθες από το μέλλον για να μας αποκαλύψεις ένα σχέδιο παγκόσμιας συνωμοσίας, όπως ο Μπρους Γουίλις στους «Δώδεκα Πιθήκους», είναι πιθανό να σου φορέσουν το σακάκι δίχως τσέπες και να σε βάλουν στο λευκό δωμάτιο με μαξιλάρια στους τοίχους. Αν όμως πεις ότι τα εμβόλια αποτελούν τμήμα σχεδίου για τη μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού, σου διατίθεται μέχρι και νομικό οπλοστάσιο για να τραμπουκίσεις δασκάλους.

Ομοίως, αν καταγγείλεις ότι κάποιος πέθανε από δάγκωμα εξωγήινου, δεν θα βρεθεί δικαστής να διατάξει εκταφή. Αν όμως φωνάξεις για θανάτους που αποδόθηκαν σε COVID ενώ επρόκειτο για κάτι άλλο, τότε όλο και κάποια πρόθυμη έδρα θα σου δώσει την άδεια να πας στα μνήματα και να παίξεις στα «X-Files». Ναι, το ξέρω, δεν υπάρχουν εξωγήινοι, αλλά υπάρχει COVID. Το ερώτημα είναι αν Δικαιοσύνη και Αστυνομία μπορούν να διακρίνουν πού τελειώνει η λογική και πού αρχίζει η πλάκα. Το καλό είναι ότι προσπαθούν να το κάνουν, έστω και αργά. Το κακό είναι ότι δυσκολεύονται.