Καθυστέρηση

O Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε στην Ευρώπη τον Μάιο 1945.

Η Δίκη της Νυρεμβέργης, η μεγαλύτερη δίκη του 20ού αιώνα, ξεκίνησε στις 20 Νοεμβρίου 1945, κράτησε δέκα μήνες και ολοκληρώθηκε την 1η Οκτωβρίου 1946.

Σε δεκαοκτώ μήνες από τη λήξη του πολέμου είχε αποδοθεί δικαιοσύνη.

Ευτυχώς που η δίκη έγινε στη Νυρεμβέργη και όχι στην Ελλάδα. Εμείς έχουμε τη δίκη για τις πλημμύρες και τους νεκρούς της Μάνδρας (Νοέμβριος 2017).

Η δίκη ξεκίνησε στις 24 Ιανουαρίου 2020 και συνεχίζεται ακόμη ύστερα από τρεις (!) αναβολές – μια εκ των οποίων για εγκυμοσύνη δικαστού!

Και πάλι καλά. Διότι δεν θέλω να θυμηθώ τα έξι χρόνια που κράτησε η δίκη της Χρυσής Αυγής.

Σε λίγες μέρες κλείνουμε διετία από την προανακριτική επιτροπή για τον Παπαγγελόπουλο (8 Οκτωβρίου 2019) κι ακόμη ανακρίνει η ανακρίτρια του δικαστικού συμβουλίου.

Η ανάκριση κρατάει έως τώρα περίπου όσο χρόνο χρειάστηκε συνολικά για την παραπομπή, τη δίκη και την αθώωση κοτζάμ Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο.

Ενδεχομένως η καθυστέρηση στην περίπτωση του Παπαγγελόπουλου να μην είναι σκόπιμη και να οφείλεται σε εγγενείς δυσκολίες της υπόθεσης – παρόλο που την προανάκριση έχει ήδη διενεργήσει για πολλούς μήνες η ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή…

Ενδεχομένως να υπάρχουν και ατυχίες, εύλογες καθυστερήσεις ή μια αργόσυρτη επιμέλεια.

Διότι φυσικά κανείς άνθρωπος που έχει ανατραφεί με εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη και το κράτος δικαίου δεν μπορεί να διανοηθεί ότι υπάρχει η παραμικρή διάθεση «να πέσουν στα μαλακά» ο Παπαγγελόπουλος και οι συνεργοί του.

Γι’ αυτό και προτιμά να θεωρεί ότι οι διάφορες διαδικαστικές εμπλοκές (όπως για το δικαίωμα της εισαγγελέως να υποβάλλει ερωτήσεις στους μάρτυρες ή για τις κουκούλες των κουκουλοφόρων μαρτύρων) είναι καθαρά συμπτωματικές, άδολες κι αναπόφευκτες σε μια ανακριτική διαδικασία.

Κανείς δηλαδή δεν μπορεί να δεχτεί ότι είναι δυνατόν να οδηγηθεί σε οιασδήποτε μορφής κουκούλωμα μια υπόθεση που καταγγέλλεται ως η μεγαλύτερη πολιτική σκευωρία της Μεταπολίτευσης.

Μου λένε τώρα ότι η ανάκριση θα έχει ολοκληρωθεί μέσα στο 2021 ώστε να αρχίσει η δίκη το πρώτο εξάμηνο του 2022. Κάλιο αργά παρά ποτέ.

Διότι η υπόθεση Παπαγγελόπουλου είναι ουσιαστικά η υπόθεση μιας παραδικαστικής, παραδημοσιογραφικής και (τελικά) παρακρατικής κομπανίας που εκτελούσε συμβόλαια.

Δεν νομίζω ότι είναι δυνατόν να κλείσει με ερωτηματικά, ούτε να αφήσει κενά και απορίες. Θα ήταν μάλιστα δημοκρατικά ορθό να έχει υπάρξει δικαστική απόφαση πριν από τις επόμενες εκλογές.

Προφανώς η απόδοση δικαιοσύνης είναι ζήτημα δικαιοσύνης. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση είναι και θέμα δημοκρατίας.