Λούκα Λούτενμπαχ: Η «μασκότ» του φετινού Euro μιλάει για την viral αντίδραση του

Μπορεί η μασκότ του φετινού Euro να ακούει στο όνομα Σκίλζι, ωστόσο αυτό αφορά μόνο το επίσημο κομμάτι της διοργάνωσης. Γιατί; Διότι ένας άνθρωπος που κατοικεί στο Καντόνι του Γιούρα, κατάφερε να μαγνητίσει τα βλέμματα όλης της Ευρώπης – και όχι μόνο – αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την – κατά τ’ άλλα – συμπαθέστατη φιγούρα.

Μέσα από τον τηλεοπτικό φακό του αγώνα της Ελβετίας κόντρα στην Γαλλία, ο Λούκας Λούτενμπαχ, έγινε η προσωποποίηση του φετινού τουρνουά, εξαιτίας των «επικών» αντιδράσεων του μετά την ισοφάριση της ομάδας της χώρας του απέναντι στην «τρικολόρ». Ο ίδιος μίλησε στο «10» για το πως προέκυψε το meme με εκείνον πρωταγωνιστή, την αγάπη που τρέφει για την «ροσοστράτι», αλλά και ποια είναι τα σχέδια του από εδώ και εμπρός.

Το παρελθόν

Η αγάπη του Λούκα για την ομάδα του ξεκίνησε όταν εκείνος ήταν ακόμα ένα παιδάκι, που πρωτοεμφάνισε τα συμπτώματα… εθισμού χάρις την συνδρομή της τηλεόρασης: «Ακολουθούσα και ακολουθώ την αγαπημένη μου ομάδα από τότε που ήμουν μικρό παιδί. Όλα ξεκίνησαν όταν είδα, το 2005, για πρώτη φορά την Εθνική στην τηλεόραση. Έπειτα ήρθε και το πρώτο ματς στο γήπεδο, κόντρα στο Μαυροβούνιο, μόλις έγινα 18 χρονών (Παρόλο που κερδίσαμε τελικά δεν περάσαμε στο Euro 2012).

Μετά από εκείνη την εμπειρία, το να πηγαίνω στο γήπεδο είχε γίνει πλέον μία μορφή «εθισμού» και έτσι επισκεπτόμουν σχεδόν κάθε εντός έδρας παιχνίδι. Ακολούθως ήρθαν και τα εκτός έδρας ματς. Συγκεκριμένα, η αρχή έγινε στο Euro 2016 το οποίο διεξήχθη στην Γαλλία, κάτι το οποίο βόλευε πολύ εμάς τους Ελβετούς αφού ήταν δίπλα. Έπειτα από εκείνη την χρονιά, δεν έχασα σχεδόν κανένα παιχνίδι της ομάδας μου φτάνοντας να βιώσω και το πρώτο Μουντιάλ στην ζωή μου.»

Όντας ενήλικος πλέον, ο… superfan της Ελβετίας μπορεί να εργάζεται κανονικά ως τραπεζικός, όμως αυτό δεν τον εμποδίζει να βλέπει τον λατρεμένο του σύλλογο: «Το να πάρω τις άδειες μου για να δω τους αγώνες δεν αποτελεί πρόβλημα, αφού ετοιμάζω τις διακοπές μου καιρό πριν. Να σκεφτείς γνωρίζω σχεδόν ένα χρόνο πριν ότι για μία συγκεκριμένη περίοδο θα θέλω να απουσιάσω από την δουλειά. Το αφεντικό μου στην τράπεζα, η οποία τυγχάνει να είναι και ο μεγάλος χορηγός της Εθνικής Ελβετίας, γνωρίζει το πάθος μου για την ομάδα.

Έτσι λοιπόν ετοιμάστηκε και για αυτό το Euro με τον ίδιο να αποκαλύπτει τις σκέψεις του πριν ταξιδέψει στα γήπεδα όλης της Ευρώπης: «Στο μυαλό μου είχα την φράση «Είναι η τελευταία ευκαιρία να γραφτεί ιστορία με αυτή την γενιά ποδοσφαιριστών». Όπως σου είπα και προηγουμένως, το πρώτο μου παιχνίδι ήταν κόντρα στο Μαυροβούνιο. Εκεί είδα από κοντά το ξεκίνημα παικτών όπως ο Τσάκα και ο Ροντρίγκες. Μία γενιά η οποία ανακηρύχθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια στην Κ17 και η οποία είχε ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Ήμουν ένας άνθρωπος που ακολούθησα από την αρχή την μακροχρόνια καριέρα τους και πάντα πίστευα ότι αυτοί οι παίκτες είχαν το ταλέντο που κανένας  δεν διέθετε παρόμοιο στην χώρα. Ακολουθούσαμε μια ανοδική πορεία από το 2011 όσον αφορά το στυλ παιχνιδιού και ένιωθα ότι το 2020 ήταν η στιγμή που θα δείχναμε στον κόσμο τι αξίζουμε. Νομίζω ότι ο αγώνας κόντρα στην Γαλλία είναι ο καλύτερος που έχω παρακολουθήσει στην ζωή μου. Για πάνω από πέντε χρόνια είχα θυσιάσει τα πάντα και δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω το πως ένιωσα.»

Το παρόν

Μιλώντας λοιπόν για την επίμαχη αναμέτρηση κόντρα στους τρικολόρ, ο Λούκα περιέγραψε καρέ-καρέ το πώς βίωσε εκείνη την ημέρα την πρόκριση της ομάδας του: «Πριν το παιχνίδι ένιωθα τρομερή ένταση και ενθουσιασμό. Βλέπετε, ήταν το 4ο παιχνίδι στην φάση των 16 και με τα χρόνια είχα εθιστεί σε τέτοιου είδους αγώνες. Το να φτάσει η Ελβετία τουλάχιστον στα προημιτελικά ήταν μία επιθυμία από τότε που ήμουν μικρό παιδί και κάθε φορά που χανόταν μία τέτοια ευκαιρία σκεφτόμουν το αν θα μπορούσα να δω από κοντά την επόμενη. Διότι τέτοιες στιγμές δεν είναι δεδομένες. Σημαίνει πολλά για μένα αυτή η νίκη γιατί κατάφερε να κάνει κάποιος ανθρώπους που εκτιμώ πολύ (όπως για παράδειγμα ο φίλος μου ο Γκουτιέρ) εξαιρετικά χαρούμενους. Το γεγονός, δε, ότι παίξαμε κόντρα στους γείτονες μας – οι οποίοι ήταν και παγκόσμιοι πρωταθλητές – πρόσθεσε μία παραπάνω… γλύκα.

Στο πρώτο γκολ του Σεφέροβιτς τρελάθηκα και έβγαλα την μπλούζα μου. Το τέρμα ήταν υπέροχο και ο τρόπος που «παίξαμε» κόντρα στους Γάλλους απίθανος. Είχαμε σκοράρει μόλις μία φορά στην ιστορία μας σε νοκ-άουτ ματς και έτσι έλεγα πάντα στον εαυτό μου: «Αν τα καταφέρουμε και στείλουμε την μπάλα στα δίχτυα, τότε βγάλ’την φανέλα σου. Δεν ξες πότε θα ξαναγίνει». Που να φανταστώ ότι θα το κάναμε δύο φορές ακόμα, αργότερα.

Θα μπορούσαμε να είχαμε κλειδώσει νωρίτερα το παιχνίδι αλλά χάσαμε αυτή την ευκαιρία με το πέναλτι του Ροντρίγκεζ. Πριν σουτάρει σκέφτηκα «Αυτό είναι! Αν βάλει γκολ θα τα καταφέρουμε. Θα κάνουμε το αδύνατο δυνατό». Τελικά το έχασε και αναλογίστηκα ότι η ιστορία δεν ήταν με το μέρος μας. Ήταν και το κομβικό σημείο του αγώνα θεωρώ.

Όταν η Γαλλία «γύρισε» το παιχνίδι βίωσα την απόλυτη στεναχώρια. Στο 3-1 ίσα που κατάφερνα να συγκρατήσω τα δάκρια μου. Κοιτούσαμε στα μάτια τον αντίπαλο μας σε όλο τον αγώνα, αλλά θα φεύγαμε πάλι με άδεια χέρια. Η ελπίδα για μία ισοφάριση προέκυψε από το γκολ του Σεφέροβιτς που ακυρώθηκε ως οφσάιντ. Για να είμαι ειλικρινής μάλιστα, δεν είχα καταλάβει ότι είναι σε αντικανονική θέση και άρχισα να πανηγυρίζω. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ο κάμεραμαν με «έπιασε» να βρίσκομαι σε τρομερή απόγνωση. Απλά προσευχόμουν να πάρουμε μία τελευταία ευκαιρία.

Μόλις ο Γκαβράνοβιτς ισοφάρισε σε 3-3, βίωσα ίσως μία από τις κορυφαίες στιγμές της ζωής μου. Δείξαμε χαρακτήρα με το να καταφέρουμε να επιστρέψουμε σε ένα τέτοιο ματς. Σαν οπαδός μπορώ να σας πω ότι όλα ήταν τέλεια σε αυτό το γκολ. Το γεγονός πως μπήκε τελευταία στιγμή σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι, ο τρόπος με τον οποίο το πετύχαμε, οι παίκτες που ήρθαν κατά πάνω μας να το γιορτάσουμε. Εκεί «έσκασαν» πολλές αναμνήσεις στο μυαλό μου και έπρεπε να εξωτερικεύσω όλα μου τα αισθήματα. Κάπως έτσι, λοιπόν, δημιουργήθηκε και το meme…

Φτάνοντας στα πέναλτι η ένταση που επικρατούσε στην διαδικασία με έκανε να την παρακολουθώ με δυσκολία. Γενικά η φήμη που είχαμε για τις εκτελέσεις μας δεν ήταν καλή και ήμουν ήδη περήφανος για το πώς τα πηγαίναμε μέχρι εκείνη την ώρα. Όταν έφτασε η στιγμή του Εμπαπέ πολλοί φίλοι μου θεώρησαν ότι θα το χάσει. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον Ζόμερ να το αποκρούει και να τρέχει με την υπόλοιπη ομάδα στο κατόπι του, προκειμένου να γιορτάσουν μαζί μας αυτό που κατόρθωσαν. Δεν νομίζω να υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν εκείνα τα δευτερόλεπτα. Αυτή ήταν η περηφάνια ενός ολόκληρου έθνους.»

Ο ίδιος αντιλήφθηκε ότι έγινε viral λίγα λεπτά μετά την έναρξη του εξτρά χρόνου, όταν το πρόσωπο του άρχισε να εμφανίζεται στα τηλέφωνα διαφόρων παρευρισκόμενων στο γήπεδο- και μη: «Στο ξεκίνημα της παράτασης, κάποιοι φίλαθλοι μου έδειξαν στα κινητά τους ότι είχα αρχίσει να γίνομαι viral. Όμως ήμουν τόσο «βυθισμένος στο παιχνίδι» για να καταλάβω τι συμβαίνει. Στο μυαλό μου τριγύριζε η σκέψη που έλεγε: «Ζήσε την στιγμή, δώσε τα πάντα για την ομάδα και θα ασχοληθούμε αργότερα με αυτό». Όταν γύρισα στο ξενοδοχείο και είδα τον «βομβαρδισμό» από μηνύματα, τότε κατάλαβα την έκταση που πήρε όλο αυτό.»

Το μέλλον

Η ζωή του Λούκα μετά από αυτό το περιστατικό είχε μεγάλο θετικό αντίκτυπο στον ίδιο, με τον Superfan της φετινής έκπληξης του Euro να κεντρίσει την προσοχή και αρκετών εταιριών : «Η καθημερινότητα στην περιοχή που μένω δεν άλλαξε πολύ γιατί οι κάτοικοί της είναι άνθρωποι προσγειωμένοι και ταπεινοί. Αρκετοί μου έδωσαν συγχαρητήρια και φυσικά το χάρηκα πολύ να με πλησιάζουν άνθρωποι και να μου λένε καλά λόγια για το γεγονός πως αγαπώ την πατρίδα μου και το δείχνω. Όσον αφορά τις προσφορές από τις εταιρείες, όντως προκύψαν κάποιες. Αλλά δεν υπήρξε κάποια μεγάλη συνεργασία. Απλά μου στείλαν κάποια προϊόντα για να με συγχαρούν και αυτό ήταν.»

Ο ίδιος παραμένει προσγειωμένος και ταπεινός, βάζοντας στόχο να εκμεταλλευτεί την δημοσιότητα του με καλό τρόπο πρωτίστως για τον εαυτό του και δευτερευόντως για καλό σκοπό: «Νομίζω η λέξη «εκμεταλλευτώ» δεν είναι η σωστή. Παρόλα αυτά, όντας ενεργός στο κομμάτι της αθλητικής δημοσιογραφίας πριν συμβεί αυτό, θεωρώ ότι μπορεί να με βοηθήσει στο να αναπτύξω κάποια πρότζεκτ τα οποία με ενδιαφέρουν. Ωστόσο δεν θέλω να αλλάξω εντελώς την προηγούμενη ζωή μου. Μου άρεσε όπως ήταν και δεν θα αφήσω να επηρεαστεί από το γεγονός ότι έγινα διάσημος μέσα σε μία νύχτα.

Παράλληλα, αυτή την στιγμή δουλεύουμε με έναν οργανισμό ο οποίος συγκεντρώνει χρήματα για την ανάπτυξη του αθλητισμού στην χώρα, ειδικά για παιδιά τα οποία δεν έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν για να ακολουθήσουν το μεγάλο τους πάθος.»