Αν ναι, μπράβο στους μάγκες…

Δεν ξέρω πόσοι το έχετε προσέξει, αλλά η καμπάνια για τον εμβολιασμό βασίζεται σε δυο πρώην πρωταθλητές, τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τον Θοδωρή Παπαλουκά. Το βασικό σύνθημά της είναι ότι κάθε μεγάλος αγώνας κρίνεται στο τέλος. Πριν από αυτούς τους δυο, πρόσωπο καμπάνιας είχε υπάρξει και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, που μας καλούσε για να αντιμετωπίσουμε τον κορωνοϊό να παίξουμε την καλύτερη δυνατή άμυνα απέναντι σε ένα αόρατο εχθρό. Το πώς αντιμετωπίζουμε τους αθλητές σε αυτή τη χώρα το καταλαβαίνεις από κάτι τέτοιες επιλογές. Τους χρειαζόμαστε για να μπουν μπροστά σε εθνικές προσπάθειες. Αν όμως κατεβαίνουν για να διοικήσουν ομοσπονδίες π.χ. είναι κάτι σαν μεγάλο κακό που πρέπει να αποφύγουμε…

Απειλή

Θα εκλεγούν οι αθλητές που κατεβαίνουν για να διεκδικήσουν τη διοίκηση ομοσπονδιών; Η εντύπωση που έχω είναι ότι θα τα καταφέρουν εκεί όπου ο παραγοντικός κόσμος της χώρας δεν τους θεωρεί απειλή. Αυτό είναι πάρα πολύ ευδιάκριτο ειδικά στις περιπτώσεις της ομοσπονδίας του ποδοσφαίρου, αλλά και του μπάσκετ.

Σοβαρός

Στο μπάσκετ αμέσως απέναντι στην υποψηφιότητα του Παναγιώτη Φασούλα υπήρξαν δυο παραγοντικές υποψηφιότητες. Οφείλω να πω πως η σπουδαιότερη από αυτές, αυτή του Βαγγέλη Λιόλιου, δεν είναι κακή. Ο Λιόλιος έχει να επιδείξει πολλά στη θητεία του στον Προμηθέα και στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δεν κρύφτηκε, αλλά μίλησε για όλα. Μπορεί να συμφωνείς ή να μη συμφωνείς μαζί του, αλλά ο λόγος του υπήρξε δομημένος και σοβαρός. Βέβαια δεν ξέρω αν θα κατέβαινε, αν απέναντί του δεν υπήρχε ο Φασούλας αλλά ο ίδιος ο Γιώργος Βασιλακόπουλος π.χ. Το πιθανότερο είναι ότι η παρουσία του Φασούλα τον κινητοποίησε. Προφανώς πιστεύει ότι η ομοσπονδία είναι αρκετά μεγάλη για να μη διοικείται από κάποιον παράγοντα…

Τσιφλίκι

Ακόμα πιο ενδιαφέρον έχουν αυτά που είδαμε στην προεκλογική περίοδο της ΕΠΟ. Αφού αρχικά υπήρχε μεγάλη δυσπιστία ακόμα και για τον Θοδωρή Ζαγοράκη (πολλοί είναι αυτοί που αρχικά δεν τον ήθελαν…) στη συνέχεια ο Ζαγοράκης έγινε δεκτός. Δεν μοιάζει να ισχύει το ίδιο και για τους υπόλοιπους παίκτες του 2004 που αποφάσισαν να κατεβούν και να τον πλαισιώσουν. Οι πιθανότητες να εκλεγεί ο κάποτε αρχηγός της Εθνικής, αλλά χωρίς τους συνεργάτες που διάλεξε, είναι μεγάλη. Γιατί; Είναι απλό. Ο παραγοντικός κόσμος που θεωρεί την ομοσπονδία τσιφλίκι του πιστεύει πως ο Ζαγοράκης είναι εύκολα διαχειρίσιμος, ειδικά αν είναι μόνος. Εχει περάσει από την προεδρία του ΠΑΟΚ, γνωρίζει πολλούς από τους ανθρώπους που βρίσκονται στην ομοσπονδία, δεν αισθάνονται ότι σε κάτι τους απειλεί. Αντίθετα στο πρόσωπο του Χαριστέα, του Σεϊταρίδη, του Καφέ και του Δημήτρη Παπαδόπουλου βλέπουν κάποιους που δεν έχουν σχέση με το συνάφι που διοικεί το «μαγαζί». Το οποίο αρνούνται φυσικά να τους το δώσουν…

Αόρατοι

Ολες αυτές τις μέρες δεν υπήρξε καμία τοποθέτηση από όποιον θέλει να εκλεγεί στη θέση των παικτών. Μίλησαν μόνο οι παίκτες, σαν να είχαν αυτοί την υποχρέωση να εξηγήσουν τι σχέση έχουν με το ποδόσφαιρο! Οι καφετζήδες, οι αόρατοι λογιστές, οι ισόβιοι αντιπρόεδροι και οι υπόλοιποι που κατά περιόδους βαφτίζονται από την εγχώρια αθλητικογραφία «διεφθαρμένοι» ή «εξυγιαντές», δεν είπαν κουβέντα. Γιατί αισθάνονται ότι δεν υπάρχει καμία εκλογική διαδικασία, αλλά μια απλή ανανέωση άδειας παραμονής σε μια ομοσπονδία που κακώς βέβαια αποκαλείται «ποδοσφαιρική». Θα ήταν σωστότερο να τη λέγαμε «νταραβεριτζίδικη». ‘Η κάπως έτσι…

Παραδόξως

Η μόνη δήλωση που πέρασε στην ιστορία αυτές τις μέρες ήταν η περίφημη τοποθέτηση του αντιπάλου του Ζαγοράκη, οραματιστή Κωνσταντίνου Νίκα. «Αν ο Ζαγοράκης είναι τριάντα χρόνια στο ποδόσφαιρο, εγώ είμαι τριάντα χρόνια στα δικαστήρια και γνωρίζω πώς λειτουργεί η δικαιοσύνη» είπε. Δεν ξέρω γιατί κάποιος που είναι τριάντα χρόνια στα δικαστήρια πρέπει να γίνει πρόεδρος της ΕΠΟ. Αλλά δύναμαι να ξεκαθαρίσω πως ο Νίκας είναι στα δικαστήρια γιατί είναι υπάλληλος πταισματοδικείου. Δεν είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγο π.χ. Ούτε και κατηγορούμενος. (Κάποιος θα έλεγε παραδόξως…).

Μπράβο

Για μένα η πραγματική ερώτηση των εκλογών αυτών δεν είναι αν θα εκλεγούν οι παίκτες: είναι αν θα αντέξει ο Ζαγοράκης στην προεδρία και πόσο. Είναι επίσης ερωτηματικό τι θα κάνει η κυβέρνηση, αν υπάρξει ήττα του Πρωθυπουργού και της προσπάθειάς του. Θα συνεχίσει να δίνει χρήματα στις ΠΑΕ; Θα συνεχίσει να χρηματοδοτεί γήπεδα και να μοιράζει λεφτά από το διαδικτυακό στοίχημα; Θα συνεχίσει να τους επιτρέπει να γελάνε; Αν ναι μπράβο στους μάγκες.

Χαλάνδρι

Φυσικά δυσκολεύομαι να πιστέψω πως η κυβέρνηση θα συνεχίσει να χτυπάει παλαμάκια στους ωραίους αυτούς τυπάδες. Η ιστορία της καταγγελίας για παρεμβάσεις στις εκλογές της ΕΠΣ Καρδίτσας, στην Επιτροπή Δεοντολογίας και η απόφαση της Επιτροπής να επέμβει καλώντας την ΑΕΚ δείχνει ότι και μετά τις εκλογές είναι αρκετά πιθανό να έχουμε ωραίες δικαστικές περιπέτειες. Ομολογώ ότι χωρίς να γνωρίζω λεπτομέρειες, μου έκανε εντύπωση η απάντηση της ΑΕΚ στην κλήση της. Η ΑΕΚ είπε ότι το σωματείο που έκανε την καταγγελία δεν υπάρχει στην Καρδίτσα. Δεν μου μοιάζει η καλύτερη απάντηση. Είναι σαν κάποιος να σε κατηγορεί ότι έχεις κλέψει μια τράπεζα στο κέντρο της Αθήνας και να του απαντάς ότι δεν πρέπει να μιλάει γιατί ζει στο Χαλάνδρι! Μα αυτό είναι το πρόβλημα; ‘Η ότι σε λέει κλέφτη;

Στελέχη

Η όλη αυτή παράξενη ιστορία έχει κάποιες ενδιαφέρουσες παραμέτρους. Η καταγγελία στην Επιτροπή Δεοντολογίας δεν αφορά ομάδες, αλλά πρόσωπα και παράγοντες. Δεν έγινε καταγγελία στην ΑΕΚ, αλλά (πιθανότατα…) σε στελέχη της. Αν έχει υπάρξει συγκεκριμένη καταγγελία εναντίον διοικητικού της παράγοντα τότε και μόνο μπορεί η ΑΕΚ να μπλέξει. Κι αν υπάρχουν καταγγελίες και για παράγοντες, που είναι υποψήφιοι στις εκλογές της ΕΠΟ, ακόμα κι αν αυτοί εκλεγούν, αρκεί μια απλή καταδίκη τους από την Επιτροπή για να εκπέσουν. Οπότε καλό θα ήταν αυτοί που ψηφίζουν να ξέρουν ποιους ψηφίζουν. Αν θέλουν να αποφύγουν την τοποθέτηση μιας διοικούσας επιτροπής. Που κάτι μου λέει πως είναι έτοιμη.

Συρτάρια

Θυμίζω επίσης ότι η Επιτροπή Δεοντολογίας μπορεί, πέρα από το να εκδικάσει την υπόθεση, να τη μεταβιβάσει και στον αρμόδιο εισαγγελέα για τα περαιτέρω. Σε μια τέτοια περίπτωση θα άνοιγε ο δρόμος για να ψάξει κάποιος και άλλες καταγγελίες και άλλα πορίσματα ελέγχων που έχουν γίνει και παραμένουν κλειστά σε συρτάρια. Υπάρχει η έρευνα για το VAR, που έχει φτάσει στη Βουλή, αλλά και ένα ωραίο πόρισμα για την ΕΠΣ Αθηνών που κάποιος κρατά καιρό τώρα στην άκρη – μάλλον το διαβάζει για να το μάθει απέξω. Ολα αυτά, κάτι μου λέει, πως αν το αποτέλεσμα των εκλογών δεν δίνει εγγυήσεις για μια διαφορετική επόμενη μέρα θα αποκτήσουν επικαιρότητα…