Να μην ξεχάσουμε ότι τέλειωσε μια καταστροφική δεκαετία και η Ελλάδα έχει μια ακόμη ευκαιρία

Ξεχάσαμε κάτι σημαντικό μέσα στην αγωνία να φύγει το εφιαλτικό 2020. Ξεχάσαμε ότι τέλειωσε μια δεκαετία και μπήκαμε σε άλλη με πολύ περισσότερες προκλήσεις απ’ ότι το 2021.

Η νέα χρονιά που ήρθε πριν από μερικές ώρες, είναι ένας από τους 10 επόμενους σταθμούς μέχρι το 2030. Ισως τότε να είναι μια χρονιά – ορόσημο για την πατρίδα. Ισως τότε να γνωρίζουμε ότι οι γενιές που γεννήθηκαν μετά το 2010, τα παιδιά που θα είναι 20χρονα σε μια δεκαετία, θα μπορούν (και θα θέλουν) να μείνουν στην Ελλάδα.

Ισως τότε να μάθουμε αν η πατρίδα που τόσο αγαπάμε έχει βάλει τις βάσεις για την παραγωγική ανασυγκρότησή της, για ένα νέο οικονομικό μοντέλο που θα βγάλει από τη σκιά τους αποκλεισμένους, τους φτωχούς, τους σκληρά εργαζόμενους οι οποίοι ζουν με την αγωνία της καθημερινής επιβίωσης.

Ισως στο τέλος της δεκαετίας που μπήκαμε να ξέρουμε ότι η Ελλάδα ξεπέρασε μια πολυετή κοινωνική, αξιακή και πολιτική κρίση.

Μια κρίση που γεννά μίση, πάθη, τοξικότητα, καταστροφή, ρατσισμό, ξενοφοβία, ωχαδελφισμό, έλλειψη αλληλεγγύης, απουσία κοινωνικών αγώνων.

Γι’ αυτό η επόμενη δεκαετία η οποία ξεκίνησε πριν από λίγες ώρες είναι ένα μεγάλο στοίχημα, κι ένα πολύ μεγαλύτερο ερωτηματικό. Για το πώς αυτός ο λαός, που ζει αιώνες (άλλοτε από τύχη, άλλοτε με τη βοήθεια ξένων) μπορεί να σταθεί στα πόδια του.

Να αποδείξει αν μπορεί να παράξει πλούτο αλλά ιδιαίτερα να παράξει πολιτισμό, ηθική, αισθητική.

Να βγάλει από πάνω του αυτός ο λαός τη μιζέρια της νεοελληνικής αφασίας και όλες τις παθογένειες που έχουν εγκατασταθεί για τα καλά στην Ελλάδα από τη Μεταπολίτευση κι έπειτα.

Δολοπλοκία, ρουσφέτια, αναξιοκρατία, κουτοπονηριά, ψευτομαγκιά και όλα εκείνα τα στοιχεία που συνέθεσαν τον χαρακτήρα του νεοέλληνα.

Όμως, ο Έλληνας έχει και τα καλά του. Είναι πονόψυχος, φιλόξενος, αγωνιστής, υπομονετικός και μεγαλόψυχος, αρκεί το περιβάλλον που ζει να μην τον «σκοτώνει».

Ο,τι χειρότερο

Η προηγούμενη δεκαετία που μας άφησε, η περίοδος 2010 – 2020 είναι πιθανότατα η χειρότερη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ας θυμηθούμε πώς ξεκίνησε αυτή η «μαύρη» περίοδος. Αρχές του 2010, το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, η δεύτερη «αλλαγή» με Παπανδρέου στο τιμόνι.

Υποσχέσεις ότι «λεφτά υπάρχουν» κι εξαγγελίες για επιδόματα, όταν όλοι γνώριζαν ότι η οικονομία ήταν κατεστραμμένη.

Ας θυμηθούμε εκείνον τον Απρίλη του 2010, με την προσφυγή στο ΔΝΤ και την απαρχή της μεγάλης οικονομικής περιπέτειας.

Τα επόμενα χρόνια ήταν δραματικά. Μνημόνια, οικονομική κατάρρευση, φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού, διαμαρτυρίες, επεισόδια, νεκροί.

Μίσος, μίσος, μίσος. Ο λαός διχάστηκε, ο λαϊκισμός κυριάρχησε, η φτώχεια και η εξάρτηση από τους δανειστές θόλωσε το μυαλό των πολλών.

Κυβερνήσεις κατέρρευσαν, κόμματα διαλύθηκαν, άλλα δημιουργήθηκαν, το πολιτικό σύστημα απαξιώθηκε, οι πολίτες έχασαν την εμπιστοσύνη τους.

Τη δεκαετία που πέρασε είδαμε το νεοναζισμό να αποκτά πρόσωπο και στην Ελλάδα, να μπαίνει στα σπίτια μας, να ψηφίζεται από 600 χιλιάδες πολίτες, να σκοτώνει.

Είδαμε το χειρότερο πρόσωπο που μπορούσε να βγάλει ο λαός, τα πιο ταπεινά του ένστικτα.

Είδαμε τον ρατσισμό να θεριεύει, την μισαλλοδοξία να κυριαρχεί, το φθόνο να επεκτείνεται, το μίσος για το διαφορετικό φύλο, τη θρησκεία, την εθνικότητα να μπολιάζονται στην ελληνική κοινωνία.

Λαϊκισμός

Είδαμε και τον άκρατο λαϊκισμό να καταστρέφει ό,τι πιο υγιές είχε αυτός ο τόπος. Ακραίοι λαϊκιστές πολιτικοί ανήλθαν στην εξουσία, εκμεταλλεύτηκαν το πολιτικό κενό, δίχασαν τον κόσμο, εξευτέλισαν κάθε ελπίδα για ανάταξη του ελληνικού κράτους.

Η Αριστερά για πρώτη φορά στα πράγματα, ο ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως ο Αλέξης Τσίπρας, κυρίαρχοι του παιχνιδιού.

Ας θυμηθούμε, και να μην ξεχάσουμε ποτέ, το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του 2015, τα ψέματα, τη διάψευση των προσδοκιών, το νέο πιο σκληρό μνημόνιο, το τέλος της λογικής και της συνεννόησης.

Μια δεκαετία που δεν μπορεί να ξεχαστεί, κυρίως για τα εγκλήματα που έγιναν, τα λάθη που δεν έπρεπε να γίνουν, το πισωγύρισμα της χώρας σε όλα τα επίπεδα.

Μνημόνια, χρεοκοπία, τρόικες, πλατείες, Καμμένος, πολακισμός, Σκοπιανό, έκρηξη του μεταναστευτικού, πυρκαγιές και πλημμύρες που σκότωσαν εκατοντάδες.

Και τι ειρωνεία. Όπως ξεκίνησε η δεκαετία, με τα μνημόνια και την απίστευτη περιπέτεια, έτσι τελειώνει.

Μόνο που το 2020 διέφερε από το 2010 διότι πήρε τις ζωές μας. Σκότωσε συγγενείς και φίλους, κατάστρεψε την κοινωνικότητά μας, μας έκλεισε στα σπίτια, μας δημιούργησε φόβο για το μέλλον, άγχος για τη ζωή.

Αλλά και γιατί μαζί με την υγειονομική κρίση είχαμε κι έχουμε να αντιμετωπίσουμε το φόβο μιας νέας οικονομικής κατάρρευσης, μαζί με τον εξ Ανατολών κίνδυνο που όλο και φουντώνει.

Είθισται η νέα χρονιά να γεννά ελπίδες, προσδοκίες για κάτι καλύτερο από αυτό που ζήσαμε. Ειδικά η πρώτη χρονιά μιας νέας δεκαετίας πρέπει να «μας κλείνει το μάτι» ότι τα καλύτερα θα έλθουν.

Η μεγάλη ευκαιρία

Η Ελλάδα έχει μια μεγάλη ευκαιρία να βγει αλώβητη από την τριπλή αυτή κρίση. Η επιστήμη έκανε το θαύμα της κι εκτιμάται ότι μέσα στο 2021 θα ξεφύγουμε από τα δεσμά του κοροναϊού, θα πάρουμε τη ζωή μας πίσω.

Τα 32 δις ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης, μαζί με τα υπόλοιπα 40 δις από το νέο ΕΣΠΑ και τη νέα ΚΑΠ, είναι η βάση για να αλλάξει η Ελλάδα τη μοίρα της.

Μέσα στην επόμενη δεκαετία θα μοιραστούν δισεκατομμύρια, θα δημιουργηθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας, θα γίνουν σημαντικές επενδύσεις. Στο χέρι όλων μας είναι να μπει η χώρα το 2030 σε μια νέα εποχή, όπου μεγάλα τμήματα του πληθυσμού δεν θα πεινάνε, θα έχουν αξιοπρεπή εργασία, κοινωνική ασφάλιση, σύνταξη για τα γεράματα.

Ο άγνωστος Χ παραμένει ασφαλώς η Τουρκία και οι προθέσεις της. Η Ελλάδα και οι Ελληνες δηλώνουν έτοιμοι να υπερασπιστούν οποιονδήποτε επιβουλεύεται εδάφη της και εθνική κυριαρχία.

Όμως, πλέον οι μάχες δεν δίνονται στο πεδίο, αλλά στα γραφεία των διπλωματών και η Ελλάδα πρέπει να είναι προσεκτική. Ολοι θέλουμε την ειρήνη και αγωνιζόμαστε γι’ αυτήν αλλά μόνον εφόσον το «σπίτι» μας, η πατρίδα μας δε βρίσκεται υπό συνεχή απειλή.

Η χρονιά που μπήκε και η δεκαετία που ξεκίνησε θα κρίνουν πολλά στα εθνικά θέματα.

Η Ελλάδα βρίσκεται ενδεχομένως στην πραγματική Νέα Μεταπολίτευση, στη ρωγμή του χρόνου που πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.

Ισως το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς στο ξεκίνημα του 2021. Με την ελπίδα να έχουμε κοντά μας λιγότερο τοξικούς και ψεύτικους ανθρώπους. Περισσότερους φίλους, αγαπημένους, αληθινούς κι όχι περαστικούς. Με αυτούς θα ζήσουμε την επόμενη δεκαετία.

Μια δεκαετία που πρέπει να είναι της δημιουργίας, να είναι φωτεινή.

Ο Neil Gaiman έγραψε κάτι που μπορεί να είναι η ευχή για όλους μας.

«Ας γεμίσει η νέα χρονιά με μαγεία και όνειρα και καλή τρέλα. Ελπίζω να διαβάσετε μερικά σπουδαία βιβλία και να φιλήσετε κάποιον που πιστεύει ότι είστε σπουδαίοι και μην ξεχάσετε να δημιουργήσετε τέχνη – να γράψετε ή να ζωγραφίσετε ή να χτίσετε ή να τραγουδήσετε ή να ζήσετε όπως μόνο εσείς ξέρετε. Και ελπίζω κάποια στιγμή μέσα στη νέα χρονιά να εκπλήξετε τον εαυτό σας.»