Μπλόκα, ανέκδοτα και εκλογές

Τώρα που η δημόσια συζήτηση έχει να κάνει με τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού, και το ενδιαφέρον στρέφεται αποκλειστικά στο πότε θα έρθουν στην Ευρώπη, και εν συνεχεία στην Ελλάδα για να ξεκινήσει ο εμβολιασμός, είναι ίσως ευκαιρία να θυμηθούμε ότι την περίοδο που ο κορωνοϊός ήταν ο μεγάλος άγνωστος, ο φόβος και ο τρόμος της υφηλίου (ακόμη είναι, μην ακούτε. Αν δεν έρθει το εμβόλιο, να εμβολιαστούν χιλιάδες άνθρωποι για να φανεί πόσο αποτελεσματικό είναι εκτός εργαστηρίων, δύσκολα να πιστέψει ο άλλος…), η επιστήμη ψαχνόταν να βρει την άκρη με τις νέες τεχνολογίες. Τα έξυπνα τηλέφωνα. Οπως μου εξηγούσε φίλος μου, γνώστης του θέματος, η ελληνική πλευρά ψάχτηκε πολύ για να βρει την άκρη μέσω μιας εφαρμογής στα έξυπνα τηλέφωνα, όπου κάποιος ο οποίος θα πληττόταν από τον κορωνοϊό, εκτός από το να το μαθαίνει πρώτος ο ίδιος, με μια ρύθμιση θα ειδοποιούσε για να κινητοποιηθούν γνωστοί, φίλοι, συγγενείς, οι οποίοι είχαν κάποιου είδους επαφή μαζί του κατά το κρίσιμο διάστημα.

Το όλο σύστημα θα δούλευε μέσω bluetooth και θα βοηθούσε πολύ, διότι αν μάθαινες ότι ένας με τον οποίο έχεις έρθει σε στενή επαφή, ασθενεί ήδη, αυτόματα θα έμπαινες σε καραντίνα και θα απέτρεπες με τον τρόπο αυτόν τη διάχυση του ιού.

Το έργο ωστόσο δεν προχώρησε και ο λόγος ήταν… δύο λόγοι:

– Πρώτον, έμπαιναν θέματα προστασίας προσωπικών δεδομένων, για τα οποία η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ιδιαίτερα αυστηρή και

– Δεύτερον, το bluetooth δεν είναι ακόμη αξιόπιστο, σε βαθμό να σηκώσει μια τόσο σοβαρή λειτουργία.

Ετσι εγκαταλείφθηκε η προσπάθεια και έμεινε ο Πιερρακάκης (αυτός θα ήταν υπεύθυνος για το έργο) με τα εύσημα στο χέρι, που του απένειμε την άνοιξη ο ΟΟΣΑ για το 13033, ως το πιο αποτελεσματικό σύστημα ειδοποίησης προκειμένου να βγει κάποιος από το σπίτι του…

Αισιόδοξος

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, έχουν δηλώσει άλλοι σοφότεροι υμών και ενδεχομένως και ημών – δεν το εξετάζω. Αυτοί οι σοφότεροι έχουν δηλώσει επίσης και κάτι ακόμη, συναφές: ότι ουδείς πέθανε από ελπίδα. Από οτιδήποτε άλλο, ναι, μπορεί. Από ελπίδα, όχι. Τούτου δοθέντος, και αποτιμηθέντος εκ παραλλήλου, διότι αυτές είναι αλήθειες της ζωής οι οποίες ουδέποτε διαψεύδονται – ούτε καν η εξαίρεση στον κανόνα είναι – δεν βρίσκω τίποτε κακό στο γεγονός ότι ο πρόεδρος Αλέξης έχει βάλει… πλώρη για την εξουσία!

Δεν είναι αστείο, δεν είναι ανέκδοτο, δεν είναι καν της κατηγορίας «κάντε με, ρε, εμένα πρωθυπουργό να σας τα λύσω μέσα σε 24 ώρες τα προβλήματα της ψωροκώσταινας»! Οχι. Πρόκειται για απόσπασμα από την πρόσφατη ομιλία που έκανε (την περασμένη Τρίτη συγκεκριμένα) ο πρόεδρος Αλέξης στα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρόεδρος λοιπόν, εν πλήρη διανοία, ανακοίνωσε ότι σε λίγους μήνες επιστρέφει στην εξουσία, οπότε… αλίμονο σε όλους εσάς που με λοιδορήσατε, απαξιώσατε, παραβλέψατε, παρακάμψατε, εν τέλει δεν με «μετρήσατε» ορθά!..

Ανέκδοτο

Διαπιστώνω με το αετίσιο βλέμμα μου ότι ορισμένοι εξ υμών εξακολουθείτε να χαμογελάτε με τον υπεραισιόδοξο πρόεδρο Αλέξη, άλλα δεν ξέρω αν συνεχίσετε να το κάνετε, αφού παραθέσω το σχετικό απόσπασμα της ομιλίας του. Είπε λοιπόν, μεταξύ άλλων, ο τεράστιος: «Οταν λοιπόν τελειώσει το υγειονομικό σκέλος της κρίσης, θα γίνει λογαριασμός. Και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας για το αύριο του τόπου. Οσο δύσκολο και να είναι αυτό, γιατί ξανά θα βρεθούμε μπροστά σε κοινωνικά ερείπια και συντρίμμια. Η χώρα χρειάζεται μια κυβέρνηση που και να θέλει και να μπορεί να στηρίξει την κοινωνική συνοχή, να επαναφέρει την ελπίδα και τη δικαιοσύνη»!!!

Παρακάμπτω την ελπίδα, στέκομαι στα αλλά δύο:

– Την κοινωνική συνοχή, για να υπογραμμίσω ότι την επικαλείται αυτός που χώρισε τους Ελληνες σε πλουσίους των 20.000 και 30.000 ετησίως και σε φτωχούς τους επιδοματούχους «πελάτες» που δημιούργησε δίκην κομματικού στρατού.

– Και τη Δικαιοσύνη – ο προϊστάμενος του Παπαγγελόπουλου και διορίσας τη Δημητρίου και τη Μάρη Παπασπύρου ομιλεί περί… δικαιοσύνης.

Μα τι ανέκδοτο, Θεέ μου!

Εκλογές

Το θέμα όμως δεν είναι το τι λέει και πώς το λέει. Κατά τη γνώμη μου είναι το τι κρύβεται πίσω από όλο αυτό. Για τους πολλούς είναι ίσως ένας βερμπαλισμός, μια υπερβολή, μια τεχνητή κορύφωση του αντιπολιτευτικού του λόγου, μια παρόλα της κατηγορίας «να ‘χαμε να λέγαμε και να ‘χουμε να ακούμε». Κι όμως, λέει αλήθειες ο Τσίπρας στο συγκεκριμένο απόσπασμα της ομιλίας του.

Ολα έχουν να κάνουν με τη βασική του ανάλυση η οποία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι σύντομα θα πάμε σε εκλογές – σύντομα, την άνοιξη δηλαδή, τον Μάιο πιο συγκεκριμένα, όταν ο κορωνοϊός θα είναι σε ύφεση. Θεωρεί ότι σε αυτό το εξάμηνο θα καταρρεύσει εντελώς η κυβερνητική αξιοπιστία, ο Μητσοτάκης θα απολέσει τα ερείσματά του στην κοινωνία, το εκλογικό σώμα θα του έχει έως τότε γυρίσει την πλάτη και αλλόφρων ο λαός από τις επιπτώσεις της πολιτικής της καραντίνας, θα τον καλέσει να του αναθέσει εκ νέου την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας.

Αυτό τώρα που μεταφέρω εγώ εδώ δεν είναι ούτε εκτίμηση από όσα εκείνος έχει ξεκινήσει και λέει με αφορμή την εξέλιξη της πανδημίας, ούτε κάποιου είδους πρόβλεψη (βάσει κληρονομικού χαρίσματος κ.λπ. κ.λπ.): είναι πληροφόρηση από την Κουμουνδούρου, όπου πλέον η «προεδρική εκτίμηση» για τις εξελίξεις έχει ξεφύγει έξω από τους τέσσερις τοίχους του γραφείου του. Θεωρεί, προσέξτε παρακαλώ:

– Ψεύτικες τις δημοσκοπήσεις που τον φέρνουν κοντά στο 20% (φτιάχνουν κλίμα υπέρ της κυβέρνησης, πιστεύει, γιατί αυτό πληρώνονται να κάνουν…).

– Απολύτως εξαρτημένα, σε κανονική ομηρεία, τα κανάλια και τα λοιπά ΜΜΕ, από τις επιχορηγήσεις που τους δίνει η κυβέρνηση, γι’ αυτό και είναι απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, και τέλος,

– Διαβλέπει εσωκομματικές κινήσεις στην ΚΟ της Νέας Δημοκρατίας οι οποίες υπό ορισμένες συνθήκες μπορεί να δημιουργήσουν κλίμα αστάθειας στην κυβέρνηση.

Μάλιστα στο πλαίσιο αυτό έχει ζητήσει από τους τομεάρχες (τους «σκιώδεις» υπουργούς του) να υπάρξει μια αυξημένη επιτήρηση των υπουργών της κυβέρνησης, με ιδιαίτερη έμφαση σε αποφάσεις που «μυρίζουν» εκλογές.

«Να μη μας πιάσουν στον ύπνο» είναι το μήνυμα που έχει αποδέκτες τους τομεάρχες. Εκείνοι που γνωρίζουν το τι συμβαίνει στην Κουμουνδούρου υποστηρίζουν επίσης ότι ο πρόεδρος Αλέξης έχει αρχίσει και τις επαφές με συγκεκριμένους οικονομικούς παράγοντες, σε μια προσπάθεια να αναθερμάνει το ιδιαίτερα καλό κλίμα που επικρατούσε στις σχέσεις του μαζί τους την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον ίδιο…