Υπέρτατη αξία είναι η ανθρώπινη ζωή

Οι γραμμές αυτές γράφονται ακριβώς μία δεκαετία μετά το θλιβερό μεσημέρι της 5ης Μαΐου 2010, όταν έλαβε χώρα η αποκληθείσα τραγωδία της Marfin, με θύματα τρεις νέους ανθρώπους και ένα αγέννητο παιδί.

Εργαζόμουν κι εγώ την ίδια ημέρα, την ίδια ώρα, στο τότε γραφείο των «Διακοπών» του ΔΟΛ, στην πλατεία Καρύτση, σε πολύ μικρή απόσταση από τον τόπο της τραγωδίας.

Εκείνο το πρωί, λίγες μόλις ώρες πριν από το αποτρόπαιο έγκλημα, την αδιανόητη εμπρηστική επίθεση, είχα περάσει όπως κάθε μέρα ακριβώς μπροστά από το τραπεζικό υποκατάστημα της οδού Σταδίου, πριν στρίψω στη Χρήστου Λαδά.

Δεν αποκλείεται να είχα βρεθεί λίγο νωρίτερα στο ίδιο βαγόνι του μετρό με ένα από τα θύματα της τραγωδίας, να είχαμε περπατήσει δίπλα-δίπλα καθ’ οδόν προς τη δουλειά μας, να είχαμε εξυπηρετηθεί σχεδόν ταυτόχρονα από τον ίδιον περιπτερά ή από τον ίδιον κουλουρά της Σταδίου.

Ίσως να είχαν διασταυρωθεί τα βλέμματά μας, να είχαν συμπορευτεί, στιγμιαία έστω, οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας, να είχαμε απολαύσει εκ παραλλήλου τη γλυκύτητα του μαγιάτικου πρωινού, να είχαμε αισθανθεί την ίδια αδημονία για το καλοκαίρι που πλησίαζε.

Όπως μπορείτε εύκολα να αντιληφθείτε, βίωσα με μεγάλη ένταση τα όσα επακολούθησαν, καθώς βρέθηκα σχεδόν αμέσως στον τόπο της επίθεσης.

Οι εκρήξεις και οι κραυγές, η φωτιά και ο καπνός, οι εναγώνιες προσπάθειες διάσωσης των συνανθρώπων μας, ο πόνος, η θλίψη και η απόγνωση, όλα αυτά χαράχτηκαν βαθιά μέσα μου.

Το συγκλονιστικό αυτό γεγονός, ο άδικος θάνατος των εγκλωβισμένων υπαλλήλων της τράπεζας –μεταξύ αυτών και μίας εγκύου–, εντυπώθηκε στη συνείδησή μου ως σύμβολο της Ελλάδας του διχασμού και του μίσους, της εχθρότητας και της αντιπαλότητας, της εξαλλοσύνης και της παραφροσύνης.

Δέκα χρόνια μετά, με την κοινωνία μας σαφώς πιο ώριμη και πιο υπεύθυνη, όπως κατέδειξε και η μέχρι τούδε επιτυχής διαχείριση του ζητήματος της φονικής πανδημίας, ένα είναι το δίδαγμα αυτής της ανείπωτης τραγωδίας που οφείλουμε όλοι ανεξαιρέτως, πέρα από κάθε είδους ιδεολογίες και ιδεολογήματα, να ενστερνιστούμε: υπέρτατη αξία είναι η ανθρώπινη ζωή.