Οσοι νομίζουν ότι η επόμενη ημέρα θα είναι… πάρτι, πλανώνται πλάνην οικτράν

Στις τραγωδίες ή τις μεγάλες περιπέτειες ο κόσμος χρειάζεται αισιοδοξία, ελπίδα, καλές ειδήσεις που θα του αναπτερώσουν το ηθικό.

Τις ημέρες αυτές όλος ο κόσμος, και φυσικά οι Ελληνες, περιμένουν με αγωνία τα καλά νέα. Το μόνο που ρωτούν όλοι είναι: Πότε θα βγούμε από την καραντίνα. Πότε θα πάρουμε τις ζωές μας πίσω.

Εύλογο και ανθρώπινο είναι το συναίσθημα των πολιτών να θέλουν να κερδίσουν την ελευθερία τους έπειτα από τόσες εβδομάδες αναγκαστικού εγκλεισμού.

Σ’ αυτή τη φάση βρισκόμαστε τώρα. Κάθε συζήτηση να περιστρέφεται γύρω από τις αποφάσεις που θα ανακοινώσει τη Δευτέρα ο πρωθυπουργός.

Ολοι ψάχνουν την ημερομηνία που θα χαλαρώσουν τα μέτρα, όλοι προετοιμάζονται για να κάνουν την «Ανάσταση» που δεν έκαναν πριν από μερικές ημέρες.

Ολοι πιστεύουν ότι ο «Γολγοθάς» πλησιάζει στο τέλος και πράγματι θα ξανακερδίσουμε τις ζωές μας.

Άλλος κάνει σχέδια για τα μπαράκια που θα πάει να πιεί μέχρι λιποθυμίας προκειμένου να βγάλει τα σπασμένα του προηγούμενου μήνα.

Οι γυναίκες έχουν κλείσει ραντεβού στα κομμωτήρια μέχρι… τα Χριστούγεννα κι ετοιμάζονται να ξεχυθούν στα κέντρα αισθητικής. Κατανοητό, μετά από τόσες ημέρες εγκλεισμού η ομορφιά, η εμφάνιση θα είναι το νούμερο ένα… πρόβλημα για όλους.

Υπάρχουν κι εκείνοι που προετοιμάζονται για το καλοκαίρι, για τις διακοπές τους σε κάποιο νησί ή που επαναπρογραμματίζουν ταξίδια στο εξωτερικό που τους έκοψε ο κοροναϊός.

Αυτά είναι κανονικότητα, κανείς δεν αμφιβάλλει και κανείς δεν μπορεί να κατακρίνει όσους ονειρεύονται κάτι διαφορετικό από αυτό που ζουν αυτές τις εβδομάδες.

Δύσκολη η επόμενη ημέρα

Όμως, δυστυχώς η επόμενη ημέρα δεν θα είναι τόσο εύκολη. Τα μέτρα δεν θα αρθούν όλα αμέσως και σίγουρα δεν θα γίνει η Ελλάδα ξανά ο παράδεισος που όλοι ξέρουμε.

Μην περιμένουν οι πολίτες να ξεχυθούν στις παραλίες και τα πάρκα και να φωνάζουν «Σαν με κοιτάς ηλιοβασίλεμα» ή να παίζουν κυνηγητό φωνάζοντας «Στάσου μύγδαλα».

Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να νομίσουμε ότι από τις 4 Μαίου όλα θα γίνουν όπως παλιά και θα αγκαλιαζόμαστε και θα φιλιόμαστε με την πρώτη ευκαιρία με τους δικούς μας.

Δεν θα γεμίσουν τα μπαρ και τα εστιατόρια ή τα καταστήματα και τα εμπορικά κέντρα με κόσμο που αμέριμνος και χωρίς προφυλάξεις θα διασκεδάζει, θα κάνει τα ψώνια του, θα συναντιέται με τις παρέες του και όλοι μαζί θα γιορτάζουν την «Ανάσταση».

Ούτε θα δούμε τον Ιούλιο και τον Αύγουστο τις παραλίες και τα μπιτς μπαρ στα ελληνικά νησιά να είναι γεμάτα και να χορεύουν όλοι σα να μην υπάρχει αύριο.

Όχι, θα πρέπει από τώρα να το καταλάβουμε. Η επόμενη ημέρα του κοροναϊού δεν θα είναι σα να μη συνέβη τίποτε. Θα έχει περιορισμούς στον συγχρωτισμό των ανθρώπων. Θα έχει εμπόδια στην έκφραση των συναισθημάτων.

Θα πάρει πολύς χρόνος προκειμένου να αγκαλιάσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα χωρίς φόβο. Ειδικά αν από το φθινόπωρο έρθει νέο κύμα κοροναϊού.

Δεν θα πρέπει να φανταζόμαστε ότι ένα μαγικό ραβδάκι θα έρθει και θα αλλάξει τα πάντα, θα διώξει τη σκοτεινιά της αρρώστιας και θα φέρει πίσω την ανεμελιά που είχαμε πριν από τον Μάρτιο.

Ο φόβος έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και μέχρι να βρεθούν εμβόλια και φάρμακα για να αντιμετωπιστεί ο κοροναϊός πάντα θα βρίσκεται φωλιασμένος στην ψυχή μας. Και θα στοιχειώνει τα όνειρά μας για μια… κανονική κανονικότητα.

Δυστυχώς αυτή τη λέξη θα πρέπει να την ξεχάσουμε, ειδικά τις πρώτες εβδομάδες. Και κυρίως θα πρέπει να αποδεχθούμε τη νέα πραγματικότητα.

Μια πραγματικότητα η οποία θα αναδείξει τις μεγάλες ανατροπές στη ζωή μας. Στις μετακινήσεις μας, στις σχέσεις με τους άλλους, στις διακοπές μας, στην εργασία μας.

Μας έκλεψε την αθωότητα

Ο κοροναϊός, εκτός από τους χιλιάδες νεκρούς σε όλο τον κόσμο, πήρε και την όποια αθωότητα είχαμε.

Την αθωότητα μιας ζεστής αγκαλιάς, ενός πάρτι ή μιας τρελής διασκέδασης σε κάποιο μαγαζί.

Πήρε την ελευθερία μας να πηγαίνουμε στα μαγαζιά και να αγοράζουμε όλοι μαζί πράγματα που… μπορεί και να μην χρειαζόμαστε.

Πήρε την επιλογή μας να πηγαίνουμε και να κάνουμε μπάνιο ο ένας πάνω στον άλλο στις όμορφες ελληνικές παραλίες. Τουλάχιστον γι’ αυτό το καλοκαίρι θα πρέπει να ξεχάσουμε πώς είναι οι διακοπές στην Ελλάδα.

Αν δε θέλουμε να έχουμε πολλούς ακόμη νεκρούς. Αν δε θέλουμε το νέο κύμα πανδημίας να μας τσακίσει, οφείλουμε να κοιτάξουμε στα μάτια την αλήθεια. Και να ακούσουμε τους επιστήμονες.

Το «μένουμε σπίτι» μπορεί να αντικατασταθεί με το «μένουμε ασφαλείς». Οπου κι αν είμαστε, όπως κι αν κινούμαστε.

Δυστυχώς η ζωή μας έχει αλλάξει. Κι αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε όλοι. Προτού να είναι αργά.

Για να ξανακερδίσουμε τις ζωές μας θέλει πολύ δουλειά ακόμη. Και κυρίως το μυαλό μέσα στο κεφάλι μας.