Η πρώτη μεγάλη απεργία είναι γεγονός επί κυβέρνησης ΝΔ με αφορμή τις διατάξεις για τα εργασιακά και όχι μόνο που περιλαμβάνονται στο λεγόμενο αναπτυξιακό νομοσχέδιο.
Είναι η πρώτη φορά από την 7η Ιουλίου που η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα βρεθεί απέναντι σε απεργιακό μπλόκο και με τα συνδικάτα να επικρίνουν σφόδρα τις προωθούμενες διατάξεις.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη που απολαμβάνει όχι απλά ανοχής, αλλά και ευρείας στήριξης, με βάση τις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν, θα δοκιμάσει τις κοινωνικές της αντοχές.
Παράλληλα βρίσκει απέναντι της, όχι μόνο τα συνδικάτα αλλά και την αντιπολίτευση που θεωρεί προνομιακό πεδίο να συγκρουστεί με την κυβέρνηση, πέρα από το πεδίο της Βουλής και στο κοινωνικό στίβο.
Ήδη, πέρα από τις αντιδράσεις ΚΚΕ και ΚΙΝΑΛ και τα καλέσματά τους για συμμετοχή ατην απεργία της Τρίτης 24/9 θέση πήρε και ο ΣΥΡΙΖΑ που απηύθυνε προσκλητήριο για μαζική συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις, θέλοντας να κερδίσει μερίδιο από τις όποιες κοινωνικές αντιδράσεις.
Η συγκεκριμένη απεργία θα δείξει πολλά για τα μελλούμενα και ειδικά σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι έχουν απαξιώσει σε μεγάλο βαθμό
ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και στέκονται επιφυλακτικά έναντι των σωματείων και των συνδικάτων. Και όχι άδικα, αν αναλογιστεί κανείς πως κινήθηκαν κυρίως τα χρόνια της κρίσης.
Η κυβέρνηση θα μετρήσει αντιδράσεις, θα δει διαθέσεις, θα αξιολογήσει το βάθος της κοινωνικής αντίδρασης και θα εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα.
Αν το μήνυμα είναι ηχηρό ενδέχεται ίσως παραχθούν, έστω και μικρά, πολιτικά αποτελέσματα, αλλά όχι ριζική αλλαγή πολιτικής, καθώς έχει νωπή ισχυρή λαϊκή εντολή.
Από την άλλη πλευρά ελλοχεύει ο κίνδυνος εάν η απεργία δεν έχει μεγάλη συμμετοχή και δεν έχει προετοιμαστεί καλά τα συνδικάτα να προφέρουν ένα μεγάλο πολιτικό δώρο στον Κυρ. Μητσοτάκη.
Μια μικρή συμμετοχή θα δώσει στο Μέγαρο Μαξίμου το επιχείρημα που θέλει για να προχωρήσει στην υλοποίηση του σχεδίου του.
Η απεργία θα δώσει πολλά μηνύματα και για τους μεν και για τους δε, αλλά το σίγουρο είναι ότι εισερχόμαστε στην «κόκκινη ζώνη» και η κυβέρνηση θα πρέπει να συνηθίσει τις κινητοποιήσεις που δεν ήταν και έντονες τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
