Αλέξη, και το εμπάργκο στον Σκάι να σπάσεις πάλι δεν θα βγεις

Τουλάχιστον μπορούμε να του αναγνωρίσουμε ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση έδειξε περισσότερο… χαρακτήρα από ό,τι στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές.

Τότε χρειάστηκαν 17 ώρες για να ξεχάσει και το ΟΧΙ και το Go back κ. Μέρκελ.

Τώρα κράτησε για κάμποσο καιρό το εμπάργκο στον Σκάι.

Αλλά τα μηνύματα από όλες τις δημοσκοπήσεις είναι ο ΣΥΡΙΖΑ πάει για μεγάλη συντριβή στις κάλπες της Κυριακής. 

Καθαρή ήττα και αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας.

Κομμένα τα όνειρα για «δεξιά παρένθεση».

Και γι’ αυτό το λόγο προσπαθεί να βγάλει λαγούς από το καπέλο. 

Ακόμη και εάν αυτό είναι μάλλον τρύπιο.

Γι’ αυτό αποφάσισε λέει να πάει στον Σκάι.

Για να δείξει λέει ότι δεν φοβάται.

Σιγά μη βάλουμε τα κλάματα από συγκίνηση γι’ αυτή την επίδειξη θάρρους.

Από ποτέ το να πηγαίνει ένας πρωθυπουργός σε ένα ΜΜΕ είναι επίδειξη θάρρους;

Η απάντηση είναι από τότε που το επικοινωνιακό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε ότι είναι πολιτική μαγκιά να μποϊκοτάρει ένα μέσο ενημέρωσης.

Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι στη δημοκρατία ο πρωθυπουργός όχι μόνο δεν μπορεί να μποϊκοτάρει ένα μέσο ενημέρωσης, αλλά και είναι υποχρέωση του να πηγαίνει και να απαντάει στην κάθε ερώτηση. 

Ακόμη και στον πιο στημένο και κακοπροαίρετο δημοσιογράφο.

Ο πρωθυπουργός από τη θέση του δεν έχει τα ίδια δικαιώματα με τους απλούς πολίτες. 

Ο πολίτης έχει δικαίωμα να μην απαντήσει σε ένα δημοσιογράφο που θα του βάλει ξαφνικά ένα μικρόφωνο και θα του κάνει κάποια από τις γνωστές βλακώδεις ερωτήσεις.

Ο πρωθυπουργός δεν έχει το δικαίωμα ακόμη και εάν έχει απέναντί του το χειρότερο δημοσιογραφικό «πιστόλι» της πιάτσας.

Και μεταξύ μας σιγά το πρεσάρισμα που θα έκανε στον οποιοδήποτε πρωθυπουργό το οποιοδήποτε μέσο.

Τα μέσα ενημέρωσης χρειάζονται τους πολιτικούς γιατί έτσι παράγουν ειδήσεις, ενημερώνουν, κερδίζουν τηλεθέαση.

Οι πολιτικοί, ακόμη και του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζουν πολύ καλά ότι κερδίζεις πολιτικά πολύ περισσότερο εάν σταθείς απέναντι σε έναν εχθρικό και δύσπιστο δημοσιογράφο, παρά άμα σου στέλνει «πάσες» ένας «φιλικός» δημοσιογράφος.

Όμως, ο Τσίπρας και η παρέα του δεν ήθελαν να πηγαίνουν στον Σκάι ούτε γιατί φοβόντουσαν ούτε γιατί θα είχαν κάποια ιδιαίτερα αρνητική μεταχείριση.

Ο λόγος ήταν ότι ήθελαν να φτιάξουν ένα αφήγημα: ότι «όλοι τους χτυπάνε», ότι η «διαπλοκή είναι εναντίον τους», ότι υπάρχει μια «συνωμοσία» να μην προβάλλεται το έργο.

Ακόμη και τώρα πάνε σε συνεντεύξεις και λένε ότι ένας από τους λόγους που δεν πήγαν καλά στις εκλογές του Μαΐου ήταν γιατί τα ΜΜΕ ήταν εχθρικά.

Πρόκειται για μια τεράστια μπούρδα που απλώς φτιάχνει κλίμα. 

Προφανώς και τα ΜΜΕ ήταν εχθρικά. Όμως, όταν είσαι η κυβέρνηση αντικειμενικά έχεις προβολή. 

Δεν γίνεται και το πιο κακόπιστο μέσο να μην κάνει ρεπορτάζ κυβέρνησης. Και να πάρει και συνέντευξη από τον υπουργό. Και να κυνηγήσει και συνέντευξη του πρωθυπουργού. Και να δείξει τον πρωθυπουργό στη Βουλή. Και οποτεδήποτε κάνει δήλωση ο πρωθυπουργός να την παίξει ζωντανά. 

Μετά μπορεί να τα σχόλια να είναι αρνητικά αλλά πάντα η κυβέρνηση έχει ένα επικοινωνιακό πλεονέκτημα που δεν το έχει ποτέ η αντιπολίτευση.

Εάν παρ’ όλα αυτά δεν πείθεις τότε δεν φταίνε τα μέσα εσύ φταις.

Καμιά συνωμοσία δεν στήθηκε κατά του Τσίπρα. Ακόμη και εάν δεχτώ ότι κάποιοι θα το ήθελαν.

Μόνος του χάνει ο Τσίπρας.

Χάρη στη δική του πολιτική, τη δική του ασυνέπεια, τη βαθύτερη αναλγησία του απέναντι στα κοινωνικά στρώματα που τον στήριξαν πέφτει από την αντιπολίτευση.

Αυτός φέρνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην εξουσία.

Όλα τα άλλα είναι απλές δικαιολογίες.

Και μάλιστα φτηνές.