Αλέξη, η εξουσία δεν είναι παντοτινή. Αποχαιρέτα το θρόνο που χάνεις

Η αλήθεια είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως η νεότερη γενιά, δεν ξέρουν από ήττες.

Μπορεί στα πρώτα βήματά του ως «αρχηγός» το κόμμα να μην πήγαινε και ακριβώς… σφαίρα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του 2009 και του 2010 ήταν ένα μικρό αριστερό κόμμα που θεωρούσε μέγιστη επιτυχία το να μπαίνει στη Βουλή.

Όμως, από το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο επιτυχίες μετρούσε.

Κατάφερε το Μάιο του 2012 να περάσει στη δεύτερη θέση και τον Ιούνιο του 2012 να χάσει μεν αλλά με το μεγαλύτερο ποσοστό που πήρε ποτέ η αριστερά στη χώρα μας.

Πέρασε το διάστημα 2012-2015 ως πρωθυπουργός εν αναμονή, κερδίζοντας τις ευρωεκλογές του 2014 και θριαμβεύοντας το Γενάρη του 2015.

Κέρδισε μία από τις μεγαλύτερες εκλογές μάχες στο δημοψήφισμα, την πρόδωσε και μετά κατάφερε, παρά τη συνθηκολόγηση, να κερδίσει και τις εκλογές του 2015.

Όμως τώρα θα χάσουν. Δεν έχει σημασία ποια θα είναι η διαφορά, ούτε αποτελεί επιχείρημα ότι στη μέση της κυβερνητικής θητείας έδειχναν ότι θα έχαναν με συντριπτικούς όρους, ενώ τώρα η ήττα θα είναι «αξιοπρεπής».

Το βασικό είναι ότι θα χάσουν στις ευρωεκλογές και το πιο πιθανό είναι να χάσουν και τις βουλευτικές εκλογές.

Όμως, αυτή είναι η πρώτη πραγματική ήττα που θα έχουν.

Από μια άποψη φυσιολογικό είναι: όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις στο τέλος καταψηφίζονται.

Και σε τελική ανάλυση, θα κάτσουν λίγο στην αντιπολίτευση, θα αφήσουν τη ΝΔ να έχει τη φθορά της εξουσίας και μετά μπορεί και να επιστρέψουν. Ακόμη και εάν ο Κυριάκος εξαντλήσει την τετραετία, το 2023 ο Τσίπρας θα είναι ακόμη μόλις 49 ετών.

Αυτό κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ το έχουν καταλάβει ήδη.

Γι’ αυτό και δεν εκτίθενται.

Κάποιοι μάλιστα προσπαθούν να θέσουν και τα ερωτήματα της «επόμενης μέρας».

Από τον Φίλη μέχρι τους πιο νουνεχείς από τους «53+»:«να μη γίνουμε ΠΑΣΟΚ», «να κάνουμε αποτίμηση», «να δούμε που η εξουσία μας επηρέασε αρνητικά», «να συζητήσουμε τι σημαίνει αριστερή πολιτική».

Λογικές κουβέντες που καταλαβαίνουν και από «πολιτικό χρόνο».

Μόνο ο Αλέξης, θαμπωμένος από την εξουσία που νομίζει ότι είναι παντοτινή και όχι δανεική ή προσωρινή, δεν τα βλέπει όλα αυτά και επιμένει να μιλάει για νίκη, ή να δοκιμάζει όλα τα παραδοσιακά πολιτικάντικα κόλπα, από τις παροχές της τελευταίες στιγμής μέχρι τις «υποσχέσεις του μπαλκονιού».

Μόνο που έτσι καλπάζει στον γκρεμό.

Γιατί στην πολιτική δεν υπάρχει χειρότερος σύμβουλος από την αλαζονεία.

Γιατί αυτή σε παρασέρνει και δεν σ’ αφήνει να κάνεις απολογισμό για να βρεις τα λάθη σου, να κάνεις αυτοκριτική και να τα διορθώσεις.

Και τότε απλώς θα επαναλάβεις τα ίδια λάθη.

Μόνο που έτσι δεν θα χάσεις απλώς την εξουσία.

Δεν θα μπορέσεις να την ξανακερδίσεις ποτέ.