Το μαρτύριο του Σίσυφου

Η επιχείρηση έχει τον κωδικό «άδεια ταμεία», είναι γνωστή από παλιά κι έχει μπει για μια ακόμα φορά σε πλήρη εφαρμογή. Με δυο λόγια, παραπέμπει ευθέως στον Σίσυφο και φωτογραφίζει το μαρτύριο αυτής της χώρας. Οποια κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία, άλλη λιγότερο κι άλλη περισσότερο (όπως καλή ώρα…), παραμονές των εκλογών ανακαλύπτει πόρους, πολλούς πόρους κι αρχίζει να τους μοιράζει. Ξεκινά λοιπόν ένα πανηγύρι παροχών, που οι εκάστοτε υπουργοί Οικονομικών το ονομάζουν «αναπτυξιακό πακέτο» και μοιράζει δεξιά κι αριστερά ό,τι με κόπο και θυσίες είχε συγκεντρωθεί όλο το προηγούμενο διάστημα. Για 25 -30  προεκλογικές μέρες, οι κάτοικοι αυτής της χώρας ξαναζούν «μέρες του 2004»: Επίδομα από δω, αύξηση από κει, διορισμός παραπέρα κι ούτω καθεξής. Το χρήμα ρέει άφθονο.

Κάποια στιγμή, εννοείται, η περίοδος αυτή τελειώνει και ξημερώνει η σκληρή μετεκλογική Δευτέρα. Τότε που αποκαλύπτεται ότι στην πραγματικότητα τα λεφτά για να γίνουν αυτές οι παροχές δεν υπήρχαν και «αξιοποιήθηκαν» όσα με πολύ σκληρά μέτρα είχαν συγκεντρωθεί και ήταν μετρημένα ευρώ προς ευρώ. Και ξεκινά πάλι από την αρχή το μαρτύριο του Σίσυφου. Ανακοινώνονται νέα μέτρα, ακόμη σκληρότερα, για να βρεθούν τα λεφτά που χάθηκαν. Κι άντε πάλι περικοπές, άντε μειώσεις κι άντε «κουράγιο για να βγει κι αυτή η χρονιά».

Και κάπως έτσι, μετράμε ήδη πάνω από δέκα χρόνια κρίσης, που μπορεί εύκολα να γίνουν είκοσι και τριάντα, αν αυτή η καταστροφική συνήθεια δεν αλλάξει. Και κάπως έτσι, σύντομα θα προκύψει η πρώτη γενιά Ελλήνων, η οποία θα έχει γνωρίσει μόνο κρίση! Δηλαδή, θα έχει γεννηθεί και θα έχει μεγαλώσει αποκλειστικά μέσα σε συνθήκες κρίσης. Δεν θα έχει γνωρίσει την κανονικότητα, για τον απλό λόγο ότι οι κυβερνητικοί αυτής της χώρας, πάντα, παραμονές των εκλογών θα σχεδιάζουν το colpo grosso για να ανατρέψουν τα δεδομένα και να κερδίσουν τις εκλογές.

Ο κ. Αλέξης Τσίπρας σήμερα, που τα δίνει όλα για όλα με το σκεπτικό «αν δώσω τόσα, θα πάρω τόσα» αποθεώνει αυτή την πολιτική. Τις τελευταίες ώρες δεν υπάρχει κατηγορία πολιτών στην οποία να μην έχει τάξει και να μην έχει δώσει κάτι. Λες και δεν θα ξημερώσει ποτέ η μετεκλογική Δευτέρα. Μόνο που θα ξημερώσει και θα είναι σκληρή. Κι όποιος κληθεί να τη διαχειριστεί, θα αντιληφθεί πως ό,τι έταξε έγινε «βουνό» και θα τον πλακώσει. Και μαζί του θα πάρει στον γκρεμό και όλη τη χώρα.