Μέρα παρακμής του Ελληνικού Κοινοβουλίου

Προχθές ήταν μια  μέρα απίστευτης παρακμής του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Γιατί; Γιατί ο Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης  είχε ισχυριστεί για τον Βουλευτή Άδωνι Γεωργιάδη , «ότι είναι κάτοχος off shore εταιρείας» .

Και ενώ είχε ζητηθεί από την αρμόδια Εισαγγελική αρχή η άρση της ασυλίας του παραπάνω Υπουργού για να διερευνηθεί αν τελέστηκε το έγκλημα της συκοφαντικής δυσφήμησης (άρθρο 363 ΠΚ), η «κυβερνητική πλειοψηφία» της επιτροπής δεοντολογίας της Βουλής  απέρριψε το σχετικό αίτημα !

Η επίσημη αιτιολογία ήταν , ότι οι σχετικές αναφορές του Παύλου Πολάκη κατά του Άδωνι Γεωργιάδη έγιναν κατά την «εκτέλεση των καθηκόντων» του ως Υπουργού  και κατά συνέπεια  ότι ήταν (δικονομικά) αδύνατο να ασχοληθεί με αυτή την απόθεση η τακτική ποινική Δικαιοσύνη.

Και όλα αυτά , γιατί το άρθρο 86 παρ.1 του Συντάγματος  προβλέπει, ότι μόνο η Βουλή μπορεί να ασκεί την ποινική δίωξη για ποινικά αδικήματα τα οποία  τέλεσαν μέλη της κυβέρνησης ή Υφυπουργοί κατά την άσκηση των καθηκόντων τους!

Υπό αυτό το πρίσμα ένας Υπουργός μπορεί στο μέλλον να συκοφαντεί εκ του ασφαλούς οποιονδήποτε ή-για να αναφέρω το πιο ακραίο παράδειγμα- να συμμετέχει ενδεχόμενα σε ένα «εγκληματικό κύκλωμα εμπορίας λευκής σαρκός», χωρίς να φοβάται ότι θα αντιμετωπίσει κάποτε τον ποινικό μηχανισμό της ελληνικής Πολιτείας !

Όμως αυτό συνιστά αληθινή θεσμική παρακμή , γιατί έτσι κομματικοποιείται επικίνδυνα το Ποινικό Δίκαιο ( για να προστατευθούν απλώς οι φίλοι και οι «κολλητοί» της εκάστοτε «τυραννικής πλεοψηφίας» της Βουλής).

Χθες μάλιστα «προστατεύθηκε» εκτός από τον Παύλο Πολάκη και ο πρώην Υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος, του οποίου επίσης δεν ήρθη η ασυλία!

Και δυστυχώς το άρθρο 86 παρ.1 του Συντάγματος κρίθηκε «μη αναθεωρητέο» και κατά συνέπεια δεν πρόκειται να αλλάξει!

Ωστόσο, η ύπαρξη μιας τέτοιας συνταγματικής παρέκκλισης από τους κοινούς κανόνες της ποινικής δίωξης αποτελεί ταυτόχρονα και ένα βαθύτατο πλήγμα στο σκοπό ύπαρξης του πολίτικού συστήματος , ως «δημιουργού» και «προστάτη» του δημόσιου συμφέροντος .

Υπενθυμίζω δε ότι ο Πορτογάλος πρώην πρωθυπουργός Ζοζέ Σόκρατες είχε «προφυλακιστεί» το 2014 για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και φοροδιαφυγή. Σημειώνω, μάλιστα, ότι στην Πορτογαλία οι Υπουργοί διώκονται από την τακτική Δικαιοσύνη.

Η παραπομπή βεβαίως γίνεται με άδεια του Κοινοβουλίου , το οποίο την παρέχει υποχρεωτικά , αν ο Υπουργός διώκεται για έγκλημα το οποίο επισύρει ποινή άνω των τριών ετών, όπως ήταν ακριβώς τα αδικήματα για τα οποία κατηγορούνταν ο σοσιαλιστής Σόκρατες, που ζούσε μια προκλητική ζωή αγοράζοντας πανάκριβα ακίνητα στο Παρίσι.

Κάτι παρόμοιο ισχύει και στις Ηνωμένες Πολιτείες , όπου παράλληλα με το θεσμό του impeachment , τα μέλη της εκάστοτε κυβέρνησης μπορούν να διώκονται και με την τακτική ποινική διαδικασία.

Το συμπέρασμα; Τα εγκλήματα των εκάστοτε πρωθυπουργών και Υπουργών πρέπει να διώκονται από τις αρμόδιες Εισαγγελικές αρχές, ώστε να μη «καλύπτονται» απαράδεκτα!

Και δυστυχώς για μια ακόμη φορά  η «πρώτη φορά Αριστερά» αποκάλυψε το αληθινό της «πρόσωπο», μη συναινώντας στην άρση της ασυλίας δύο πολιτικών που ήθελε να προστατεύσει!

O Γρηγόρης Καλφέλης είναι Καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ (kalfelis@law.auth.gr)