Ο Μπλατ είναι χαμένος στην… παράφραση!

Στην ταινία της Σοφίας Κόπολα ο Μπιλ Μάρεϊ και η Σκάρλετ Γιοχάνσον ήταν χαμένοι στη μετάφραση και ύστερα από 16 χρόνια γυρίζεται το remake της στον Πειραιά…

Απλώς στην προκειμένη περίπτωση ο Ντέιβιντ Μπλατ δεν είναι χαμένος στη μετάφραση, αλλά στην… παράφραση!

Οντως συνιστά ένα είδος παράφρασης, ου μην και παρωδίας, αυτό που συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό στον Ολυμπιακό με αποτέλεσμα να τον πάρει ο κατήφορος, να έχει υποστεί οκτώ ήττες στα τελευταία δέκα ματς της Ευρωλίγκας, να κινδυνεύει άμεσα με αποκλεισμό από τα πλέι οφ (όπως και τη σεζόν 2015-16) και να παίζει κάτι σαν μπάσκετ!

Οι τραυματισμοί με αποκορύφωμα το πρόωρο τέλος του Σπανούλη στην εφετινή σεζόν, η φασαρία με την «υποκλοπή» στο θέμα Πρίντεζη, τα οικονομικά προβλήματα, η αποχώρηση από τον ημιτελικό του Κυπέλλου, η παραίτηση από το ντέρμπι του πρωταθλήματος, το σύνθημα «μέχρι τέλους», η αφαίρεση βαθμών, όλα αυτά εικονογραφούν ένα θολό τοπίο, στο οποίο χάθηκε και ο Μπλατ.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο προπονητής του Ολυμπιακού βιώνει ένα πολιτισμικό σοκ και πλέον δεν είναι ο καλός εαυτός του, αλλά κάποιος άλλος! Τη μια εκτίθεται ο ίδιος και εκθέτει και την ομάδα κάνοντας τον ανήξερο (ή ων όντως τέτοιος) για την απόφαση της ΚΑΕ να μην κατέβει η ομάδα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, την άλλη δηλώνει ότι δεν συμφωνεί με την αποχώρηση από το ΟΑΚΑ, την ίδια στιγμή φαίνεται ανήμπορος να βάλει φρένο στον αγωνιστικό κατήφορο, πονάει κιόλας στην εγχειρισμένη μέση του και είναι προφανές ότι έχει χάσει την τράπουλα!

Εκτός από την τράπουλα, απ’ ό,τι φαίνεται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, έχει χάσει πια και την έξωθεν καλή μαρτυρία του. Θα μπορούσε ίσως να τη σώσει σε έναν βαθμό, εάν είχε βγει δημοσίως να αναλάβει το μέρος της ευθύνης η οποία του αναλογεί για την άθλια εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα (του)…