Το Μαξίμου τρέχει να προστατεύσει τον υπάλληλό του

Φαίνεται πως η συστηματική προσπάθεια που κάναμε να αποδομήσουμε το τρομερό αφήγημα (σε μεγάλο βαθμό ανακυκλώνοντας ήδη γνωστά, άσχετα στοιχεία) του Κώστα Βαξεβάνη ενόχλησε το Μέγαρο Μαξίμου, πιθανώς γιατί είχε επενδύσει πολιτικά και επικοινωνιακά σε αυτό.

Βλέπετε, όταν οι δημοσκοπήσεις δεν πάνε καλά και οι πολίτες δεν πείθονται, τότε ανακαλύπτονται οι «εχθροί».

Μόνο που στην προσπάθειά του να απαντήσει το Μέγαρο Μαξίμου –και έτσι να υπερασπιστεί τον περίπου υπάλληλό του Κώστα Βαξεβάνη– ξεπέρασε κάθε όριο.

Γιατί με κάποια πράγματα δεν παίζουμε.

Το γραφείο τύπου του πρωθυπουργού, τμήμα της γενικής γραμματείας του πρωθυπουργού δεν είναι τρολ του ΣΥΡΙΖΑ που σχολιάζει υπό καθεστώς ανωνυμίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η γενική γραμματεία του πρωθυπουργού είναι αυτοτελής δημόσια υπηρεσία, με επικεφαλής την κ. Γιάννα Πεππέ, δικηγόρο και παλαιά συμφοιτήτρια του υπουργού Επικρατείας Δημήτρη Τζανακόπουλου, ενώ το γραφείο τύπου, με επικεφαλής τον έμπειρο δημοσιογράφο και κάποτε κομμουνιστή (αλλά όχι πλέον) Θανάση Καρτερό είναι τμήμα της γενικής γραμματείας του πρωθυπουργού.

Αυτή λοιπόν η δημόσια υπηρεσία, που είναι τμήμα του κράτους, έβγαλε μια ανακοίνωση την οποία εάν την είχε βγάλει οποιοσδήποτε άλλος κατά μέλους της κυβέρνησης ή ακόμη και απλού μέλους του ΣΥΡΙΖΑ θα είχαν ήδη καταθέσει μήνυση.

Γιατί το πρωτοφανές αυτό κείμενο χωρίς καμία απόδειξη ή στοιχείο και χωρίς καμία ανάλογη δήλωση των αστυνομικών ή των εισαγγελικών αρχών, αποδίδει στον Βαγγέλη Μαρινάκη την ευθύνη για την χτεσινοβραδινή διάρρηξη στα γραφεία της εφημερίδας Documento, υποστηρίζει ότι υπάλληλοί του παίρνουν τηλέφωνο και απειλούν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ότι χρησιμοποιεί μεθόδους μαφίας κι ότι ανήκει στους «Δον Κορλεόνε επιχειρηματίες».

Έχει η κ. Γιάννα Πεππέ ή ο κ. Καρτερός οποιοδήποτε στοιχείο που να τεκμηριώνει αυτούς τους ισχυρισμούς ότι είναι ο Μαρινάκης πίσω από τη διάρρηξη στο Documento ή τα υποτιθέμενα απειλητικά μηνύματα;

Μπορούν να πουν ονόματα;

Μπορούν να προσκομίσουν αποδείξεις;

Τον χαρακτηρισμό «Δον Κορλεόνε» και «μαφία» μπορούν να τον τεκμηριώσουν με βάση στοιχεία, αποδείξεις, ονόματα και διευθύνσεις, εισαγγελικές έρευνες και καταδικαστικές αποφάσεις;

Εάν βρεθούν η κ. Πεππέ ή ο κ. Καρτερός εγκαλούμενοι στα ποινικά και αστικά δικαστήρια για συκοφαντική δυσφήμιση, θα μπορέσουν να τεκμηριώσουν τους χαρακτηρισμούς που εξαπολύουν ή μήπως θα ανακαλέσουν;

Γιατί ούτε η κυβέρνηση ούτε το Μέγαρο Μαξίμου έχουν το δικαίωμα να εξαπολύουν κατηγορίες χωρίς στοιχεία.

Εάν έχουν στοιχεία ας πάνε στον Εισαγγελέα.

Αλλά δεν έχουν και το ξέρουν.

Αυτό που έχουμε μπροστά μας δεν έχει σχέση ούτε με προοδευτική διακυβέρνηση, ούτε με δημοκρατία.

Έχουμε το χειρότερο δυνατό τρόπο ανάμεσα στην σταλινική αντίληψη ότι κάποιος είναι ένοχος μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου και την κουλτούρα της τρολιάς και της διαδικτυακής λάσπης που διάφοροι  διάττοντες αστέρες της δήθεν «αριστεράς» εξάσκησαν στο facebook και το twitter.

Είναι η λογική ότι οι δίκες γίνονται στο διαδίκτυο και η πολιτική σημαίνει  χοντράδες και emoticon.

Είναι η κουλτούρα μιας δήθεν «αριστεράς» που εφαρμόζει μνημόνια, γίνεται ο καλύτερος φίλος των Αμερικανών και μετά «κατασκευάζει εχθρούς».

Είναι η κατάντια αυτών που βγήκαν στο όνομα του «ηθικού πλεονεκτήματος», για να επιδιώξουν ανάλογες μορφές διαπλοκής με τους προηγούμενους.

Μόνο που τώρα ξεπερνάνε τα όρια.

Η χώρα δεν έχει ανάγκη από γραφεία Τύπου που υποκαθιστούν τη δικαιοσύνη, ούτε από πρωθυπουργούς που αντί να λύνουν προβλήματα λειτουργούν ως οπαδοί του κάθε Βαξεβάνη.

Η λασπολογία, η συκοφαντία και το ψεύδος δεν μπορούν αναγορεύονται σε επίσημη κρατική πολιτική.

Γιατί οι κυβερνήσεις αλλάζουν (ευτυχώς), αλλά οι θεσμοί μένουν. Και πρέπει να προστατευτούν.

Υστερόγραφο: Ευτυχώς η Ελλάδα παραμένει ακόμη ένα ευνομούμενο κράτος στο οποίο δικάζουν οι δικαστές κι όχι το Μέγαρο Μαξίμου.

Οι λασπολόγοι και τα επίσημα τρολ της κυβέρνησης θα βρουν στα δικαστήρια την απάντησή τους.