Εχουμε πιάσει πάτο; Ας μην είμαστε τόσο αισιόδοξοι…

Η θλιβερή διαπίστωση των ημερών δεν είναι ότι ο Πολάκης έχει κόψει καπίστρι.

Ούτε ότι πήρε δάνειο από την Attica–Syriza Bank.

Ούτε ότι τηλεφώνησε στον Στουρνάρα με σκοπό να τον απειλήσει, ούτε ότι η συνομιλία μεταδόθηκε από το κυβερνητικό Documento.

Δεν είναι καν έκπληξη ότι ο Πολάκης κατόπιν όλων αυτών έκανε ένα ωριαίο διάγγελμα στην ΕΡΤ, κάνοντας βόλτες και ξεναγώντας τους τηλεθεατές στο γραφείο του.

Φυσικά και δεν είναι έκπληξη ή έστω αξιοπερίεργο ότι ο Πολάκης έχει την κάλυψη και την συμπαράσταση του Μεγάρου Μαξίμου. Δηλαδή του ιδίου του Πρωθυπουργού.

Δεν είναι αυτά τα χειρότερα…

Όλα αυτά έχουν λίγο πολύ γίνει μέρος της καθημερινότητας, μία συνήθεια που παγιώθηκε στην τετραετία του ΣΥΡΙΖΑ.

Το φαινόμενο Πολάκης δεν διαφέρει άλλωστε πολύ από άλλα της πρώτης περιόδου.

Τα όσα λέει και κάνει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα έχουμε δει και ακούσει  σε παραλλαγές από τον ίδιο τον Τσίπρα της ηρωικής εποχής του ’14-’15, από την Ζωή Κωνσταντοπούλου ή τον Γιάννη Βαρουφάκη. Τα ξεχάσαμε στην ζάλη της Σοσιαλδημοκρατίας;

Με αυτή την νοοτροπία και αισθητική ανέβηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και από την συγκίνησή τους οι αγαθοί και καλόπιστοι οπαδοί της Αριστεράς έκαναν πως δεν έβλεπαν το «τέρας» να επελαύνει…

Τώρα που το τέρας δεν μπορεί να κρυφτεί, πιθανώς και κάποιοι να καταλαβαίνουν. Ο Τσίπρας και ο Πολάκης δεν διαφέρουν. Όταν κοιτάζονται, ο ένας βλέπει στον άλλον τον εαυτό του. Ίδιες αντιλήψεις έχουν, ίδιες πρακτικές ασπάζονται – δεν γνωρίζουν άλλωστε άλλες.

Με αυτά σε εξέλιξη και στο φόντο το νέο ξεκατίνιασμα Καμμένου – Κοτζιά, η κυβέρνηση της Αριστεράς οδεύει προς το τέλος της θητείας της. Φαίνεται όμως πως είναι εγκλωβισμένη στην μακρά προεκλογική περίοδο που έχει επιλέξει.

Με τα όσα συμβαίνουν καθημερινώς είναι μάλλον δύσκολο να αποφασίσει ο Αλέξης Τσίπρας να προσφύγει σύντομα στις κάλπες. Σε αυτές τις συνθήκες και με τους υπουργούς σου να ξημεροβραδιάζονται στα δικαστήρια, εκλογές δεν κάνεις.

Ποιο είναι λοιπόν το χειρότερο από όλα;

Είναι η δυσάρεστη αίσθηση βεβαιότητας ότι η παρακμή, η σήψη και η έκπτωση της πολιτικής καθημερινότητας δεν σταματά εδώ.

Ο λυσσώδης τρόπος με τον οποίο ενεργούν και αντιδρούν οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης σε οτιδήποτε, το μαρτυρούν.

Όσοι νομίζουν ότι έχουμε πιάσει πάτο, είναι μάλλον υπερβολικά αισιόδοξοι.