ΚΙΝΑΛ: Εδώ και τώρα ριζοσπαστική αλλαγή για μια ελπιδοφόρα πορεία

Τα όσα θλιβερά διαδραματίζονται το τελευταίο εξάμηνο στο Κίνημα Αλλαγής, ιδίως δε τελευταία τα γεγονότα της 20ης Ιανουαρίου, έχουν ως γενεσιουργό αίτια πολιτικές αποφάσεις και επιλογές που ελήφθησαν τα τελευταία χρόνια, ενάντια στον πολιτικό ορθολογισμό για το πώς ένα κόμμα αποκτά μαζικά χαρακτηριστικά και προοπτική.

Τον Απρίλη του 2017, στην 7η σύνοδο της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, η πλειοψηφία των μελών της, αφουγκραζόμενη τις ανάγκες και τα θέλω των προοδευτικών πολιτών, αποφάσισε, κατά πλειοψηφία, ότι οι διαδικασίες ανασυγκρότησης του χώρου, για να έχουν μαζικότητα και να δώσουν προοπτική, έπρεπε να είναι ανοιχτές στην κοινωνική βάση και να οδηγήσουν σε ένα δημοκρατικό συνέδριο απολογισμού, αυτοκάθαρσης, ενοποίησης του ιστορικού αφηγήματος, ανανέωσης, μετεξέλιξης, προοπτικής, το οποίο στη συνέχεια θα κατέληγε σε εκλογή του επικεφαλής από τη βάση.

Αποτέλεσμα αυτής της δημοκρατικής απόφασης ήταν μια αντιδημοκρατική απάντηση, βάσει της οποίας αφαιρέθηκαν οι αρμοδιότητες των εκλεγμένων οργάνων (Γραμματέα Κ.Π.Ε., Μελών Πολιτικού Συμβουλίου – Επιτροπής Καταστατικού & Πιστοποίησης – Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής), γεγονός που στη συνέχεια οδήγησε στην κατ’ ουσία κατάργηση του ΠΑΣΟΚ.

Ακολούθησαν αντίστοιχες προτάσεις και παραινέσεις στο συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, στις προσυνεδριακές διαδικασίες του Κινήματος Αλλαγής, στο συνέδριό του και στη συγκρότηση των κεντρικών και αποκεντρωμένων του οργάνων.

Όμως τότε, οι έχοντες το γενικό πρόσταγμα στο κόμμα, με βασικούς συνοδοιπόρους αυτούς που τώρα αλληλοκατηγορούνται, θεώρησαν ότι πρέπει να μετατρέψουν τον πολιτικό φορέα από Κίνημα Ελπίδας και Αλλαγής σε Κόμμα Διορισμών και Συναλλαγής, με μόνο στόχο την αλλοίωση της βούλησης των εκλογέων του Νοεμβρίου του 2017. Γι’ αυτό και επέλεξαν να διοργανώσουν ένα συνέδριο με διορισμένο σώμα και παρασκηνιακά προειλημμένες αποφάσεις.

Το οξύμωρο είναι ότι σήμερα, μπροστά στα αδιέξοδα που οι ίδιοι δημιούργησαν, έρχονται, σε επίπεδο εξαγγελιών, να υιοθετήσουν την πρόταση διεξαγωγής συνεδρίου στη μορφή που πρέσβευε η πλειοψηφία των μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ που οι ίδιοι, αντιδημοκρατικά, καθαίρεσαν!!!

Αλήθεια, πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα, αν τότε είχε τηρηθεί η εσωκομματική δημοκρατία και είχε εφαρμοσθεί η απόφαση της πλειοψηφίας;

Το ερώτημα ανήκει στη σφαίρα του μεταφυσικού. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη.

Αποτέλεσμα των επιλογών τους είναι η περαιτέρω απαξίωση της παράταξης, σε μια περίοδο που ευνοούσε την ανοδική κινητικότητα, και η απομάκρυνση εκατοντάδων χιλιάδων προοδευτικών πολιτών που αισθάνονται πολιτικά άστεγοι.

Την εντολή των 212.000 προοδευτικών πολιτών την έκαναν «κουρελόχαρτο», επιτρέποντας έτσι στους κ.κ. Τσίπρα και Μητσοτάκη να συντηρούν άκοπα έναν ψευδεπίγραφο διπολισμό. Το «ντέρμπι για τρεις», εξελίσσεται σε κύκνειο άσμα του πολιτικού μας φορέα.

To συνέδριο που προκηρύχθηκε, εφόσον πραγματοποιηθεί και δεν παραπεμφθεί στις καλένδες όπως εκούσια έγινε με το, εδώ και 21 μήνες εξαγγελθέν, «έκτακτο» συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, θα έχει νόημα μόνο αν πρόκειται για μια διαδικασία:

Ανοικτή: Υπό την έννοια ότι δεν αποκλείεται από τη συμμετοχή κανείς που θέλει να θέσει υποψηφιότητα προσυνεδριακά.

Δημοκρατική: Γιατί ο καθένας θα διεκδικήσει τη συμμετοχή του επί ίσοις όροις από τη βάση, με διαφανείς διαδικασίες και χωρίς κανένα διορισμό.

Αντιπροσωπευτική: Ως προς τις κοινωνικές & παραγωγικές δυνάμεις που θα συμμετέχουν.

Ουσιαστική: Με προσυνεδριακές διαδικασίες που θα συμβάλουν στην ώσμωση και στην παραγωγή πολιτικής και ένα συνέδριο ενεργών πολιτών, όχι χειροκροτητών. Δεν μπαίνουμε στη λογική της οχλοκρατίας, της χειραγώγησης ή των προειλημμένων αποφάσεων. Όπως εξελίχθηκαν τα γεγονότα, όλα πρέπει να τεθούν εκ του μηδενός και να υπάρξουν ψηφοφορίες για κάθε απόφαση που θα αφορά στην παρουσία και προοπτική της παράταξης (Πολιτικές θέσεις – προτάγματα, πολιτικές – κοινωνικές συμμαχίες, οργανωτικό μοντέλο – πολιτική λειτουργία, εκλογή οργάνων, κ.ά.).

Κάθε προοδευτικός πολίτης πλέον καταλαβαίνει ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός, απλά στραβά αρμενίζουμε. Μοναδική διέξοδος είναι να υπάρξει ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ προσώπων, νοοτροπιών, λειτουργιών, δομών και ιδεών, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Η ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΑ ΑΡΧΗ!!!

O Στέφανος Μ. Ξεκαλάκης είναι Αγρονόμος – Τοπογράφος Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Γραμματέα Κεντρικής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ