Το «Μακεδονικό» βγάζει ξανά στους δρόμους τα τάγματα εφόδου

Στα συλλαλητήρια του 1992 και του 1993, μια ομάδα γνωστών-αγνώστων «πατριωτών», κατέβηκε στο δρόμο για τη Μακεδονία, ανακατεμένο μέσα στο πλήθος. Εκεί έκανε στρατολόγηση νέων στελεχών και με αυτή την αφορμή κυκλοφόρησε και το πρώτο της έντυπο, την ομώνυμη εφημερίδα «Χρυσή Αυγή», με πρώτο τίτλο του πρώτου φύλλου το «Κανένας συμβιβασμός για τη Μακεδονία μας». Η εθνικιστική καταιγίδα των 90s, η Γιουγκλοσλαβία, ο πόλεμος της Βοσνίας με τους Έλληνες εθελοντές και τους ύμνους στον Μιλόσεβιτς, η Μακεδονία, στρώθηκαν σαν χαλί στα πόδια ενός επίδοξου «φύρερ» και των ακολούθων του, που άρπαξαν τις ελληνικές σημαίες και ντύθηκαν το ρόλο των μαχητών της χειμαζόμενης ορθοδοξίας και του ελληνισμού.

Σε μια συνέντευξη του στον Τάσο Τέλλογλου στο Mega, ο Μιχαλολιάκος δηλώνει πως γι’ αυτούς ισχύει κάτι που είχε πει η ιδεολογική τους νέμεση, ο Λένιν: «όσο χειρότερα είναι τα πράγματα, τόσο το καλύτερο για εμάς, αυτό ισχυεί απόλυτα για τη Χρυσή Αυγή».

Δυστυχώς δικαιώθηκε.

Δεν είναι… παραπλανημένοι

Σχεδόν 25 χρόνια μετά, οι περιθωριακοί νεοναζί, έχοντας καβαλήσει θριαμβευτικά το αντιμνημονιακό κύμα κι εκμεταλλευόμενοι κάθε ευκαιρία δημοσιότητας, είναι το τρίτο σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμμα στη χώρα, παρά το γεγονός ότι οι βουλευτές του και πολλά από τα στελέχη και μέλη του είναι υπόδικοι για συγκρότηση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, σε μια δίκη που κρατά πολλά χρόνια λόγω, όχι μόνο της τεράστιας δικογραφίας της, αλλά και διάφορων αδιανόητων πρακτικών προβλημάτων με την αίθουσα που τη φιλοξενεί κλπ. Έλληνες πολίτες ψήφισαν τους βουλευτές της έχοντας ακούσει, έχοντας δει, έχοντας διαβάσει, για βία, για φόνους, για λατρεία στο Γ’ Ράιχ που καμία σχέση δεν μπορεί να έχει με πατριωτισμό.

Η Χρυσή Αυγή στα πρώτα χρόνια μετά τη δίωξη «ησύχασε» την δράση της στο δρόμο. Δεν τη σταμάτησε αλλά οι τόνοι έπεσαν τόσο ώστε να μην γίνονται θέμα στα δελτία.

Η ιστορία όμως τους έφερε ξανά το Μακεδονικό σαν ευκαιρία για επανάληψη της συνταγής. Από τον Ιανουάριο του 2018, οπότε άρχισε να γίνεται σαφές πως είναι πραγματικά πιθανή μια συμφωνία Ελλάδας-ΠΓΔΜ για την επίλυση του θέματος, η Χρυσή Αυγή άρχισε να επιστρέφει στον δρόμο φανερά.

Τον Ιούνιο ο βουλευτής τους Μπαρμπαρούσης καλούσε από το βήμα της Βουλής τον στρατό να «συλλάβει τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, τον Πάνο Καμμένο και τον Προκόπη Παυλόπουλο για να αποτραπεί αυτή η προδοσία. Τα κεφάλια σας στις Πρέσπες». Οι συνάδελφοι του τον χειροκρότησαν θερμά. Του ασκήθηκε δίωξη. Για να διαφύγει της συλλήψεως πήρε τους δρόμους τρέχοντας βράδυ με βροχή με την αστυνομία στο κατόπι να τον καταδιώκει. Προσπάθησε μάλιστα να παρασύρει ένα αμάξι της τροχαίας. Ο φύρερ του τον διέγραψε. Μετά φυσικά τον πήρε πίσω.

Τάγματα εν δράσει

Στα συλλαλητήρια του Ιουλίου, τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής συγκρούστηκαν με αστυνομικές δυνάμεις έξω από τη Βουλή. Το σχέδιο τους δεν ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες, κρυφό αφού διαλαλούσαν την πρόθεση τους αυτή από μέρες.

Ως το τέλος του 2018, η Χρυσή Αυγή ενεργοποίησε όλον της τον μηχανισμό στην επικράτεια, κινητοποίησε μαθητικές καταλήψεις, ενώ ο Μιχαλολιάκος ανέλαβε προσωπικά να κάνει περιοδεία στη Βόρεια Ελλάδα όπου έδωσε ομιλίες με σημαίες και ταμπούρλα και κάτι από την παλιά του αυτοπεποίθηση.

Παράλληλα, ζούμε την κινητοποίηση και διάφορων άλλων ριζοσπαστικοποιημένων ακροδεξιών ή/και νεοναζιστικών ομάδων, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι υποπροιόντα διασπάσεων από την ίδια μήτρα, όπως η Απέλλα, η Combat 18, η ProPatria κι η Ανακατάληψη. Ο ιδρυτής της τελευταίας μάλιστα είναι ο «κύριος», πρώην πολιτευτής της Χρυσής Αυγής, που επιχείρησε να κάνει προβοκάτσια στα Ίμια.

Στο συλλαλητήριο της Κυριακής ζήσαμε την επανάληψη του καλοκαιρινού συλλαλητηρίου απλώς, πια, ξεχνάμε γρήγορα, πάρα πολύ γρήγορα. Όλες οι μαρτυρίες, τα ρεπορτάζ ανθρώπων με μεγάλη εμπειρία στην κάλυψη μαζικών διαδηλώσεων, τα ίδια τα πλάνα κι οι φωτογραφίες, δείχνουν καθαρά πως η Χρυσή Αυγή ξανακατέβηκε ως τάγμα, με στόχο και πάλι την είσοδο στην Βουλή.

Τι έκανε η πολιτεία;

Από τα επεισόδια έγιναν μια ντουζίνα προσαγωγές και επτά συλλήψεις. Ο πρόεδρος της Βουλής έκανε λόγο ξεκάθαρα, ξανά, για οργανωμένο σχέδιο της Χρυσής Αυγής. Το αυθόρμητο ερώτημα είναι: και τι έκανε η πολιτεία; Τι κάνει; Όταν βγαίνει πολιτειακός παράγων της χώρας και καταγγέλλει αυτά τα πράγματα τι απαντά η αστυνομία, τι κάνει, ποια είναι η αντίδραση της; Το έχει διερευνήσει αυτό; Διεξάγει έρευνα τώρα;

Καλά τα συνθήματα αλλά τα κράτη όταν θέλουν μπορούν, οι οργανωμένες πολιτείες διαθέτουν εργαλεία για να αντιδρούν όταν απειλούνται. Τα μεγαλύτερα λάθη όμως, τα μεγαλύτερα ιστορικά λάθη, συνήθως κρύβουν πίσω τους μια κακή αξιολόγηση ενός κινδύνου, μια πολύ κακή στάθμιση συμφερόντων και μια σχεδόν καταστροφική υπερχείλιση αυτοπεποίθησης.

Η αντίδραση των δημοκρατικών δυνάμεων σε όσα συνέβησαν είναι, πλέον, αδικαιολόγητη. Η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιείται ως επιχείρημα του ενός εναντίον του άλλου (« – ταυτίζεστε – κι εσείς ταυτίζεστε» κλπ), ως ένα μπαλάκι στο αδιέξοδο blame game.

Έτσι επελέγη η στρατηγική της εργαλειοποίησης ή της τύφλωσης. Η Χρυσή Αυγή χρησιμεύει ως ο μπαμπούλας που θα βγάζουμε σαν χαρτί από το μανίκι, ειδάλλως δεν θα την βλέπουμε καν. Πολλοί μάλιστα, νομίζοντας ότι έτσι υπερασπίζονται τους υπόλοιπους διαδηλωτές, σχεδόν απαγορεύουν αυτές τις μέρες τις αναφορές στα χρυσαυγίτικα τάγματα λέγοντας μας, ούτε λίγο ούτε πολύ, πως δεν μπορούμε να θίγουμε το πρόβλημα γιατί είναι σαν να ταυτίζουμε όλο το σώμα της διαδήλωσης με αυτούς! Η δε υποκρισία είναι ότι, ενίοτε, αυτή η κριτική γίνεται από πολιτικές δυνάμεις που κατακεραύνωσαν την αριστερά για τη συνύπαρξη της με τους χρυσαυγίτες στην πλατεία των Αγανακτισμένων. Και βέβαια η αριστερά σήμερα τι τους απαντάει; Ο κυβερνών ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή. Ότι τότε η συνύπαρξη ήταν καλή. Τώρα είναι κακή.

Έτσι φτιάχνεται – χτίζεται λοιπόν ένα σκηνικό βγαλμένο από τις πιο υγρές φαντασιώσεις του Μιχαλολιάκου: με δυο μέτρα και διπλά ζύγια για τη δημοκρατία, με μασημένα λόγια και τσιτάτα και ακκισμούς, με μια κοινωνία που έχει κουραστεί, που δεν ακούει, που μοιρολατρεί, που βρίζεται, που καταναλώνει ό,τι πιο λούμπεν και ανορθολογικό μπορεί, με πολιτικούς που είτε γαργαλάνε τα πιο ταπεινά ένστικτα της είτε την κοιτάνε αφ’ υψηλού, με διχασμό και θεατρινιλίκια.

Το κρίμα στο λαιμό σας.