Προσφυγικό: Η ντροπή δεν ξεπλένεται ποτέ – Ποιοι έφαγαν τα λεφτά θα το μάθουμε;

Το in.gr σήμερα δημοσιεύει την επιστολή-μαρτυρία ενός 16χρονου πρόσφυγα που «φιλοξενείται» στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης προσφύγων (ΚΥΤ) Έβρου. Η επιστολή δόθηκε στη δημοσιότητα από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Είναι μια σπαρακτική γροθιά στο στομάχι, όμοια με την συντριπτική πλειοψηφία των μαρτυριών των προσφύγων που «φιλοξενούνται» στα hotspot στη χώρα μας.

«Το φαγητό, για παράδειγμα, είναι χάλια, αν το δίναμε στα σκυλιά δεν θα το έτρωγαν. Ο καθένας μού υπόσχεται ότι θα με βοηθήσει, αλλά είμαι ακόμα εδώ…προσπάθησα να κρεμαστώ στο κοντέινερ. Έχω προσπαθήσει να αυτοκτονήσω τρεις φορές και συνεχίζω να κάνω τις ίδιες σκέψεις. Αυτό το μέρος είναι η αιτία που θέλω να δώσω τέλος στη ζωή μου…».

Αυτά τα λέει ένα παιδί 16 ετών. Κοιτάξτε τα παιδιά σας και πείτε σε τι διαφέρουν από αυτό εκτός από τις συνθήκες. Τι μπορεί να έκανε ένα παιδί για να αξίζει αυτό το πράγμα.

Από χθες η Βουλή συζητά μια ντάνα τροπολογίες που κατατέθηκαν στο νομοσχέδιο με τίτλο «Επείγουσες ρυθμίσεις αρμοδιότητας υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής».

Με τις τροπολογίες αυτές μερικά υπουργεία, όπως, για παράδειγμα, το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, νομιμοποιούν αναδρομικά παράνομες αναθέσεις έργων σχετικές με το προσφυγικό. Δηλαδή στα υπουργεία υπέγραφαν αποφάσεις που δεν ήταν νόμιμες καθώς δεν τηρούσαν τις νόμιμες προυποθέσεις, και η κυβερνητική πλειοψηφία νομιμοποιεί εκ των υστέρων, αναδρομικά, τις παρανομίες της κυβέρνησης που στηρίζει. Αυτό κάπως το λένε αλλά ας αποφύγουμε τους χαρακτηρισμούς όπως και τις συγκρίσεις με ήθη και θεσμούς υπανάπτυκτων κρατιδίων του υποσαχάριου κόσμου.

Γνωρίζουμε επίσης πως οι δαπάνες και οι διαδικασίες ελέγχονται για τη νομιμότητα τους από τις αρμόδιες κοινοτικές αρχές.

Αποκαλυπτικά στοιχεία

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που εξέδωσε η Κομισιόν στο factsheet με τίτλο «Managing Migration – EU Financial Support to Greece» του Δεκεμβρίου 2018:

Το Ταμείο Ασύλου, Μετανάστευσης και Ένταξης (AMIF) και από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Εσωτερικής Ασφάλειας (ISF), είναι τα δυο ταμεία χρηματοδότησης για τη διαχείριση του προσφυγικού εκ μέρους της ΕΕ.

Από το 2015, αυτά τα δυο ταμεία έχουν διαθέσει 613,5 εκατομμύρια ευρώ το AMIF και 816,5 εκατομμύρια ευρω το ISF.

Από αυτά έχουν εκταμιευτεί τα 169,5 και 409,1 αντιστοίχως.

Στις ελληνικές αρχές απευθείας έχουν δοθεί 165,7 εκατομμύρια ευρω από το AMIF και 101,7 εκατομμύρια από το ISF.

Στους διεθνείς οργανισμούς που συνδράμουν στη διαχείριση, δηλαδή στον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (IOM), στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) και στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO), έχουν δοθεί από την Κομισιόν 548,9 εκατομμύρια ευρω.

Δείτε εδώ τα στοιχεία

20181219_managing-migration-eu-financial-support-to-greece_en

Φιλοξενία… Καμμένου

Από την πλευρά των ελληνικών αρχών, το υπουργείο Εθνικής Άμυνας είναι αυτό που έχει αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος της διαχείρισης του προσφυγικού, είναι αυτό που έχει αναλάβει τη διαχείριση της «φιλοξενίας», δηλαδή, όπως περιγράφεται επακριβώς στον σχετικό πίνακα, είναι αυτό που παίρνει τα ευρωπαικά κονδύλια για να αναλάβει τη στέγαση των προσφύγων, τη σίτιση, την παροχή υπηρεσιών υγείας, τη διασφάλιση της ασφαλούς και υγιούς διαβίωσης των ανθρώπων που τελούν υπό καθεστώς διεθνούς προστασίας.

Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, που κατεβάζει τροπολογία «συριζαικού δικαίου» για να νομιμοποιήσει αναδρομικά αναθέσεις για το προσφυγικό, έχει λάβει συνολικά 99.8 εκατομμύρια ευρω σε χρηματοδότηση.

Κοντά 100 εκατομμύρια ευρώ. Για να σερβίρουν σε ανθρώπους φαγητό που συχνά μας λένε πως δεν τρώγεται και για να τους στοιβάζουν σε παραπήγματα και πάνινες σκηνές ακόμη και μέσα στο κρύο και το χιόνι.

Τα στοιχεία κι οι μαρτυρίες είναι συντριπτικά πια, αν κι ο καθένας έχει δικαίωμα να αρνείται αυτό που είναι μπροστά στα μάτια του.

Ο καθένας, άλλωστε, είναι τελικά υπεύθυνος για το πόσο ήσυχος κοιμάται το βράδια.

Υπάρχει όμως μια αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί: μια διοίκηση, ένα κράτος, μια κυβέρνηση, όπως θέλετε πείτε το, έχει ευθύνες για το πως φέρεται στους πολίτες της κι οι πολίτες, όμως, στο δημοκρατικό κόσμο, έχουν ευθύνη να είναι πολίτες, να τα συνυπολογίζουν, να τα ζυγίζουν, να συμμετέχουν στα κοινά και να ψηφίζουν κι η ευθύνη τους αυτή είναι κι η δύναμη της.

Αυτή είναι η δημοκρατική κατάκτηση. Οι πρόσφυγες τη δύναμη αυτή δεν την έχουν. Γι’αυτό το διεθνές δίκαιο προβλέπει το καθεστώς διεθνούς προστασίας. Δεν πρέπει να τους παρέχουμε μια ανθρώπινη φιλοξενία επειδή είμαστε ψυχούλες και καλοί άνθρωποι, οφείλουμε να το κάνουμε, είναι υποχρέωση μας. Το να μην το κάνει η πολιτεία μας είναι μια ντροπή που δεν ξεπλένεται και δεν θα ξεπλυθεί ποτέ. Κι αυτό δεν είναι υπό συζήτηση.

Κι υπάρχουν και δυο ερωτήματα που επείγει να απαντηθούν:

Που πήγαν τα λεφτά;

Η Κομισιόν τι ακριβώς κάνει εκτός από το να εκταμιεύει χρήμα;