Πώς καθάρισε το μυαλό του Αλέξη Τσίπρα;

Το καταπληκτικό είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας εξακολουθεί και θέλει να μιλάει για το θλιβερό 2015.

Εξακολουθεί να πιστεύει ότι πρόκειται για μία ιστορική στιγμή και εξακολουθεί να πιστεύει ότι όσοι τον ακούν, τον πιστεύουν κιόλας.

Η νέα εκδοχή της παραμυθίας του διανθίζεται από την ανακοίνωση ότι πήρε τις αποφάσεις του με καθαρό μυαλό.

Ας δεχθούμε καλή τη πίστει, ότι είναι έτσι.

Κάτι τέτοιο όμως σημαίνει προφανώς ότι επί έξι μήνες ή και περισσότερο, το μυαλό του ήταν θολωμένο. Ήταν ένας πρωθυπουργός σε θολούρα, που οδήγησε με καπρίτσια, προχειρότητες και μηχανορραφίες της συμφοράς μία χώρα στο χείλος του γκρεμού.

Μέχρις ότου κάποιοι στην Ευρώπη τον πίστεψαν μέσα στην θολούρα του και του έδειξαν την πόρτα, την οποία είχαν δείξει και νωρίτερα σε άλλους, που δεν ήταν και τόσο θολωμένοι. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος και οι συνεργάτες του μπορούν να το πιστοποιήσουν.

Για κακή τύχη του κ. Τσίπρα, ο «φίλος» του Φρανσουά Ολάντ έδωσε μια συνέντευξη στην Καθημερινή, όπου για μία ακόμη φορά διαβεβαίωσε ότι το Grexit δεν ήταν μία μπλόφα. Ήταν μία επιλογή-απειλή υπαρκτή και εφαρμόσιμη.

Προφανώς, κάπως έτσι καθάρισε το μυαλό του κ. Τσίπρα. Όταν του έβαλαν το μαχαίρι στο λαιμό και επί 17 ώρες τον είχαν να διαβάζει τι θα σημάνει η έξοδος από την Ευρωζώνη (γιατί περί αυτού επρόκειτο στην περίφημη εκείνη «διαπραγμάτευση»).

Είναι κάτι τέτοιες εμπειρίες, με τις οποίες πράγματι το μυαλό καθαρίζει. Ο φόβος κυριαρχεί και μία ξαφνική συναίσθηση ότι τα αστεία τελειώνουν, έρχεται και σε παραλύει.

Αφήνεις τους άλλους να χορεύουν τσάμικα και υπογράφεις ό,τι σου φέρουν στο τραπέζι.

Μετά λες ότι έσωσες την χώρα. Με καθαρό μυαλό.

Μετά κόβεις βόλτες με την βάρκα του Πολάκη, κάνεις παρέα με τον Βαξεβάνη, κυνηγάς τον Στουρνάρα, στήνεις βιομηχανία διώξεων, μιλάς ελληνικά με αμερικάνικη προφορά όταν συναντάς τον Ομπάμα, φέρνεις τον Καρανίκα στο Μαξίμου και τόσα άλλα που κάνει κάποιος όταν έχει καθαρό μυαλό.

Καλύτερα από όλους το περιέγραψε το καθάρισμα αυτό του μυαλού, εκείνος ο τίτλος για τον Λένιν του Αιγαίου που έγινε ο αγαπημένος των Βρυξελλών.

Και που τώρα νομίζει ότι μπορεί να κάνει κηρύγματα στους πτωχούς τους Σοσιαλδημοκράτες, ενώ δεν τολμά να κυκλοφορήσει στον δρόμο…