Τελικός προορισμός: Βιτόρια

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος το είπε στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Ισραήλ. Οι παίκτες το διατυμπανίζουν σε κάθε τους κουβέντα.

Κανονική… ψύχωση. Όπως πρέπει να συμβαίνει σε μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό, που έχει μάθει τον κόσμο της στα φάιναλ φορ και στις κούπες, αλλά δεν έχει βρεθεί στην τετράδα από το 2012 και έπειτα. Είναι πολλά τα χρόνια που είναι μακριά από τη μεγάλη γιορτή ο Παναθηναϊκός. Και το πλήρωμα του χρόνου, παρ’ όλο που η χρονιά μόλις άρχισε, φαίνεται πως έχει φτάσει.

Ο Παναθηναϊκός οφείλει να κοιτάζει κάθε ματς σαν να είναι τελικός. Σαν να μην υπάρχει αύριο. Και να προσπαθεί να κερδίσει με κάθε τρόπο. Όπως έκανε κόντρα στην Μακάμπι στην πρεμιέρα. Εκεί που η άμυνά του δεν λειτουργούσε όπως μας έχει συνηθίσει, αλλά βρήκε τρόπους επιθετικά για να διαλύσει κάθε σύστημα των Ισραηλινών.

Με τον Καλάθη να συνεχίζει από εκεί που στάματησε πέρσι, να δίνει 14 ασίστ και να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα απ’ τον καθένα: ευτυχισμένους τους συμπαίκτες του. Και με τον Λοτζέσκι να αποδεικνύει γιατί ο Πασκουάλ επέμενε τόσο πολύ να τον κρατήσει. 20 πόντους για… ζέσταμα από τον Λότζο, που αν είναι υγιής θα κάνει την καλύτερή του σεζόν στην Ελλάδα.

Είναι απελυθερωμένος από την παρουσία παίκτη τύπου Ρίβερς, έχει συμπαίκτες που μπορούν να δουλέψουν γι’ αυτόν και δείχνει έτοιμος να μας προσφέρει πολλά ωραία πράγματα (και ακόμα περισσότερα τρίποντα).

Θανάσης και Γκιστ μπήκαν στην εξίσωση όταν χρειάστηκε και ο Παναθηναϊκός σε μια αγχωτική βραδιά, πήρε την πρώτη του εντός έδρας νίκη. Το ΟΑΚΑ θα είναι και φέτος η μεγάλη δύναμη του Παναθηναϊκού, το πλεονέκτημα έδρας περνάει από εκεί και είναι πολύ σημαντικό για τους πράσινους να τα καταφέρουν.

Έχουν το βάθος στην ομάδα, έχουν έναν προπονητή που πλέον νιώθει περισσότερο… πράσινος από ποτέ, έχουν πάντα τον κόσμο στο πλευρό τους. Τα έξι χρόνια είναι πολλά. Τον Μάιο η Βιτόρια θα είναι πράσινη…