Σχέδιο χυδαίου και οργανωμένου εκφοβισμού

Αρχίζουν και μαζεύονται πολλά. Και όσοι εξακολουθούν να αγνοούν τα σημάδια είτε έχουν παραδοθεί στην αδιαφορία και την απάθεια, είτε έχουν λόγο και συμφέρον να το κάνουν.

Είναι τα σημάδια του ολοκληρωτισμού και της αντίληψης που εκδηλώνεται πλέον καθημερινώς εκ μέρους της κυβέρνησης και των συνοδοιπόρων της στον χώρο του Τύπου ή αλλού.

Μόλις προ ημερών, ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης είχε δώσει ένα ακόμη δείγμα. «Δικαιοσύνη και πολιτική εξουσία πρέπει να βρίσκονται στην ίδια πλευρά της μάχης έναντι στους εχθρούς του δημόσιου συμφέροντος», είχε πει. Καλό ακούγεται, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα… Η δήλωση φανερώνει ότι ο εκπρόσωπος της πολιτικής εξουσίας αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως προϊστάμενο της Δικαιοσύνης. Αρα, μπορεί καθένας να υποθέσει πολλά από εκεί κι έπειτα.

Σε συνέχεια αυτών ήλθε ένα ακόμη εξόφθαλμο δείγμα καθεστωτικής αντίληψης, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, δεδομένων και των πρωταγωνιστών.

Ενας εκδότης δημοσιογράφος, φίλος προσωπικός και πολιτικός ηγετικών στελεχών της κυβέρνησης μήνυσε την αναπληρώτρια εκπρόσωπο Τύπου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επειδή τον αποκάλεσε καταδικασμένο συκοφάντη. Και έτσι, επί ώρες ένα πολιτικό στέλεχος καταζητούνταν προκειμένου να προσαχθεί στο Τμήμα, στο πλαίσιο του αυτόφωρου.

Αν ο εκδότης δημοσιογράφος δεν ήταν αυτός που είναι, δεν θα υπήρχε και τόσο μεγάλο ζήτημα. Επειδή όμως είναι ένας από εκείνους που έχουν αναλάβει την εκτέλεση των προπαγανδιστικών σχεδιασμών της κυβέρνησης, το θέμα είναι μείζον.

Όσο και αν το σχόλιο της εκπροσώπου της ΝΔ ήταν ατυχές ή εν μέρει ανακριβές, καθότι ο εκδότης είχε πρωτοδίκως καταδικαστεί και εν συνεχεία είχε αθωωθεί στο Εφετείο, η δίωξη εναντίον της αποτελεί απόδειξη της κυβερνητικής αντίληψης.

Συνδυάζεται δε με τις επιθέσεις του Πρωθυπουργού και των στελεχών της κυβέρνησης και του κόμματός του κατά δημοσιογράφων, τηλεοπτικών σταθμών, εκδοτικών οργανισμών και πάντων των αντιπολιτευομένων.

Αν ο εκδότης εθίγη από τον χαρακτηρισμό του συκοφάντη, τι είναι αυτό που κάνει τον ίδιο και τους πολιτικούς του φίλους να πιστεύουν ότι δικαιούνται να αποκαλούν τον αρχηγό της αντιπολίτευσης «Κούλη», τον ίδιο και το κόμμα του ακροδεξιό, όλους τους πολιτικούς τους αντιπάλους διαπλεκόμενους και όσους διαφωνούν με την κυβέρνηση «σκοτεινό μέτωπο»;

Προφανώς και είναι το περιστατικό αυτό άλλη μία ένδειξη της επιχείρησης εκφοβισμού στην οποία έχει αποδυθεί η κυβέρνηση. Την στιγμή που η ίδια βάζει μπουρλότο στην πολιτική ζωή με πρωτοφανείς τακτικές υποδαύλισης της έντασης και του μίσους, αξιώνει η κριτική σε βάρος της να ασκείται με το «σεις και με το σας».

Όποιος μιλάει πρέπει να φιμωθεί, όποιος δεν συμμορφώνεται πρέπει να παταχθεί. Αυτή είναι η τακτική (αν όχι η στρατηγική) των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Εχει επιχειρηθεί και από άλλους πολλές φορές στο παρελθόν, εδώ και αλλού.

Ποτέ όμως δεν πέτυχε.