Κωνσταντίνος Δαβάκης, ο αείμνηστος μανιάτης συνταγματάρχης

Ο Κωνσταντίνος Δαβάκης γεννήθηκε στα Κεχριάνικα Λακωνίας (τυπικό μανιάτικο οικισμό στην ευρύτερη περιοχή του ξακουστού Γερολιμένα) το 1897 και αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1916 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού Πεζικού.

Έλαβε μέρος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Μικρασιατική Εκστρατεία, τιμήθηκε δε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας για τη γενναιότητα που επέδειξε στο πεδίο της μάχης.

Αφού υπηρέτησε σε επιτελικές θέσεις, ο Δαβάκης, ο οποίος επιδόθηκε με εξαίρετα αποτελέσματα στη συγγραφή στρατιωτικών εγχειριδίων, αποστρατεύτηκε το 1937 με το βαθμό του συνταγματάρχη λόγω των σοβαρών προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε.

Ο Δαβάκης ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία τον Αύγουστο του 1940 και ορίστηκε διοικητής του Αποσπάσματος Πίνδου.

Κατά τις πρώτες ημέρες του Ελληνοϊταλικού Πολέμου των ετών 1940-1941 ο μανιάτης συνταγματάρχης, παρά το γεγονός ότι οι δυνάμεις του ήταν σαφώς κατώτερες από αριθμητικής απόψεως, κατάφερε να αντιμετωπίσει επιτυχώς την επίθεση της ιταλικής μεραρχίας αλπινιστών «Τζούλια», να σταθεροποιήσει τη γραμμή του μετώπου και να συνδέσει το όνομά του με την πρώτη μεγάλη νίκη των Ελλήνων επί των Ιταλών, αλλά και την πρώτη ήττα των δυνάμεων του Άξονα στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το Δεκέμβριο του 1942 οι ιταλικές αρχές κατοχής συνέλαβαν τον Δαβάκη ως ύποπτο συμμετοχής σε αντιστασιακή οργάνωση. Το πλοίο που μετέφερε τον Δαβάκη από την Πάτρα στην Ιταλία με σκοπό τον εγκλεισμό του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης τορπιλίστηκε από συμμαχικό υποβρύχιο στα ανοιχτά των αλβανικών ακτών, τον Ιανουάριο του 1943.

Ο ήρωας του αλβανικού μετώπου έχασε τη ζωή του στα νερά της Αδριατικής. Η σορός του περισυνελέγη, αναγνωρίστηκε και θάφτηκε στον Αυλώνα, το λιμάνι της Αλβανίας. Μετά τον πόλεμο τα οστά του διακομίστηκαν και ενταφιάστηκαν στην Αθήνα.