Στο Μάτι πεθαίνουν και στο Σύνταγμα τραγουδάνε

Το τριήμερο πένθος δεν έληξε ακόμη, και η τραγωδία που σκιάζει την Ελλάδα είναι εδώ. Φανταζόμαστε ότι ακόμη και η μυρωδιά του θανάτου έχει φτάσει μέχρι το Μέγαρο Μαξίμου, μέχρι και την πλατεία Συντάγματος και το υπουργείο Οικονομικών;

Εχει φτάσει άραγε; Εχουν συναίσθηση του τι κάνουν αυτοί που βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης;

Μόλις το πρωί της Πέμπτης από τη Βουλή έσκασε μια βόμβα. Μεταξύ των τραγικών ειδήσεων που έρχονται για τους νεκρούς στο Μάτι, μάθαμε ότι κατατέθηκε και μια τροπολογία από το υπουργείο Οικονομικών με υπογραφή… Κατερίνα Παπανάτσιου, υφυπουργός.

Φανταστήκαμε όλοι ότι θα επρόκειτο για μια τροπολογία που θα βοηθούσε τους κατοίκους της Ανατολικής Αττικής να επουλώσουν τις πληγές τους.

Όχι. Το σχετικό έγγραφο προέβλεπε  αυξήσεις που φθάνουν έως και 2.852 ευρώ ή ποσοστό 60% για τις αποδοχές των διοικητικών στελεχών ΔΕΚΟ που εποπτεύονται από το Υπερταμείο και απασχολούν περισσότερους από 3.000 εργαζόμενους ή έχουν ετήσιο τζίρο που ξεπερνά τα 100 εκατ. ευρώ προβλέπει υπουργική τροπολογία που κατατέθηκε στην Βουλή.
Με την προωθούμενη ρύθμιση οι μισθοί και αποζημιώσεις των προέδρων και των διευθυνόντων και εντεταλμένων συμβούλων των συγκεκριμένων δημόσιων επιχειρήσεων δεν θα δεσμεύονται από το ανώτατο όριο των 4.631 ευρώ αλλά θα καθοριστούν με νέα υπουργική απόφαση και σε κάθε περίπτωση δεν θα μπορούν να ξεπερνούν το 90% των μηνιαίων αποδοχών και επιδομάτων του προέδρου του Αρείου Πάγου.

Λίγο αργότερα και μετά τη γενική κατακραυγή, η τροπολογία αποσύρθηκε, όμως αυτό έχει ελάχιστη σημασία.

Αυτό που είναι σημαντικό αφορά τον τρόπο που λειτουργεί το ελληνικό κράτος.

Κάποιος υπηρεσιακός παράγοντας, με ή χωρίς την εντολή της υφυπουργού, παίρνει την τροπολογία και την καταθέτει στη Βουλή σα να μη συνέβη απολύτως τίποτε στην Ελλάδα τις προηγούμενες ώρες.

Πείτε μου: Τι μπορεί να κουβαλά στο μυαλό του αυτός ο δημόσιος υπάλληλος που κάνει αυτή την ενέργεια;

Τι μπορεί να σκέφτεται όταν βλέπει νεκρά παιδάκια στο Μάτι κι αυτός το μόνο που κάνει είναι να ζητά αυξήσεις στους διοικητές των ΔΕΚΟ;

Είναι απλά μια γραφειοκρατική διαδικασία; Πάτησαν ένα κουμπί κι ενεργοποιήθηκε απλά μια προγραμματισμένη εντολή να κατατεθεί η τροπολογία στις 26 Ιουλίου; Ή πρόκειται για αδιαφορία, ωχαδερφισμό ακόμη και απέναντι σε μια εθνική τραγωδία;

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον υφυπουργό ή όποιον άλλον υπηρεσιακό παράγοντα και στους πολίτες που πάνε και γλεντάνε στα διάφορα καλοκαιρινά πανηγύρια ανά την Ελλάδα;

Απολύτως καμιά. Η χώρα αυτή (και δεν φταίνε τα μνημόνια) έχει χάσει μεγάλο μέρος της ανθρωπιάς της, των αξιών της. Αδιαφορεί για τον διπλανό ή προσποιείται ότι είναι ευαίσθητη τις πρώτες ώρες και μετά συνεχίζει τη ζωή της σα να μην συμβαίνει τίποτε.

Είναι αυτό που τόσο όμορφα έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοι: «Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν».

Εκεί στο υπουργείο Οικονομικών δεν κατάλαβαν ότι καίγεται η Ελλάδα; Συνεχίζουν να τραγουδάνε… αντιμνημονιακά τραγούδια και να σηκώνουν το Bandiera Rossa για τα δικαιώματα των διοικητών των ΔΕΚΟ;