Οι άνθρωποι που πάσχουν από διαβήτη τύπου 2, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου Πάρκινσον αργότερα στη ζωή τους, σύμφωνα με βρετανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Neurology.

Μάλιστα, ο κίνδυνος φαίνεται μεγαλύτερος για τους νεότερους σε ηλικία πάσχοντες από διαβήτη και για όσους εμφανίζουν επιπλοκές λόγω του διαβήτη.

Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια νευροεκφυλιστική νόσος που προοδευτικά επηρεάζει ολοένα μεγαλύτερο μέρος του εγκεφάλου και δυσκολεύει τον έλεγχο των κινήσεων.

Στον διαβήτη τύπου 2 ο ασθενής είτε δεν παράγει επαρκή ινσουλίνη, ώστε να ρυθμισθεί σωστά το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα, είτε τα κύτταρα δεν χρησιμοποιούν αποτελεσματικά την παραγόμενη ινσουλίνη.

Η νέα μελέτη δείχνει ότι πιθανώς υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στις δύο παθήσεις.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Δρ Τόμας Γουόρνερ του Πανεπιστημιακού Κολεγίου του Λονδίνου (UCL), μελέτησαν στοιχεία για περίπου οκτώ εκατομμύρια ανθρώπους που είχαν εισαχθεί στο νοσοκομείο σε μια περίοδο 12 ετών.

Διαπιστώθηκε ότι κατά μέσο όρο ο κίνδυνος εμφάνισης νόσου Πάρκινσον ήταν αυξημένος κατά 31% στους ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2, συγκριτικά με όσους δεν είχαν διαβήτη. Ο κίνδυνος ήταν κατά 49% μεγαλύτερος για όσους είχαν εκδηλώσει και επιπλοκές λόγω του διαβήτη.

Όσον αφορά τις ηλικιακές ομάδες, οι πάσχοντες από διαβήτη 25-44 ετών είχαν τετραπλάσια περίπου πιθανότητα να εμφανίσουν νόσο Πάρκινσον σε σχέση με τους συνομηλίκους τους χωρίς διαβήτη τύπου 2, ενώ η αύξηση του κινδύνου στους ασθενείς με διαβήτη άνω των 75 ετών ήταν μόνο 18% σε σχέση με τους συνομηλίκους τους χωρίς διαβήτη.

«Η μελέτη μας εξέτασε μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού και βρήκε μια ισχυρή συσχέτιση ανάμεσα σε αυτές τις δύο φαινομενικά άσχετες ασθένειες. Είτε παίζει ρόλο η γενετική προδιάθεση, είτε κάτι άλλο, το ζήτημα πρέπει να μελετηθεί περαιτέρω», σχολίασε ο Δρ ο Γουόρνερ.