O «σκουπιδότοπος», ο Καρτερός και ο Μαρωνίτης

Πώς το είχε πει ο διευθυντής του γραφείου του πρωθυπουργού, Θανάσης Καρτερός; «Διότι, δεν είναι απλώς σκουπιδότοπος ο ΔΟΛ. Συστοιχία χημικού και βιολογικού πολέμου, είναι. Πυροβολαρχία θανάτου –της δημοσιογραφίας, της αλήθειας, της προσωπικότητας αθώων, της ενημέρωσης του πολίτη».

Ετσι είχε… ενημερώσει το φιλοθεάμον κοινό στην πολιτική αρένα όπου πέφτουν κορμιά για την υπέρτατη ηδονή του Καίσαρα.

Από αυτόν τον «σκουπιδότοπο», οι υπεύθυνοι των Πανελλαδικών εξετάσεων άντλησαν ένα κείμενο του μεγάλου Ελληνα φιλoλόγου, Δημήτρη Μαρωνίτη. Ένα μοναδικό κείμενο για την Παιδεία και την Εκπαίδευση το οποίο δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 2009 στο «Βήμα», ωστόσο, εννέα χρόνια μετά είναι τόσο επίκαιρο όσο ποτέ.

Εκατό χιλιάδες νέοι, λοιπόν, βούτηξαν στον «σκουπιδότοπο» του κ. Καρτερού και της επικοινωνιακής προπαγάνδας που υποβαθμίζει τα πάντα. Και άντλησαν πλούτο ιδεών, νοημάτων, λέξεων και προοπτικής. Διότι ο μεγάλος δάσκαλος, Δ. Μαρωνίτης, όπως και τόσοι άλλοι σπουδαίοι, τον ΔΟΛ, το «Βήμα», τα «Νέα» επέλεγαν για να γράψουν, για να μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση τους.

Ευτυχώς για όλους αυτούς, και για εμάς, δεν ρώτησαν τον διευθυντή του γραφείου του κ. Τσίπρα. Κι ευτυχώς στην Ελλάδα η Μεταπολίτευση επιφύλασσε ένα σπουδαίο δώρο δημοκρατίας: Να μπορεί ο καθένας να γράφει χωρίς λογοκριτές της εκάστοτε εξουσίας.

Τα σκουπίδια, όπως και τα κουρέλια, τραγουδάνε ακόμη σε πείσμα εκείνων που θυσιάζουν την ιστορία της δημοσιογραφίας για ιδιοτελείς, ευτελείς σκοπούς που συνδέονται με την επιβίωσή τους και με «βρόμικα» πολιτικά παίγνια. Σε πείσμα όλων εκείνων που βάζουν ταμπέλες με τη λογική και τα μέτρα του δικού τους ηθικού πλεονεκτήματος.

Θα τους θυμίσουμε κάτι που είχε πει ο Μαρωνίτης για την Αριστερά:

«Ωραία, τα αριστερά κόμματα βρίσκονται σε κρίση, η Αριστερά ως πράξη -και ως θεωρία ενδεχομένως- βρίσκεται σε κρίση. Τι κάνει, όμως, καθένας μας με την προσωπική του Αριστερά; Τι την κάνει; Τη διαγράφει για να βρει την ησυχία του. Εγώ δεν θέλω να το κάνω αυτό. Και είναι ώρες – ώρες που μαυρίζει ο νους μου!».

Που να ζούσε σήμερα με την κυβερνώσα Αριστερά ο μεγάλος δάσκαλος…