Οι πρώτοι Έλληνες που κατέκτησαν τη δυσκολότερη κορυφή των Ιμαλαΐων

«Πρέπει να νικήσεις στον ίδιο σου τον εαυτό, για να επικρατήσει η επιθυμία της λογικής» τονίζουν οι  Αντώνης Συκάρης και Φώτης Θεοχάρης, οι δύο πρώτοι Έλληνες που κατέκτησαν την Kangchenjunga, τη δυσκολότερη κορυφή των Ιμαλαΐων, με ύψος 8.586 μέτρα, που βρίσκεται ανάμεσα και μέσα στο Νεπάλ και την Ινδία.

Ύστερα από μια δύσκολη και εξαιρετικά απαιτητική αποστολή, χάρη στην οποία η ελληνική σημαία υψώθηκε «στο ύψος που πετούν τα αεροσκάφη», οι δύο Έλληνες βρίσκονται πίσω στην Ελλάδα και μίλησαν  για την ιστορική αυτή επιτυχία, το εγχείρημα της ανάβασης σε έδαφος υψηλότατης δυσκολίας, τις θερμοκρασίες και τις σωματικές απαιτήσεις αλλά και το πώς είναι να ανήκεις πλέον σε ένα απίστευτα τιμητικό, κλειστό «κλαμπ» 358 ατόμων από όλο τον κόσμο.

Μιλώντας στο «Πρακτορείο FM», ο Αντώνης Συκάρης, ένας ορειβάτης που έχει κατακτήσει και το Έβερεστ, περιέγραψε μια «πρωτοφανή για τα ελληνικά ορειβατικά δρώμενα επιτυχία», μια επιτυχία που για τους Έλληνες ορειβάτες είναι σημαντική αφού τους χαλυβδώνει.

«Μας γεμίζει με αυτοπεποίθηση και δύναμη για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την κανονική και την ορειβατική ζωή μας, η οποία έχει συνέχεια, γιατί τα όνειρα δεν τελειώνουν ποτέ. Η κατάκτηση ενός ονείρου, αμέσως αποκαλύπτει το επόμενο», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Στη συνέντευξή τους υποστηρίζουν μεταξύ άλλων ότι η διαδρομή ήταν ιδιαίτερα δύσκολη γιατί μόνο για να φτάσεις στην κατασκήνωση βάσης χρειάστηκαν 15 ολόκληρες ημέρες μέσα σε ένα trekking, όπου δεν υπήρχαν χωριά, δεν υπήρχαν σπίτια, άνθρωποι. «Ήμασταν σε τελείως αφιλόξενη και ακατοίκητη περιοχή, σε τροπικά δάση με τη διέλευση μέσα και από μια περιοχή παγετώνων να κάνει τη διαδρομή πάρα πολύ δύσκολη. Ξεκινήσαμε από τα 950 μέτρα για να φτάσουμε στα 5.500 μέτρα, που ήταν η κατασκήνωση βάσης. Εκεί μείναμε περίπου 40 ημέρες από το σύνολο των 56 ημερών που διήρκεσε η αποστολή μας, ήταν μόνο 42 ορειβάτες από 25 περίπου χώρες από όλο τον κόσμο, ορειβάτες επίλεκτοι, διακεκριμένοι επιβάτες της παγκόσμιας ορειβατικής σκηνής».

Είχαμε τη χαρά και την τύχη, προσθέτουν,  «από τους 42 να βρεθούμε μόνο 17 στην κορυφή και μέσα σε αυτούς να είμαστε και εμείς οι δύο (σ.σ ο ίδιος ο Αντώνης Συκάρης μαζί με τον Φώτη Θεοχάρη). Κάναμε αρκετές προσπάθειες, δεν τα καταφέρναμε, όμως επιμείναμε, μείναμε πιστοί σε αυτό που θέλαμε και τελικά στις 20 Μαΐου, στις 08:15 το πρωί, σταθήκαμε στην κορυφή αυτού του τόσο απαιτητικού βουνού, υπερήφανοι και γεμάτοι χαρά και ευτυχία».

Ένα εγχείρημα – όπως τονίζουν –  που μαζί με το αποτέλεσμα μας δίνει μια τεράστια αυτοπεποίθηση. Μετά την κατάκτηση επιστρέψαμε από την ίδια διαδρομή και πάλι με μια πολύ μεγάλη δυσκολία για να μπορέσουμε να γυρίσουμε Κατμαντού και μετά στην Ελλάδα.