Ο τελικός των γαλαζοαίματων!

Επέστη ο χρόνος λοιπόν. Απόψε, όλοι οι ποδοσφαιρικοί δρόμοι οδηγούν στο Κίεβο, όπου θα στεφθεί η νέα βασίλισσα της Ευρώπης: στην κυριολεξία κιόλας, καθότι στην κορύφωση μιας ιδιάζουσας σημειολογικής σύμπτωσης στον τελικό συγκρούονται δυο ομάδες από χώρες που έχουν ως (ίδιο) πολίτευμα τη βασιλευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία!

Ρεάλ Μαδρίτης εναντίον Λίβερπουλ, διαβάζεται και ως Φίλιππος ο 6ος  εναντίον Ελισάβετ!

Βασικά διαβάζεται ως Κριστιάνο Ρονάλντο εναντίον Μοχάμεντ Σαλάχ, με τον Αιγύπτιο να σφετερίζεται την εξουσία του Πορτογάλου και να οργανώνει ένα πραξικόπημα για να τον ρίξει από τον θρόνο του…

Πάνω στον χλοοτάπητα του Ολιμπίσκι θα απλωθούν σαν τον… τραχανά δέκα επτά τρόπαια, που συνθέτουν ένα εντυπωσιακό σκηνικό: τα δώδεκα των Μερένχες και τα πέντε των Κόκκινων, σε ένα αντάμωμα που μοιάζει βγαλμένο από τη μυθολογία του ποδοσφαίρου.

Οι μεν σημαδεύουν το three-peat και την τέταρτη κούπα στα τελευταία πέντε χρόνια ώστε να στερεώσουν ακόμη περισσότερο τη δεσποτεία τους, οι δε επιστρέφουν σε τελικό μετά από έντεκα χρόνια (Αθήνα, 2007) και θα προσπαθήσουν να ξεπαγώσουν τις σαμπάνιες που ξέμειναν από εκείνο το μαγικό βράδυ του 2005 στην Κωνσταντινούπολη.

Αυτός είναι ο δεύτερος πιο πλουμιστός τελικός από απόψεως τροπαίων που έχουν στο παλμαρέ τους οι φιναλίστ: οι Μαδριλένοι και οι Αγγλοι μοστράρουν 17 που απόψε θα αυξηθούν σε 18, ενώ εάν στη θέση της Λίβερπουλ βρισκόταν η Μίλαν, η σούμα θα έβγαζε 19 στη σέντρα και 20 στο τέλος της βραδιάς.

Η Ρεάλ επιδιώκει να κατακτήσει τον τίτλο για τρίτη απανωτή φορά και να βαδίσει στα χνάρια του εαυτού της στην πρώιμη εποχή της διοργάνωσης (πέντε σερί τρόπαια, 1956-1960), του Αγιαξ (3) και της Μπάγερν Μονάχου (3), χώρια που εάν κι εφόσον κάνει απόψε τον γύρο του θριάμβου, τότε θα καταφέρει ένα μοναδικό στα χρονικά επίτευγμα: θα γίνει ο πρώτος σύλλογος στην ιστορία που θα έχει στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης τόσο στο ποδόσφαιρο, όσο και στο μπάσκετ και μάλιστα μέσα σε μια εβδομάδα.

Ε τότε δικαιολογημένα ο (πρόεδρος του ενδοξότερου ευρωπαϊκού κλαμπ) Φλορεντίνο Πέρεθ, μπορεί να πει «νυν απολύεις τον δούλον σου, δέσποτα»!

Στον αντίποδα η Λίβερπουλ δεν εγείρει τέτοιες αξιώσεις, καθότι το μπάσκετ δεν φτουράει στον Ηνωμένο Βασίλειο: φτουράει όμως η ίδια στην Ευρώπη, σε αντίθεση με το αγγλικό πρωτάθλημα στο οποίο οι δείκτες του ρολογιού της έχουν σταματήσει το 1990, όταν κατέκτησε τον τελευταίο τίτλο της!

Οι δυο ομάδες ξαναβρίσκονται αντιμέτωπες σε έναν τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης μετά από τριάντα επτά χρόνια. Τότε, στις 27 Μαίου του 1981 στο Παρκ ντε Πρενς του Παρισιού η Λίβερπουλ που είχε στον πάγκο της τον θρυλικό Μπομπ Πέισλι είχε νικήσει τη Ρεάλ με 1-0, χάρη στο γκολ του  αριστερού μπακ Αλαν Κένεντι.

Σε ατομικό επίπεδο ο αποψινός τελικός προσωποποιείται στις φάτσες ενός Πορτογάλου και ενός Αιγύπτιου: η Ρεάλ μοστράρει τον σεσημασμένο για την εκτελεστική ικανότητα του Κριστιάνο Ρονάλντο, που είναι γνωστός και μη εξαιρετέος, ενώ η Λίβερπουλ παρουσιάζει ως αντίπαλον δέος τον Μοχάμεντ Σαλάχ, ο οποίος εξελίχθηκε εφέτος στο πιο απρόσμενο crack  του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.

Στη μια πλευρά βρίσκεται ο CR7 και στην άλλη ο Φαραώ. Στον έναν πάγκο κάθεται ο Ζινεντίν Ζιντάν, στον άλλο ο Γιούργκεν Κλοπ. Ο τελικός ανάμεσα στη Ρεάλ Μαδρίτης και στη Λίβερπουλ ξεφεύγει από το Ολιμπίσκι και διακτινίζεται στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό γαλαξία, προκαλώντας εκ προοιμίου μια έκσταση που προϊούσης της βραδιάς θα ξεπεράσει τα όρια του συναγερμού!

Και ό,τι ήθελε προκύψει κατόπιν αυτού…