Οπως απέδειξε περίτρανα και η επίσκεψη Γιούνκερ στην Αθήνα, από την αρχή της πτώχευσης στις αρχές του 2010 μέχρι σήμερα δεν υπήρξε άλλος Πρωθυπουργός που να έχουν αγαπήσει και υποστηρίξει οι δανειστές τόσο πολύ και με τόσους τρόπους όσο ο Αλέξης Τσίπρας.

Είναι τέτοια η λατρεία τους στο πρόσωπο και την πολιτική του που δεν κάνουν ούτε τον κόπο να κρατούν τα ελάχιστα προσχήματα. Ούτε εκείνοι αλλά ούτε πια και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Μία ιστορία έρωτα και πολιτικής που όμοιά της δεν έχουμε ξαναζήσει.

Και, φυσικά, μία σχέση που κάθε άλλο παρά πλατωνική είναι, όπως καθημερινά και πολύ επώδυνα η Ελλάδα βιώνει.
Εχοντας με τις πλάτες τους εξασφαλίσει όχι μόνον την εσπευσμένη άνοδο στην εξουσία το 2015 αλλά και έκτοτε τη μακρότερη πρωθυπουργία στην εποχή της πτώχευσης, ο Αλέξης Τσίπρας ορθώς συνιστά την απόλυτη επιλογή τους.

Μαζί με τον μικρό εταίρο του Πάνο Καμμένο εξασφάλισαν πλήρως στους δανειστές όλα όσα εκείνοι ήθελαν: καθολική και άνευ συζητήσεως προσαρμογή σε όλες τους τις απαιτήσεις ταυτόχρονα με την εξαφάνιση κάθε ίχνους κοινωνικής και πολιτικής αντίδρασης, την οποία πρώτα καπέλωσαν, στη συνέχεια τη μονοπώλησαν και στο τέλος την αντάλλαξαν ακριβώς με αντίτιμο αυτή τη μοναδική σχέση που τους επιτρέπει την αδιατάρακτη μέχρι σήμερα παραμονή στην εξουσία.

Ο Τσίπρας τα έδωσε όλα και εκείνοι τον αντάμειψαν: ούτε τεχνητές κρίσεις για το τίποτα, όπως τα προηγούμενα χρόνια, ούτε επίσης τεχνητές απειλές για εξόδους από το ευρώ, ούτε η παραμικρή αντίδραση σε ένα κράτος που αντί να μικραίνει μεγαλώνει και αντί να απελευθερώνεται από τα κομματικά και πολιτικά δεσμά υποτάσσεται κάθε μέρα όλο και περισσότερο σε αυτά, ενώ ταυτόχρονα ρέπει πλέον συστηματικά στον αυταρχισμό.

Διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο

Headlines