Μνημόνιο, μέχρι να παγώσει ο ήλιος

Πολυκατοικία σε περιοχή της Αττικής ανεγέρθηκε το 2004. Με όλες του τις άδειες, πολεοδομικές εγκρίσεις, την αρχαιολογία να είναι καθημερινά παρούσα στα θεμέλια, τις δασικές υπηρεσίες επίσης προκειμένου να μην υπάρχει κάποιο δάσος και καταστραφεί.

Η πολυκατοικία πουλήθηκε, οι ιδιοκτήτες μένουν εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον, όμως, έπρεπε να φτιάξουν νέο αποχετευτικό σύστημα. Να σκάψουν δηλαδή μια μεγάλη τρύπα στο χώρο της πολυκατοικίας και να κάνουν τη δουλειά τους.

Απαραίτητη μεν η άδεια της πολεοδομίας, υποχρεωτική και η παρουσία μηχανικού μη τυχόν και υπάρξουν προβλήματα στατικότητας.

Όμως, η αρχαιολογία γιατί ζητήθηκε; Γιατί έπρεπε να πάρουν και αυτό το χαρτί; Υπήρχε περίπτωση αυτά τα χρόνια από το σκάψιμο των θεμελίων και μετά να «φυτρώσει» κάποιο άγαλμα της… εποχής της αθηναϊκής ακμής ή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας;

Φυσικά και όχι, όμως, η γραφειοκρατία έτσι είναι στην Ελλάδα. Κι όταν τους ρωτάς το αυτονόητο ακριβώς αυτό σου λένε: «Το γράφει ο νόμος».

Παράδειγμα δεύτερο: Εταιρεία με νόμιμη άδεια εγκατάστασης που λειτουργεί κανονικά επί 8 συναπτά έτη αποφασίζει να προσθέσει στο κτίριό της ένα επιπλέον πατάρι. Όμως, οι… αρμόδιοι είχαν άλλη γνώμη. Τους είπαν ότι για να δοθεί η άδεια από το πατάρι θα πρέπει να γίνει προηγουμένως έλεγχος από την… αρχαιολογία.

Κι εδώ η αρχαιολογία. Γιατί; Για ένα… πατάρι.

Αν γι’ αυτά τα καθημερινά συμβαίνουν εξωφρενικές καταστάσεις, τότε για τις μεγάλες επενδύσεις τι πρέπει να συμβεί; Προφανώς ό,τι στο Ελληνικό όπου ακόμη και ο αεροδιάδρομος κρίθηκε ιστορικής αξίας και τα κτίρια – ερείπια.. ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας.

Γιατί λοιπόν μιλάμε ξανά για έξοδο από την κρίση, για το τέλος των μνημονίων, για συμφωνία με την τρόικα και άλλα κοινότοπα όταν δεν έχουμε λύσει τα αυτονόητα;

Ζητάμε από τους δανειστές να μας λυπηθούν όταν οι ίδιοι δεν σεβόμαστε τους εαυτούς μας. Δεκάδες φορολογικοί νόμοι, εκατοντάδες διατάξεις σε χιλιάδες σελίδες, επενδυτικά σχέδια και οράματα του εκάστοτε υπουργού αλλά το… κράτος εδώ να εμποδίζει ό,τι πάει να γίνει σωστά.

«Ο,τι πει η υπηρεσία», είναι το πιο γνωστό σύνθημα για όποιον θέλει να επενδύσει στην Ελλάδα. Αλλά πώς να περιμένουμε βιώσιμη ανάπτυξη και μείωση της ανεργίας όταν τα αυτονόητα συνθλίβονται στις μυλόπετρες της καθημερινής κρατικής αγκύλωσης;

Και γιατί ο επενδυτής, είτε είναι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος είτε ένας επενδυτικός κολοσσός, να θέλει να τοποθετηθεί στην Ελλάδα; Γιατί να είναι έρμαιο του κάθε υπαλλήλου και της κάθε απρόσωπης «υπηρεσίας» που είτε δεν μπορεί να λειτουργήσει ελεύθερα και με όραμα είτε θέλει το «γρηγορόσημό» της;

Αυτά είναι τα βασικά προβλήματα της οικονομίας. Η γραφειοκρατία, η πολυνομία, το κράτος – δυνάστης. Κι αν θα πρέπει να κάνουμε τις αυτονόητες μεταρρυθμίσεις μετά από την πίεση των δανειστών ή μέσω ενός μνημονίου τότε ναι. Μνημόνιο μέχρι να παγώσει ο ήλιος.