Πορεία αλληλεγγύης στο κέντρο της Αθήνας για την Ηριάννα και τον Περικλή

Συγκέντρωση και πορεία για την απελευθέρωση της Ηριαννας Β.Λ. και του Περικλή πραγματοποίησαν αλληλέγγυοι, με κεντρικό σύνθημα: «Κάτω τα χέρια από τις ζωές μας».

Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν αρχικά στα Προπύλαια και στη συνέχεια κατευθύνθηκαν προς την Βουλή.

Φωνάζοντας «λευτεριά στην Ηριάννα και στον Περικλή» οι συγκεντρωμένοι διαμαρτυρήθηκαν για την απόρριψη των αιτήσεων αναστολής εκτέλεσης της ποινής των δύο κρατουμένων κι εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους προς αυτούς, ζητώντας ακόμη την κατάργηση του τρομονόμου 187Α.

Συγκεκριμένα σε κοινή ανακοίνωσή τους, οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς αναφέρουν ότι «πιστεύουμε βαθιά πως τίποτα δεν έχει τελειώσει και θα αφιερώσουμε όλες μας τις δυνάμεις στη μάχη του Εφετείου που πλησιάζει.»

» Και επειδή στις μάχες ενάντια στο κράτος και σε όλες τις μορφές καταπίεσης και καταστολής που αυτό μπορεί να εφεύρει, το μεγαλύτερο όπλο είναι η αλληλεγγύη, θα αγωνιστούμε από κοινού για να τους πάρουμε πίσω».

Όπως ανέφερεαν στο κάλεσμα τους, «Με όπλο μας την αλληλεγγύη οφείλουμε να εμποδίσουμε την επέλαση της καταστολής, του ελέγχου και την διάχυση του φόβου», τονίζοντας πως θα συνεχίσουν τον αγώνα τους με επιπλέον δράσεις και κινητοποιήσεις.

Αναλυτικά το κάλεσμα που δημοσίευσαν:

«13 χρόνια φυλακή για:
Φιλικές και προσωπικές σχέσεις που ποινικοποιήθηκαν.
Αμφίβολα μίγματα DNA που δεν ήταν αρκετά ούτε για επανεξέταση.
Έναν δήθεν μάρτυρα που εξαφανίστηκε.
Μία εκδρομή στην «αναρχική» Βαρκελώνη.
Να επιβεβαιωθούν τα ραβασάκια της αντιτρομοκρατικής και οι ιδεοληπτικοί δικαστές και εισαγγελείς.
Με αυτή την αιτιολογία, η Ηριάννα και ο Περικλής βρίσκονται έγκλειστοι στην φυλακή μετά την καταδίκη τους τον Ιούνη του 2017 με βάση τις επιβαρυντικές διατάξεις του τρομονόμου (187Α), περιμένοντας την έναρξη του εφετείου τους τον Μάρτη του 2018.

Στα πρόσωπα τους, ο μηχανισμός της αντιτρομοκρατικής και του τρομονόμου βρήκε δυο από τους πολλούς «ενόχους» του.

Η σύλληψή τους έγινε την εποχή του δόγματος «νόμος και τάξη» της κυβέρνησης Σαμαρά και το κατηγορητήριο τους περιελάμβανε όλα τα βασικά συστατικά των τρομοϋποθέσεων: επικοινωνιακά show, δήθεν συμμετοχή σε οργάνωση, δείγματα DNA επισφαλή και σε τόσο μικρή ποσότητα που δεν μπορούσαν να επανεξεταστούν και να διασταυρωθούν, σκιαγράφηση ενός αόριστα ύποπτου και με αναρχικές τάσεις κοινωνικού περιβάλλοντος.

Η καταδίκη τους ήρθε, ενάντια στην κοινή λογική και την προφανή έλλειψη στοιχείων, λίγο μετά την επίθεση στον πρώην πρωθυπουργό Λ. Παπαδήμο και σε μια περίοδο που το κράτος και οι μηχανισμοί του επιζητούσαν μια ρεβανς.

Βασικό δομικό στοιχείο του πλέγματος καταστολής τόσο στην συγκεκριμένη υπόθεση όσο και ενάντια σε όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια αποτελεί ο αντιτρομοκρατικός νόμος 187Α. Ένας νόμος που στοχεύει σε όλες και όλους μας. Με τα ειδικά δικαστήρια, τις ειδικές συνθήκες κράτησης, τις υπερεξουσίες των διωκτικών αρχών και τις φασιστικές διατάξεις της συλλογικής ευθύνης και της ποινικοποίησης των προσωπικών και πολιτικών σχέσεων, φανερώνει το πραγματικό πρόσωπο της αστικής δημοκρατίας. Σε αυτόν τον άξονα κινείται και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που όχι μόνο δεν προχώρησε σε κατάργηση του τρομονόμου αλλά ετοιμάζεται να ψηφίσει την αυστηροποίηση του Σωφρονιστικού Κώδικα.

Η δυνατότητα της αντιτρομοκρατικής να κατασκευάζει υποθέσεις από έναν τεράστιο κύκλο αγωνιστών «υπόπτων» καθώς και από το φιλικό και συγγενικό τους περιβάλλον, βασίζεται στην χρήση του DNA ως αποδεικτικού μέσου. Ο εξαναγκασμός, άμεσος ή έμμεσος, λήψης του από τους συλληφθέντες και η υιοθέτηση των αμφίβολης αξιοπιστίας αποτελεσμάτων του από τις δικαστικές αρχές, αποτελούν ένα από τα πιο ισχυρά όπλα στα χέρια του κράτους ενάντια στον κόσμο του αγώνα.

Γνωρίζουμε ότι αυτού του είδους οι υποθέσεις αποτελούν έναν ακόμη τρόπο επιβολής της κοινωνικής ειρήνης σε συνθήκες κρίσης και ακραίας εκμετάλλευσης. Ότι έχουν ως στόχο να χρησιμεύσουν στην εμπέδωση του φόβου και την καταστολή των αγώνων.

Το μήνυμα του τρόμου γίνεται σαφές:

‘Ενοχοι όσες/οι αγωνίζονται, ένοχοι όσες/οι έχουν σχέση μαζί τους.

Η επίθεση του κράτους στις επιλογές, τις ελευθερίες και τους αγώνες μας είναι συνεχής και ολομέτωπη.

Με όπλο μας την αλληλεγγύη οφείλουμε να εμποδίσουμε την επέλαση της καταστολής, του ελέγχου και την διάχυση του φόβου.

Ενόψει του Εφετείου της Ηριάννας και του Περικλή,αγωνιζόμαστε συλλογικά και με όλες μας τις δυνάμεις για να τους πάρουμε πίσω.

Ο αγώνας των δύο είναι αγώνας:

Ενάντια στην αυθαίρετη χρήση του DNA ως αποδεικτικού μέσου.

Ενάντια στον τρομονόμο και την ενίσχυση του.

Η απελευθέρωσή τους να είναι μια νίκη του κινήματος ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης».

Ορέστης Καρύπης

in.gr