Πανευρωπαϊκή πρωτιά στους νέους που μένουν με τους γονείς τους

Στην κορυφή της Ευρώπης κατατάσσεται η Ελλάδα σε ό,τι αφορά το ποσοστό των νέων, ηλικίας 25-34 ετών, που διαμένουν στο σπίτι των γονέων τους, σύμφωνα με τη Eurostat. Μάλιστα, ακόμη και πριν το 2010, προτού η οικονομική κρίση στη χώρα μας αρχίσει να γίνεται πιο αισθητή, η Ελλάδα βρισκόταν επί σειρά ετών στις κορυφαίες θέσεις, μαζί με τη γειτονική Ιταλία.

Για τα κίνητρα ώστε τα νεαρά άτομα να απογαλακτιστούν, αλλά και για τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τη μετέπειτα εξέλιξή τους μίλησε στο ραδιόφωνο του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, «Πρακτορείο 104,9 FM», η Φιλοθέη Ματσίγκου, σύμβουλος καριέρας και σταδιοδρομίας.

«Είναι αλήθεια ότι όντως λόγω της οικονομικής κρίσης έχουν αυξηθεί λιγάκι τα ποσοστά (των νέων που μένουν στο σπίτι των γονιών τους) (…) Υπάρχει σαφέστατα εκείνη η κατηγορία ανθρώπων, οι οποίοι μόνο για οικονομικούς λόγους δεν μπορούν να συντηρήσουν τον εαυτό τους και να νοικιάσουν σπίτι», τονίζει η κα. Ματσίγκου, ωστόσο επισημαίνει τις ευρύτερες κοινωνικές προεκτάσεις του φαινομένου αυτού για την ελληνική κοινωνία.

«Υπάρχει και η κατηγορία των ανθρώπων που επιλέγουν να μην ανεξαρτητοποιηθούν, γιατί ίσως τους αρέσει πιο πολύ η άνεση που τους προσφέρει το οικογενειακό σπίτι, η ασφάλεια που τους δίνει, και δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση ο λόγος» αναφέρει η σύμβουλος καριέρας και σταδιοδρομίας, για να προσθέσει πως μέσα από την εμπειρία των ειδικών τα τελευταία χρόνια διαφαίνεται πως «σε αυτή την ηλικία τεράστιο ρόλο παίζει η νοοτροπία των γονέων».

«Έχει τύχει πολλές φορές να συστήνουμε ακόμα και σε φοιτητές που είναι μικρότεροι των 25 -καθώς κάπου εκεί χρονικά ξεκινάει (η περίοδος στην οποία αποφασίζουν)- να κάνουν παράλληλα με τη φοιτητική τους ζωή τους part time δουλειές, εάν αυτό η σχολή τους τούς το επιτρέπει. Εκείνη τη στιγμή οι γονείς δεν το επιτρέπουν, τους λένε «μην ανησυχείς σου δίνω εγώ τα χρήματα, εσύ κοίταξε να δώσεις να περάσεις τη σχολή σου και μην αγχώνεσαι γι΄ αυτό»», εξηγεί η κ. Ματσίγκου, ενώ τονίζει πως μια τέτοια αντιμετώπιση κατά την άποψη των ειδικών κινείται σε λανθασμένη κατεύθυνση.

«Κάτι τέτοιο στην ουσία οδηγεί το άτομο να μην γνωρίζει πώς να ανεξαρτητοποιηθεί, οπότε ενδεχομένως επιθυμεί στα 25 με 34 να κάθεται στο σπίτι, (τρόπος ζωής), που μερικοί γονείς ενθαρρύνουν γιατί δεν θέλουν τα παιδιά τους να δυσκολεύονται και να κακοπεράσουν, έχει να κάνει με την νοοτροπία της οικογένειας» σημειώνει η σύμβουλος καριέρας και σταδιοδρομίας.

Μέσα από μια τέτοια πραγματικότητα, σύμφωνα με την κ. Ματσίγκου, και όταν σε κάποιο χρονικό σημείο χάνεται η αίσθηση της ασφάλειας «το άτομο εν συνεχεία χάνει την κοινωνική του αυτοπεποίθηση, χάνει ακόμη και το σκεπτικό «ίσως εγώ να μην μπορώ να κάνω κάτι οπότε ακόμα και να φύγει η κρίση που κάποια στιγμή θα φύγει, αναφερόμαστε δε σε άτομα που είναι σήμερα στα 18 με 22 ετών»», καταλήγει.

Μέθοδοι αντιμετώπισης και πρακτικές λύσεις για τα νεαρά άτομα

Σύμφωνα με την κ. Ματσίγκου ένας νεαρός πολίτης δύναται να εγκαταλείψει την οικογενειακή θαλπωρή, αρκεί «να είναι διατεθειμένος να ανεξαρτητοποιηθεί, γιατί υπάρχουν και τα άτομα που δεν μπορούν γιατί απλά δεν το θέλουν».

«Υπάρχουν τρόποι με τους οποίους μπορεί να γίνει αυτό και ο πρώτος, και ο πιο σημαντικός, είναι καλύτερος οικονομικός προϋπολογισμός. Τι σημαίνει αυτό; Να σκεφτούμε τον εαυτό μας σαν μια επιχείρηση που έχει έσοδα, έξοδα, πληρωμή, φόρους. Αν μια επιχείρηση δεν κάνει σωστό προϋπολογισμό είναι ζημιογόνα (…) πρέπει να κάνεις ένα σωστό προϋπολογισμό, θα ζεις στην ουσία καλύτερα μόνος σου» εξηγεί η κ. Ματσίγκου, ενώ προσθέτει πως λύσεις για το ζήτημα μπορούν να αναζητηθούν και σε χώρες της ΕΕ.

«Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί πώς με 500 ευρώ είναι δυνατό να συντηρήσει ένα σπίτι. Σαφέστατα δεν είναι εφικτό, και για αυτό και έρχεται μια άλλη λύση, η συγκατοίκηση. Στην Ολλανδία, για παράδειγμα, δεν μπορείς να μείνεις μόνος σου, ενώ στη χώρα μας εάν ρωτήσεις ποιος μένει με κάποιον συγκάτοικο και δεν υπάρχει φιλική σχέση θα σου πει ότι αυτό δεν συμβαίνει εδώ στην Ελλάδα. Αυτό είναι κάτι που θα αρχίσει να «έρχεται» ως τρόπος ζωής γιατί είναι αναγκαίο, να μένουμε με ανθρώπους που δεν είναι φίλοι μας. Αποτελεί δε και ένα στάδιο ωρίμανσης (…) όλη αυτή η διαδικασία σε ωριμάζει και σε κάνει να αισθάνεσαι πιο ανεξάρτητος, αυξάνει την αυτοπεποίθηση, όλα στην ουσία είναι μια αλυσίδα», καταλήγει η Ελληνίδα σύμβουλος καριέρας και σταδιοδρομίας.

ΑΠΕ-ΜΠΕ,in.gr