Όλα όσα συζητήθηκαν την πρώτη ημέρα του Φεστιβάλ των Καννών

Ανταπόκριση από τις Κάννες: Χριστίνα Μπίθα

Με το αντιτρομοκρατικό σχέδιο σε πλήρη εφαρμογή ξεκίνησε χθες το επετειακό, εβδομηκοστό κινηματογραφικό φεστιβάλ Καννών, με πρόεδρο της κριτικής επιτροπής τον Πέδρο Αλμοδόβαρ που φρόντισε ήδη από τη συνέντευξη Τύπου να συνδράμει με το δικό του τρόπο στην πολεμική γύρω από τις δύο ταινίες που το Netflix έφερε φέτος την Κρουαζέτ – το The Meyerowitz Stories του Νόα Μπάουμπακ και το Okja του Μπονγκ Τζουν Χο και για τις οποίες το Netflix αρνήθηκε να συμμορφωθεί με την αυστηρή νομοθεσία της Γαλλίας όσον αφορά τη διανομή ταινιών, οργίζοντας έτσι τους Γάλλους αιθουσάρχες κι αναγκάζοντας τον διευθυντή του φεστιβάλ, Τιερί Φρεμό, να δεσμευτεί πως από το 2018 οποιαδήποτε ταινία που δεν θα βγει στις αίθουσες πριν την προβολή της στην τηλεόραση δεν θα έχει καμιά θέση στις Κάννες. Χμ.

Ένα άλλο πολυσυζητημένο θέμα εδώ είναι γιατί οι Κάννες, για τα εβδομήντα τους χρόνια, δεν επέλεξαν για ταινία έναρξης το Redoutable του Μισέλ Χατζηναβίσιους (The Artist) με τον Λουί Γκαρέλ σαν Ζαν-Λικ Γκοντάρ – βασικά, γιατί ολόκληρο το φεστιβάλ δεν έγινε φέτος προς τιμή του ιεράρχη της Νουβέλ Βαγκ – αλλά τα Φαντάσματα του Ισμαήλ του Αρνό Ντεπλεσέν, και τα οποία έτυχαν χλιαρής ως κακής υποδοχής. Το ότι βέβαια παίζουν ο Λουί Γκαρέλ πάλι, και μαζί του οι Μαριόν Κοτιγιάρ και Σαρλότ Γκενσμπούρ, για πρώτη φορά μαζί στη μεγάλη οθόνη, αυτό από μόνο του εξηγεί γιατί επιλέχθηκε αυτή η ταινία κι όχι κάποια άλλη. Και η οποία θα μπορούσε να βγει απείρως πιο ενδιαφέρουσα – το σενάριο έχει να κάνει και με τα παιχνίδια της μνήμης και το χρόνο που περνά -, αν ο σκηνοθέτης δεν προσπαθούσε να χωρέσει πέντε ιδέες σε μία. Ενδιαφέρων πάντως είναι ο φόρος τιμής του Ντεπλεσέν στον Χίτσκοκ, από τη μία με την επιλογή του ονόματος «Καρλότα» για το χαρακτήρα «φάντασμα» της Μαριόν Κοτιγιάρ – κάτι που παραπέμπει σαφώς στο Δεσμώτη του Ιλίγγου του Χίτσκοκ -, αφετέρου με ένα μουσικό κομμάτι του Μπέρναρντ Χέρμαν για το Marnie, πάλι του Βρετανού auteur.

Το φετινό πρόγραμμα βέβαια του Διαγωνιστικού αλλά και των παράλληλων Τμημάτων και Ειδικών Προβολών (βλ. το Dark of Night, για παράδειγμα, της Ρόμπιν Ράιτ, φόρος τιμής στο φιλμ νουάρ) είναι σίγουρα από τα πιο πλούσια των τελευταίων χρόνων, με φαβορί ήδη για τον Χρυσό Φοίνικα να θεωρούνται το Happy End του Μίκαελ Χάνεκε (θα πρόκειται για τον τρίτο του) και το The Killing of a Sacred Deer του Γιώργου Λάνθιμου, με πρωταγωνίστρια τη Νικόλ Κίντμαν που έχει έρθει εδώ με τέσσερα διαφορετικά projects. Προς το παρόν, το φιλμ που έχει κλέψει τις εντυπώσεις είναι το Loveless του Ρώσου Αντρέϊ Ζβιάντζιντσεφ (Η Επιστροφή, Λεβιάθαν), «συνήθους υπόπτου» των Καννών, μια συγκλονιστική αλληγορία πάνω στη διαφθορά της σημερινής Ρωσίας και την πτώση των οικογενειακών αξιών, με «όχημα» την εξαφάνιση (χωρίς να βρεθεί τελικά…) ενός απελπισμένου δωδεκάχρονου αγοριού μετά από ένα άσχημο καυγά μεταξύ των γονιών του, που είναι έτοιμοι να πάρουν διαζύγιο και να πουλήσουν το σπίτι τους, ενώ ο καθένας τους έχει βρει αλλού μια δεύτερη οικογένεια.

Τρίτο αγαπημένο θέμα προς συζήτηση: Τι γυρεύει μια τηλεοπτική σειρά σε ένα φεστιβάλ κινηματογράφου; Η απάντηση είναι πως ένα ιστορικό φεστιβάλ σαν αυτό των Καννών δεν μπορεί να μένει πίσω, όταν άλλα σημαντικά διεθνή φεστιβάλ έχουν auteur TV στο πρόγραμμα τους (όπως στην περυσινή Μόστρα και το Young Pope του Πάολο Σορεντίνο, ο οποίος μάλιστα βρίσκεται φέτος εδώ σαν μέλος της κριτικής επιτροπής). Τζέην Κάμπιον λοιπόν με τη δεύτερη σεζόν του Top of the Lake και Ντέηβιντ Λιντς με την πολυαναμενόμενη συνέχεια του Twin Peaks. Όλα αυτά, ενώ ανακοινώθηκε επίσημα στο MipTV που έγινε τον Απρίλιο στις Κάννες, ότι από του χρόνου ξεκινάει, παράλληλα με την καθιερωμένη Αγορά του, ένα τηλεοπτικό διεθνές φεστιβάλ Καννών, στα πρότυπα του κινηματογραφικού!

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ