Σεργκέι Πολούνιν: το «κακό» παιδί του χορού στη μεγάλη οθόνη

«Παιδί θαύμα», οραματιστής, χαριτωμένο τέρας, δέσμιος του ταλέντου του ή του κορμιού του…όλα αυτά και ακόμη περισότερα έχουν ειπωθεί για τον Σεργκέι Πολούνιν, τον καλύτερο ίσως χορευτή στον κόσμο, ο οποίος είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας Ο Χορευτής, που θα προβληθεί στη χώρα μας στις 24 Νοεμβρίου.

Η ταινία Ο Χορευτής είναι μια ματιά στη ζωή της σύνθετης προσωπικότητας του Σεργκέι Πολούνιν, που έκανε το μπαλέτο viral στο internet, εκτελώντας τη χορογραφία του Jade Hale-Christofi στο τραγούδι «Take me to Church» του Hozier, στο βίντεο που σκηνοθέτησε ο David LaChapelle.

Ο μεγάλος χορευτής επισκέφθηκε την Αθήνα για τις Νύχτες Πρεμιέρας, την τελευταία ημέρα προβολών της διοργάνωσης, οπότε και προβλήθηκε η σχετική ταινία.

«Το να είσαι χορευτής είναι μια πολύ σκληρή δουλειά. Όταν είσαι παιδί ξεχνάς για πάντα το παιχνίδι, ζεις και εργάζεσαι με πολύ μεγάλη πειθαρχία και αυστηρότητα. Αν θέλεις να γίνεις ένας μεγάλος χορευτής όμως, πρέπει να δουλέψεις σκληρά σε μικρή ηλικία. Εγώ δούλεψα πολύ σκληρά όταν ήμουν μικρός, στα 19 μου χρόνια όμως μπορούσα να κάνω χορευτικά ότι ήθελα» απάντησε σε ερώτηση νεαρής χορεύτριας.

Προικισμένος με έναν απίστευτο συνδυασμό δύναμης και χάρης, ο Σεργκέι Πολούνιν χτύπησε σαν κεραυνός στον κόσμο του μπαλέτου και έγινε ο νεαρότερος πρώτος χορευτής στην ιστορία του Βασιλικού Μπαλέτου του Λονδίνου. Στο απόγειο της δόξας του, στην ηλικία των 25 ετών, οδηγημένος στο όριο της αυτοκαταστροφής από την επιτυχία του, ο Σεργκέι ένιωθε το ταλέντο του περισσότερο ως βάρος παρά ως δώρο. Λεγόταν ότι χόρευε υπό την επήρεια κοκαΐνης, ότι ο σκοπός του χορεύοντας ήταν να ενώσει τη διαλυμένη οικογένειά του που τον ακολουθούσε παντού για την προώθηση της καριέρας του, ενώ σύμφωνα με τις μαρτυρίες των συναδέλφων του και του ιδίου, εκείνος έψαχνε να βρει ένα νόημα στο χορό και στη ζωή και υπέφερε σιωπηρά και μόνος…είναι η μοναξιά της κορυφής…

Επαναστάτης, ανατρεπτικός , «άγγελος από τους ουρανούς», άλλαξε τη μορφή του μπαλέτου που μέχρι τώρα γνωρίζαμε. Όμως η αριστοτεχνία έχει υψηλό τίμημα.Πώς μπορείς να είσαι ελεύθερος άνθρωπος όταν είσαι το πιο «περιζήτητο απόκτημα» στον χώρο του μπαλέτου;

Το «κακό» παιδί του χορού, όπως τον έχουν αποκαλέσει, κέρδισε τις εντυπώσεις όλων με την γνήσια ευγένεια και τη λάμψη που τον διακρίνει σαν άνθρωπο, συγκίνησε με την προσωπική του ιστορία που παρουσιάζεται στην ταινία και ενέπνευσε με τις απαντήσεις που έδωσε στις ερωτήσεις των παρευρισκομένων μετά την προβολή της ταινίας, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ.

Στην ερώτηση μητέρας σχετικά με το πώς πρέπει να αντιμετωπίζει κανείς ένα παιδί που θέλει να ασχοληθεί με το χορό, ο Σεργκέι συμβούλεψε:

«Οι γονείς θα πρέπει να αφουγκράζονται την κλίση του παιδιού και να το ρωτούν πάντα τί θέλει να κάνει. Κι εγώ που κάποια στιγμή είχα θυμώσει με την μητέρα μου που με πίεζε, είχα άδικο, γιατί για οποιαδήποτε επιλογή που έκανε με ρωτούσε προηγουμένως και η απάντησή μου ήταν πάντοτε θετική. Να ακούτε αυτό που θέλει το παιδί σας».

Η ταινία έρχεται σε σκηνοθεσία του πολυβραβευμένου Steven Cantor και με τη συνεργασία του διάσημου φωτογράφου David LaChapelle, σε διανομή Filmtrade.

entertainment.in.gr