Προβλήματα στύσης προκαλούν οι παθήσεις του προστάτη

Σοβαρές επιπτώσεις στη σεξουαλική λειτουργία προκαλούν οι παθήσεις του προστάτη, οι οποίες εμφανίζονται συχνά. Ένας στους δύο άντρες θα παρουσιάσει συμπτώματα προστατίτιδας, ένας στους έξι θα παρουσιάσει καρκίνο του προστάτη και ένας στους τρεις συμπτώματα καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη.

Ο καθηγητής Ουρολογίας-Ανδρολογίας στο Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πρόεδρος του Ινστιτούτου Μελέτης Ουρολογικών Παθήσεων (ΙΜΟΠ), Δημήτρης Χατζηχρήστου, εξηγεί ότι «Ο προστάτης είναι ένας μικρός αδένας, με βάρος 10-20 γραμμάρια, σε σχήμα κάστανου. Βρίσκεται ακριβώς κάτω από την ουροδόχο κύστη, ενώ μέσα του περνά η ουρήθρα. Παράγει το προστατικό υγρό που αποθηκεύεται στον αδένα και εξωθείται κατά την εκσπερμάτιση προς την ουρήθρα. Άρα, ο προστάτης είναι απαραίτητος αποκλειστικά για την εκσπερμάτιση και την αναπαραγωγή».

Οι βασικές παθήσεις του προστάτη είναι: η προστατίτιδα, η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη και ο καρκίνος του προστάτη.

Ο όρος προστατίτιδα είναι ο γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη φλεγμονή του προστάτη. «Είναι μια πολύ συχνή πάθηση που πρακτικά θα απασχολήσει έναν στους δυο άντρες κατά τη διάρκεια της ζωής του. Είναι η πιο συχνή ουρολογική πάθηση σε άντρες κάτω των 50 ετών και η τρίτη πιο συχνή μετά την ηλικία των 50. Σήμερα, ξέρουμε ότι υπάρχουν διαφορετικά είδη προστατίτιδας: η οξεία βακτηριακή προστατίτιδα, η χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, η χρόνια μη βακτηριακή προστατίτιδα και η ασυμπτωματική φλεγμονώδης προστατίτιδα», αναφέρει ο κ. Χατζηχρήστου.

Τα συμπτώματα της πάθησης περιλαμβάνουν δυσκολία στην ούρηση, πόνο στην περιοχή των γεννητικών οργάνων και του πυελικού εδάφους, πόνο κατά την εκσπερμάτιση, πρόωρη εκσπερμάτιση, στυτική δυσλειτουργία, και τέλος μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας.

Όπως εξηγεί ο κ. Χατζηχρήστου, η αντιμετώπιση της φλεγμονής δίνει τέλος και στα σεξουαλικά προβλήματα. Έως ότου όμως περάσει η φλεγμονή, τα φάρμακα της στύσης όχι μόνον αποκαθιστούν την ποιότητα της στύσης, αλλά βοηθούν και στην αύξηση της αιμάτωσης του προστάτη που είναι αναγκαία για την αντιμετώπιση της φλεγμονής. Σπάνια, σε άντρες με πολυετή ταλαιπωρία, μπορεί να φύγουν τα συμπτώματα, αλλά να παραμείνει η δυσκολία της στύσης. Πρόκειται για καθαρά ψυχογενές πρόβλημα και η λύση είναι η επίσκεψη σε σεξολόγο.

Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη είναι η αύξηση του αδένα που παρατηρείται μετά τα 40 έτη. Σύμφωνα με τον κ. Χατζηχρήστου, η αύξηση του μεγέθους του προστάτη συχνά συμπιέζει το τοίχωμα της ουρήθρας κυκλοτερώς, προκαλώντας διαταραχές στην ούρηση. Είναι εξαιρετικά συχνή πάθηση, αφού ένας στους τρεις άντρες μετά τα 50 χρόνια θα έχει συμπτώματα εξαιτίας της πάθησης.

Τέσσερις στους 10 άντρες έχουν συμπτώματα στην 5η δεκαετία της ζωής τους, 7 στους 10 στην 6η δεκαετία, 8 στους 10 στην 7η δεκαετία, για να φθάσουν στο 90% στα 90 χρόνια.

Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη, όχι μόνο επταπλασιάζει τις πιθανότητες για στυτική δυσλειτουργία, αλλά η σοβαρότητα των συμπτωμάτων ούρησης καταδεικνύει και το βαθμό στυτικής δυσλειτουργίας. Η αντιμετώπιση της πάθησης μπορεί να βελτιώσει και τη στύση.

Κυρίως οι αναστολείς της φωσφοδιεστεράσης τύπου 5 αποκαθιστούν στο μεγαλύτερο ποσοστό το πρόβλημα της στύσης, βοηθώντας συγχρόνως και την ούρηση. Μάλιστα, ένας εξ αυτών, η ταδαλαφίλη, σε δόση 5mg κάθε μέρα, έχει εγκριθεί και χορηγείται επίσημα για την αντιμετώπιση τόσο της στυτικής δυσλειτουργίας όσο και της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη.

Ο καρκίνος του προστάτη είναι ο συχνότερος καρκίνος στους άντρες, αφού προσβάλλει έναν στους έξι, και η δεύτερη σε συχνότητα αιτία θανάτου από καρκίνο (μετά τον καρκίνο του πνεύμονα) στους άντρες. Η πάθηση δεν δίνει κανένα σύμπτωμα στα αρχικά στάδια, όπου η νόσος είναι ιάσιμη. Έτσι, η διάγνωση γίνεται μόνο με τον ετήσιο προληπτικό έλεγχο.

«Ο καρκίνος του προστάτη πρακτικά δεν επηρεάζει τη στυτική λειτουργία. Όλες, όμως, οι θεραπείες για τον καρκίνο προκαλούν στυτική δυσλειτουργία. Η ριζική προστατεκτομή, με όποια μέθοδο και αν γίνει, προκαλεί στυτική δυσλειτουργία στους περισσότερους άντρες. Η μόνη πιθανότητα για μετεγχειρητικές στύσεις, συνήθως με την βοήθεια των φαρμάκων της στύσης, είναι εφόσον καταστεί εφικτή η διατήρηση των νεύρων της στύσης. Η διάσωση των νεύρων είναι εφικτή τόσο με την ανοικτή χειρουργική μέθοδο, όσο και με τις ενδοσκοπικές μεθόδους, δηλαδή τη λαπαροσκοπική ή με τη ρομποτική). Διαφορές μεταξύ λαπαροσκοπικής και ρομποτικής χειρουργικής σε ό,τι αφορά τη διατήρηση της στύσης δεν έχουν τεκμηριωθεί ακόμη, ενώ και οι δύο μέθοδοι δίνουν αντίστοιχα αποτελέσματα. Σε ό,τι αφορά την ακτινοβολία, και αυτή επηρεάζει τη στυτική λειτουργία, συνήθως σε απώτερο χρόνο.

Τέλος, τα φάρμακα για τον προχωρημένο καρκίνο του προστάτη (ορμονικά σκευάσματα που ‘κοιμίζουν’ τον καρκίνο), δυστυχώς επιφέρουν σε όλους τους άντρες πλήρη στυτική δυσλειτουργία. Η μόνη πιθανότητα είναι η χρήση τους με διακοπές ή η χρήση ενδοπεϊκών ενέσεων για πρόκληση στύσης. Πάντως σε ασθενείς με καλό προσδόκιμο επιβίωσης, η τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης αποτελεί ακριβή μεν, αλλά άριστη λύση», εξηγεί ο κ. Χατζηχρήστου.