Ακούω πολλές φορές αυτό το επιχείρημα ειδικά από το χώρο όσων διατείνονται πως είναι οι πραγματικοί εκφραστές των συμφερόντων του λαού οπότε αισθάνομαι την ανάγκη να απαντήσω με ένα παράδειγμα.
Οι περισσότεροι Έλληνες πίνουν οινοπνευματώδη. Δεν είμαστε όμως όλοι αλκοολικοί που πρέπει να σταματήσουν άμεσα για να μην καταστραφεί η υγεία τους.
Όπως λοιπόν οι αλκοολικοί προβάλουν διάφορες δικαιολογίες για να εξωραΐσουν την κατάστασή τους (το ελέγχω, όλοι πίνουν καμιά φορά λίγο παραπάνω κ.λπ.) έτσι και οι οπαδοί του εθισμένου στο εύκολο και δανεικό χρήμα κράτους μάς παρουσιάζουν ανάλογα επιχειρήματα.
Όλοι έχουν χρέη (αλήθεια, αλλά όχι τόσα πολλά όσα εμείς)
Όλοι έχουν ελλείμματα (κάποιοι δεν έχουν αλλά και όσοι έχουν δεν φθάνουν στα δικά μας επίπεδα)
Δεν βλέπετε τον κόσμο που υποφέρει; (Τον βλέπουμε γιατί και εμείς στην ίδια θέση βρισκόμαστε. Δεν έχετε το μονοπώλιο της ευαισθησίας. Όμως βλέπουμε και το πρόβλημα της ανυπαρξίας χρημάτων που εσείς αγνοείτε).
Χρειαζόμαστε ανάπτυξη (σωστά, αλλά ανάπτυξη σημαίνει να παράγουμε πράγματα, όχι να μοιράζονται λεφτά στον κόσμο να αγοράζει εισαγόμενα)
Τα μέτρα είναι άδικα γιατί πολλοί ακόμη φοροδιαφεύγουν (σωστό, αλλά δεν έχω δει όλους όσους αγαπούν τον απλό λαό όπως λένε να έχουν προτείνει κάποιο ρεαλιστικό και εφικτό μέτρο ώστε να πιάσουμε τη φοροδιαφυγή)
Δύσκολο και επώδυνο πράγμα να λες την αλήθεια. Καλύτερα τα όνειρα, τα μεγάλα λόγια και οι υπεκφυγές.