Ώθηση στις μεταμοσχεύσεις κερατοειδούς χιτώνα μέσω γενετικής τροποποίησης
Λονδίνο: Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι μια λεπτή γενετική τροποποίηση στους κερατοειδείς χιτώνες των ματιών μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας στις επεμβάσεις μεταμόσχευσης των κερατοειδών που γίνονται σε χιλιάδες ασθενείς με προβλήματα όρασης.
Λονδίνο: Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι μια λεπτή γενετική τροποποίηση στους κερατοειδείς χιτώνες των ματιών μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας στις επεμβάσεις μεταμόσχευσης των κερατοειδών που γίνονται σε χιλιάδες ασθενείς με προβλήματα όρασης.
Ο κερατοειδής αποτελείται από μια στιβάδα κυττάρων που καλύπτουν μέρος της εξωτερικής επιφάνειας του ματιού. Οι βλάβες αυτού του χιτώνα αποτελούν μία από τις κυριότερες αιτίες τύφλωσης στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου. Ο συχνότερος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η μεταμόσχευση κερατοειδούς που λαμβάνεται από πτώμα. Το ένα τέταρτο των μεταμοσχεύσεων αποτυγχάνει, λόγω απόρριψης του μοσχεύματος από το ανοσοποιητικό σύστημα του λήπτη. Το ποσοστό αποτυχίας είναι μεγαλύτερο όταν ο λήπτης είναι παιδί. Η απόρριψη ξεκινά όταν απελευθερωθούν ουσίες που ονομάζονται χυμοκίνες, οι οποίες «χτυπούν το συναγερμό» του ανοσοποιητικού συστήματος.
Ωστόσο, έρευνα που διεξάγεται από δύο νοσοκομεία του Λονδίνου, το Hammersmith και το Moorfields Eye, αναζητεί τρόπους περιορισμού του ποσοστού αποτυχίας των μεταμοσχεύσεων κερατοειδών. Η νέα μέθοδος που δοκιμάζεται στηρίζεται στην άμβλυνση της ανοσολογικής αντίδρασης που συμβαίνει στον οργανισμό, όταν αφαιρείται ο προβληματικός κερατοειδής και μεταμοσχεύεται ο καινούριος. Αυτό επιτυγχάνεται αξιοποιώντας την ίδια τεχνική που χρησιμοποιούν και οι ιοί για να «ξεγελάσουν» το ανοσοποιητικό σύστημα. Αυτή στηρίζεται στην αποστολή ελαφρά μεταλλαγμένων χυμοκινών που δεν προειδοποιούν πλέον το ανοσοποιητικό σύστημα.
Όπως μεταδίδει το BBC, οι πρώτες κλινικές δοκιμές γενετικά τροποποιημένων κερταοειδών ενδέχεται να εφαρμοστούν εντός των επόμενων πέντε ετών. Σύμφωνα με τον ανοσολόγο Δρ Αντριου Τζορτζ, η ίδια αρχή μπορεί να εφαρμοστεί και για τη δημιουργία γενετικών τροποποιήσεων, που θα προστατεύουν τις μεταμοσχευμένες καρδιές από την ταχεία στένωση των αρτηριών τους, γεγονός που συμβαίνει συχνά σε τέτοιου είδους μεταμοσχεύσεις.