προσφυγιά είναι

Την ομάδα μας αποτελούσαν 42 άτομα: νοσηλευτές, γιατροί και διοικητικοί που θα μεριμνούσαν για τον ανεφοδιασμό. Τα συναισθήματα μεικτά: από τη μία η αίσθηση του "χρέους", από την άλλη ο "φόβος" του πολέμου, η οικογένεια που άφηνα πίσω, η μικρή μου κόρη. Ο χρόνος δεν περίσσευε, όλα ήταν καλά σχεδιασμένα, το λεωφορείο ξεκινούσε, δεν προλάβαινα να βάλω σε τάξη τη σκέψη μου.