νεραντζιάς

Κάθε μέρα περνάω από την κατοικία μου στην πρεσβεία που την έχτισαν ακριβώς δίπλα οι προκάτοχοί μου –βολική χωροθέτηση , θα ‘λεγα ως επί το πλείστον.  Εννιά φορές στις δέκα το σύστημα ασφαλείας μου δίνει πρόσβαση και μπαίνω στον κόσμο της εργασίας – με διαφορετικό βαθμό ενθουσιασμού, ανάλογα με τη διάθεσή μου. Το «ταξίδι», εάν μπορώ να το πω έτσι, μου παίρνει δυο λεπτά  με τα πόδια, και γενικά το αγνοώ εντελώς. Η αλήθεια είναι ότι συνήθως, σκέφτομαι γενικά τις πρώτες μου συναντήσεις στο γραφείο, ή ένα δύσκολο έργο που πρέπει να το ολοκληρώσω σύντομα.