Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν θα κυριαρχείται πάντως στην ατζέντα του από την Τουρκία και τα καμώματά της όπως σταθερά καλλιεργείται η εντύπωση στην ελληνική κοινή γνώμη
Η νίκη Τζο Μπάιντεν στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα σε όλους τους λαϊκιστές, αυταρχικούς και «ανελεύθερους δημοκράτες» (illiberal democrats) ανά τον κόσμο ότι δεν έχουν πλέον ως έσχατο στήριγμα την υπερατλαντική δύναμη.
Οι εκλογές 2020 στις ΗΠΑ προκάλεσαν ξεχωριστό παγκόσμιο ενδιαφέρον και για αρκετά ευνόητους λόγους, πέρα από τις ανωμαλίες και τις αμετροέπειες Τραμπ. Η Ελλάδα συνηθίζει να επενδύει υψηλές προσδοκίες στις εκλογές των ΗΠΑ – οπωσδήποτε υψηλότερες αυτή τη φορά λόγω των προβλημάτων με την Τουρκία – και κατά κανόνα να απογοητεύεται. Οι προσδοκίες δεν δικαιώνονται ούτε σε […]
Ο Πρόεδρος Τραμπ δεν πηγαίνει και τόσο άσχημα. Δεν υπέστη τη μαζική αποδοκιμασία (που θα ήθελε το διεθνές σύστημα και οπωσδήποτε η Ευρώπη). Γράφει ο Π.Κ. Ιωακειμίδης
Στην τρέχουσα περίπτωση ποια θα μπορούσε επομένως να είναι η game-changer κίνηση-πρωτοβουλία για να σπάσει ο φαύλος κύκλος;
Αλλος ειρηνικός δρόμος έξω από τη διαπραγμάτευση και την προσφυγή στη διεθνή Δικαιοσύνη για να λύσουμε τα προβλήματα δεν υπάρχει
Τι θα περιλαμβάνει ένα νέο «Ελσίνκι» με την Τουρκία
Tα χωρικά ύδατα αποτελούν μέρος της επικράτειας της χώρας, ασκείται δηλαδή κυριαρχία. Αντίθετα με την υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), στην οποία η χώρα ασκεί ορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα (εκμετάλλευσης ενεργειακών πόρων, αλιείας κ.λπ.) αλλά όχι κυριαρχία.
Η Τουρκία προκαλεί βάναυσα και επικίνδυνα στην περιοχή της Αν. Μεσογείου.
Μέρκελ ή Μακρόν; Στην αντιμετώπιση των συγκρουσιακών προβλημάτων της Ανατολικής Μεσογείου και ειδικότερα των ελληνοτουρκικών σχέσεων υπάρχουν εμφανώς δύο διαφορετικές προσεγγίσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ).
Η Τουρκία εμφανίζεται να θέλει την εξομάλυνση / επαναπροσέγγιση με την ΕΕ. Μπορεί αξιακά να απομακρύνεται από την Ευρώπη / Δύση, αλλά θεσμικά (οικονομικά κ.λπ.) θέλει να την επαναπροσεγγίσει και για πολλούς λόγους
Η Ελλάδα θα κάνει αυτό που επιτάσσει το συμφέρον, και κυρίως η τιμή και η αξιοπρέπειά της. Δεν χρειάζεται όμως να διολισθήσει και σε τάσεις «στρατιωτικοποίησης» της εξωτερικής της πολιτικής, όπως έχει συμβεί στην Τουρκία.
H κρίση ανέδειξε και την αναγκαιότητα της Ευρώπης, καθώς έγινε εμφανές ότι η πανδημία και οι συνέπειές της δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν σε εθνικό επίπεδο και μόνο, όσο χρήσιμη κι αν είναι η εθνική δράση. Χρειάζονται συλλογικές αποφάσεις σε υπερεθνικό, ευρωπαϊκό επίπεδο.
Χρειάζεται η ευρηματική πρωτοβουλία τώρα πριν είναι αργά για την εκτόνωση της έντασης και την επίλυση των προβλημάτων (που πολλαπλασιάζονται εις βάρος μας). Δυνατότητες υπάρχουν...
Για το πρώτο μέρος το υπερσυντηρητικό Δικαστήριο με μια «συνταγματική θρασύτητα» και με νομικίστικες σοφιστείες και έωλα επιχειρήματα αντάξια γερμανού προτεστάντη καλόγηρου αμφισβητεί την Απόφαση του Δικαστηρίου της ενωσης του Δεκεμβρίου 2018
Η σταθερότητα της περιοχής και της Ευρώπης γενικά εξαρτάται από την πορεία της διεύρυνσης.
Ο πλούτος του Αιγαίου είναι η θάλασσά του, οι καθαρές ακτές του, η αισθητική του, το φως που εκπέμπει.
Η κοινωνική διάσταση στις επιπτώσεις του κορωνοϊού είναι δεδομένη (όπως τελικά σε κάθε ασθένεια αλλά σε μια πανδημία ακόμη περισσότερο).
Η τραγωδία του κορωνοϊού μπορεί να μας κάνει πιο ταπεινούς στην ικανότητά μας να ελέγχουμε και να ορίζουμε το μέλλον μας
Η Ευρωπαϊκή Ενωση θα αποφύγει το εφιαλτικό σενάριο της κατάρρευσης εάν εμφανιστεί και λειτουργήσει ως αποφασιστικός παράγων επίδειξης γνήσιας, έμπρακτης και ουσιαστικής αλληλεγγύης.
Η ειδική σχέση μπορεί να διαλαμβάνει τον εκσυγχρονισμό της τελωνειακής ένωσης που συμφωνήθηκε το 1995 στο πλαίσιο της συμφωνίας σύνδεσης ΕΕ - Τουρκίας και έχει σήμερα ξεπεραστεί.
Απαιτείται δράση σε άμεσο επίπεδο για τη διαχείριση της κρίσης και σε θεσμικό επίπεδο για τη διαμόρφωση της κοινής μεταναστευτικής πολιτικής.
Και μόνο το ξέσπασμα της επιδημίας που απειλεί να γίνει πανδημία θέτει ένα καίριο ζήτημα - που στη βάση του είναι ζήτημα ασφάλειας - για τις προτεραιότητες που θέτουμε ως εθνικά πολιτικά συστήματα αλλά και ως παγκόσμιο σύστημα
Η Ευρώπη ξέρει τι πρέπει να κάνει αλλά εμφανίζεται ανήμπορη να το κάνει: γνήσια κοινή μεταναστευτική πολιτική για να μην πέφτει όλο το κόστος και τα δεινά του προβλήματος σε τρία - τέσσερα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου
Η Ελλάδα οφείλει να αξιοποιήσει αυτές τις Δηλώσεις καθώς και κάθε άλλη ευκαιρία που προσφέρει η ΕΕ όπως π.χ. το Συμβούλιο Σύνδεσης ΕΕ - Τουρκίας. Θα πρέπει να επιδιώξει τη σύγκλησή του προκειμένου να θέσει το ζητημα του παράνομου μνημονίου Τουρκίας - Λιβύης.
Εχει σημασία να επισημανθεί ότι ο (μεγάλος) Κ. Καραμανλής είχε δεχθεί ότι υπάρχουν περισσότερες διενέξεις ανάμεσα στις δύο χώρες από το 1978
Σήμερα οι πολιτικές δυνάμεις εμφανίζονται να τάσσονται μεν υπέρ της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο αλλά σε βάθος χρόνου, διαμορφώνεται δηλαδή ένα κάποιο consensus, αλλά μόνο για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και κατ’ επέκταση της ΑΟΖ – τη μόνη δηλαδή διαφορά που η Ελλάδα αναγνωρίζει επισήμως με την Τουρκία – και τίποτε άλλο
Οσο καλοδεχούμενες κι αν είναι οι αμερικανικές πρωτοβουλίες, δεν παύουν να σηματοδοτούν μια προβληματική τάση: την επιστροφή στο παρελθόν! Ενώ είμαστε εδραιωμένη χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), έχουμε φθάσει στο σημείο να εμφανιζόμαστε ως εάν να εξαρτούμε σε σημαντικό βαθμό τη στρατηγική μας για την προάσπιση των συμφερόντων μας από δύο εξω-ευρωπαϊκές δυνάμεις, τις ΗΠΑ […]
Ο αγωγός μπορεί να συμβάλει δυνητικά στην περιφερειακή σταθερότητα. Αλλά συμβάλλει στην αντιμετώπιση του κύριου προβλήματος που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και που λέγεται «επιθετικότητα Τουρκίας»; Πολύ αμφιβάλλω. Μάλλον περιπλέκει το πρόβλημα.
Τις συνέπειες όλων των λαθών τις βιώνουμε. Τα λάθη πληρώνονται...
Το Ην. Βασίλειο θα περάσει πιθανότατα στην Ιστορία και θα θριαμβεύσει «η μικρή και έντιμη Αγγλία» κυρίαρχη(;) εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Υπάρχει μια εξαιρετικώς ενδιαφέρουσα δυνατότητα «να συνδεθεί η Τουρκία με το πλαίσιο αμυντικής πολιτικής της ΕΕ μέσω της μόνιμης διαρθρωμένης συνεργασίας» (PESCO)
Το γεγονός ότι δεν είμαστε μόνοι δεν θα πρέπει να μας εκτρέψει από προσπάθειες για την ειρηνική διευθέτηση της διαφοράς μέσω διαπραγματεύσεων για την προσφυγή στη διεθνή Δικαιοσύνη
Το Συμβούλιο έθεσε μάλιστα ως χρονικό όριο το τέλος του 2004 για την επίλυση των διαφορών ή την παραπομπή τους στο ΔΔ. Δημιουργήθηκε έτσι μια μοναδική ευκαιρία για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών με τη συμμετοχή και ευθύνη της ΕΕ στη διαδικασία
Η Ευρώπη κινδυνεύει να συνθλιβεί ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα, απέναντι στην οποία ο Μακρόν πιστεύει ότι οι Ευρωπαίοι συμπεριφέρονται με «κάποια αφέλεια» αδυνατώντας μέχρι στιγμής να αναπτύξουν κοινή στρατηγική, έστω κι αν την έχουν ταξινομήσει ως «συστεμικό ανταγωνιστή» («systemic rival»).
Οι πάντες σχεδόν γνωρίζουν ότι χωρίς την προηγούμενη επίλυση θα είναι δύσκολο να υπάρξει απρόσκοπτη και αποτελεσματική αξιοποίηση ενεργειακών πόρων.
Εντελώς μόνοι μας, όπως διατείνεται και ο πρώην υπουργός Αμυνας Ευ. Αποστολάκης. Αλλά εάν είμαστε μόνοι μας, τότε οι προοπτικές μας δεν είναι και τόσο ευοίωνες, σύμφωνα με τα διδάγματα της Ιστορίας, ανεξάρτητα από το υψηλό αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεω
Δυναμικότερη παρέμβαση στην Ενωση συνεπώς με την αξιοποίηση και όλων των παράλληλων διαπραγματεύσεων, περιλαμβανομένων και αυτών για το νέο δημοσιονομικό πλαίσιο (ΠΔΠ).
Οφείλουμε να προσπαθούμε, χωρίς βέβαια να εμφανιζόμαστε αφελείς, αλλά ψύχραιμοι μαθητές του Ελευθέριου Βενιζέλου και του Κεμάλ Ατατούρκ, οι οποίοι παρά τις τραυματικές εμπειρίες κατάφεραν να φτάσουν σε υποδειγματική για την εποχή ελληνοτουρκική φιλία.
Η Γαλλία υπό τον πρόεδρο Ε. Μακρόν έχει επανέλθει ως η ηγέτιδα πολιτική δύναμη στην ΕΕ, κάνει κουμάντο, ενώ η Γερμανία φαίνεται να περιορίζεται σε μια δευτερεύουσα οικονομική κυρίως θέση
Η ανάγνωση των δημογραφικών, οικονομικών δεδομένων και άλλων στοιχείων λέει ότι η Ευρώπη χρειάζεται τη μετανάστευση
Το κεντρικό χαρακτηριστικό βρίσκεται στον σεβασμό του κράτους δικαίου. Και στο πεδίο αυτό (και μετά τις παραβιάσεις του από ορισμένα κράτη - μέλη) προωθούνται μέτρα και διαδικασίες για τη διασφάλιση ότι όλες οι χώρες - μέλη σέβονται το κράτος δικαίου, μέτρα αδιανόητα μέχρι σχετικά πρόσφατα
Στη ρίζα των εξελίξεων αυτών τόσο στην Ιταλία όσο και Βρετανία βρίσκεται ουσιαστικά μια κεντρική παραδοχή. Οτι δηλαδή σήμερα δεν μπορείς πλέον να γυρίσεις την πλάτη στην Ευρώπη, την Ευρωπαϊκή Ενωση
Τώρα, καθώς ανοίγει η νέα θεσμική περίοδος, η Ενωση βρίσκεται ξανά αντιμέτωπη με δύο νέες κρίσεις-προκλήσεις
οι εθνολαϊκιστικές, ακροδεξιές δυνάμεις, αν και κατέγραψαν εκλογικά κέρδη, δεν κατάφεραν να καταλάβουν την πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όπως επεδίωκαν
Καθώς έχει ανοίξει η συζήτηση για τον εορτασμό της επετείου των διακοσίων χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση (1821) και το τι ακριβώς πρόκειται να «γιορτάσουμε», από τον όλο προβληματισμό δεν μπορεί να αγνοηθεί η Ευρώπη.
Αυτό θα πρέπει να είναι το ΚΙΝΑΛ - η έκφραση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, κάτι που δεν μπορεί και δεν θέλει να είναι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε η ΝΔ.
Oσοι διακινούν την ιδέα των «δύο κρατών στην Ενωση» βρίσκονται, φοβάμαι, πλήρως εκτός πραγματικότητας. Η μόνη ευεργετική λύση για τις δύο κοινότητες αλλά και για την ευρύτερη περιοχή παραμένει αυτή της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας
Η ασυνέπεια υψιπετών διακηρύξεων ή λόγων αφενός και πράξεων αφετέρου υπήρξε κύριο χαρακτηριστικό της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αναφέρομαι βέβαια εδώ στον πολιτικά στρατηγικό λόγο στο μέτρο που διατυπωνόταν δημόσια
Συρρίκνωση των λαϊκιστικών ακροαριστερών σχηματισμών τύπου ΣΥΡΙΖΑ σ' όλη σχεδόν την Ευρώπη
Διαχειριστής - Διευθυντής: Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος
Διευθύντρια Σύνταξης: Αργυρώ Τσατσούλη
Ιδιοκτησία - Δικαιούχος domain name: ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ ΜΜΕ Α.Ε.
Νόμιμος Εκπρόσωπος: Ιωάννης Βρέντζος
Έδρα - Γραφεία: Λεωφόρος Συγγρού αρ 340, Καλλιθέα, ΤΚ 17673
ΑΦΜ: 800745939, ΔΟΥ: ΦΑΕ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ηλεκτρονική διεύθυνση Επικοινωνίας: in@alteregomedia.org, Τηλ. Επικοινωνίας: 2107547007
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442