Παρένθεση
Ολοι είμαστε παιδιά των τριών μεγάλων επαναστάσεων. Της αγγλικής, της αμερικανικής και της γαλλικής, κατά χρονολογική σειρά.
Ολοι είμαστε παιδιά των τριών μεγάλων επαναστάσεων. Της αγγλικής, της αμερικανικής και της γαλλικής, κατά χρονολογική σειρά.
Ηαποκρουστική ιστορία με τον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου είχε τελικά μια εύγλωττη συνέχεια. Επιβεβαίωσε πως μόλις τίθεται θέμα «αριστερής βίας», η Αριστερά παθαίνει ένα είδος ηθικής ταραχής. Το Τμήμα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για «προβοκάτσια αθλιοτήτων», «αντιδημοκρατική πράξη», «ευθεία προσβολή της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας» (3/11). Το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε «αθλιότητες […]
Και στο Παρίσι, το Λονδίνο ή τη Βαρκελώνη όπου δεν υπάρχει συνωστισμός γιατί ο ιός εξαπλώνεται με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα;
Τους γνωρίσαμε με τη «17 Νοέμβρη». «Ναι μεν είναι δολοφόνοι, αλλά σκοτώνουν τους σωστούς» – «σωστοί» στην προκειμένη περίπτωση ήταν όσοι δεν γούσταρε ο ομιλών… Τους είδαμε πάλι με τους «Πυρήνες της Φωτιάς». «Ναι μεν είναι τρομοκράτες, αλλά μιλάμε για νέα παιδιά που τους στοίχισε η δολοφονία του Γρηγορόπουλου». Επανεμφανίστηκαν με το Μνημόνιο και του Αγανακτισμένους. […]
Η Τουρκία κι ο Ερντογάν δεν διεκδικούν, ούτε προωθούν κάποιες επιμέρους διεκδικήσεις ή ρυθμίσεις που θα μπορούσε κάποιος να συζητήσει. Διεκδικούν την επιβολή τους - από το Καστελλόριζο έως το «Charlie Hebdo». Και εκβιάζουν με μετανάστες και τζιχαντιστές.
Το σενάριο της συνεννόησης ή της σύμπραξης έχει εκπνεύσει προ πολλού. Η Τουρκία έχει τραβήξει τον δρόμο της. Κανείς δεν θέλει να συνεννοηθεί ή να συμπράξει με κανέναν.
Την Πέμπτη 22 Οκτωβρίου ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατέθεσε αυτοπροσώπως στη Βουλή πρόταση δυσπιστίας κατά του υπουργού Οικονομικων Χρ. Σταϊκούρα για ένα… πτωχευτικό νομοσχέδιο.
Ερώτηση κρίσεως. Πόσο λογικό είναι να ζητάει κάποιος από την Ελλάδα να κάνει προκαταβολικές παραχωρήσεις στο όνομα του διαλόγου, όταν η άλλη πλευρά δεν έχει δώσει το παραμικρό δείγμα ότι ενδιαφέρεται να κάνει διάλογο;
Σχεδόν δεκαέξι μήνες από τις εκλογές και παρά τις αντιξοότητες η δημοσκοπική κυριαρχία του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης παραμένει αδιαμφισβήτητη. Αλλες τρεις δημοσκοπήσεις αυτή την εβδομάδα το πιστοποίησαν (ΑLKO, Marc και Opinion Poll, 15-16/10)
Ο Αντόνιο Γκράμσι έλεγε πως «όταν το νέο δεν γεννήθηκε ακόμη και το παλιό δεν έχει πεθάνει, ζούμε στην εποχή των τεράτων». Δεν ξέρω για το παλιό ή το νέο, αλλά στην Ελλάδα την εποχή των τεράτων τη ζήσαμε σε δεκαετή εκδοχή. Εντελώς συμβολικά τελειώνει με τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Μια εγκληματική οργάνωση με […]
Οι καταγγελίες Κοντονή λοιπόν για τον Ποινικό Κώδικα έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ. Χωρίς να εκπλήσσουν.
Ο Μιχαλολιάκος κι η παρέα του χαρακτηρίστηκαν από το δικαστήριο «εγκληματική οργάνωση» όχι επειδή ήταν παλαιοναζί, νεοναζί ή χορτοφάγοι.
Αν έπρεπε να συνοψίσω το συμπέρασμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, θα έλεγα κάτι πολύ απλό: πέταξε το μπαλάκι στον Ερντογάν
Απατεώνας είναι «το πρόσωπο που κάνει απάτες, που συστηματικά εξαπατά τους άλλους προς όφελός του».
Πληροφορούμαι ότι στο τραπέζι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα υπάρξει κατάλογος κυρώσεων. Εστω κι αν δεν είναι άμεσης ή αυτόματης εφαρμογής.
Δεν θέλω λοιπόν να υποτιμήσω την ευαισθησία των ευαίσθητων, αλλά μπροστά στη «λίστα Παππά» η «λίστα Πέτσα» μοιάζει με ταμείο φιλοπτώχου.
Το αίτημα των εκλογών διατυπώνεται για να γίνει πιστευτό. Για να δείξει δηλαδή πολιτική αυτοπεποίθηση, αέρα νίκης, και να υπογραμμίσει πως «με αυτούς δεν πάει άλλο».
Καλώς ή κακώς, οι απαιτήσεις περιφερειακής κυριαρχίας δεν γίνεται να εγγραφούν ή να ικανοποιηθούν ακόμη και στο πιο καλοπροαίρετο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Κι από την άλλη πλευρά, ούτε ο Ερντογάν δείχνει διατεθειμένος να αλλάξει απαιτήσεις.
Το βέβαιο είναι ότι ο Ερντογάν έκανε πολλά λάθη κι ο Βοναπάρτης έλεγε «ποτέ μη διακόπτεις τον εχθρό σου όταν κάνει λάθη».
Απέναντι στην Τουρκία βρήκαμε τη συνταγή και το μέτρο μιας πολιτικής που αποδίδει.
Οπως δείχνουν τα πράγματα ο δρόμος στα ελληνοτουρκικά θα είναι μακρύς, και όχι ευθεία. Κακοτράχαλος, με λακκούβες, και με στροφές θα είναι
Η κυβέρνηση έχει οικοδομήσει μια κυρίαρχη θέση στα ζητήματα της δημόσιας ατζέντας. Και η κριτική που της ασκείται είναι είτε εκτός θέματος είτε εκτός ατζέντας.
Ενα ερώτημα είναι τι επιδιώκει και τι ζητεί ο Ερντογάν. Ενα δεύτερο ερώτημα είναι αν υπάρχουν διατεθειμένοι να μπουν στην κουβέντα για να του δώσουν αυτό που ζητεί. Στο πρώτο ερώτημα η απάντηση είναι ότι ο Ερντογάν επιδιώκει την περιφερειακή κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο
Αν εξαιρέσει κανείς την οκταετία Σημίτη που έφερε κάτι καινούργιο και συμπληρωματικό στη δική του προσπάθεια, δυσκολεύομαι να βρω τι νέο και τι συμπληρωματικό κόμισαν και κομίζουν οι μεταγενέστεροι.
Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι αυτή την αντιπολιτευτική υστερία όταν είναι καταφανές ότι η κοινωνία δεν βρίσκεται σε τέτοια φάση.
Υποψιάζομαι τελικά ότι τέτοιος εθνικισμός υπάρχει μόνο στο μυαλό κάποιων παλαβών που πουλάνε μούρη. Και στη φαντασία κάποιων άλλων ιδεοληπτικών που τους συνερίζονται για να πουλήσουν μούρη.
Για όσους δεν το αντιλαμβάνονται θα προσθέσω απλώς πως η απόσταση από την «ερντογανοποίηση» στον «ερντογανισμό» είναι δύο βήματα δρόμος.
Καμία ελληνική κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών δεν αρνήθηκε την προσφυγή στη Χάγη. Καμία.
Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης θα έπρεπε να ευχαριστήσει τον Πρωθυπουργό που δεν πρόκρινε τη συγκάλυψη, τον συμψηφισμό και τη συναλλαγή.
Κανείς Πρωθυπουργός δεν κάνει τον εισαγγελέα. Αλλά και κανείς εισαγγελέας δεν παριστάνει τον Πρωθυπουργό.
Σε τέτοιες στιγμές θυμάμαι τον ιδρυτή της «Ελευθεροτυπίας», τον μακαρίτη Χ. Τεγόπουλο, που έγραψε ιστορία την εποχή του Κοσκωτά με την απορία «συνένοχοι ή βλάκες;»
Στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν από τα μικρά τους χρόνια ότι η Αστυνομία βασανίζει και σκοτώνει φιλήσυχους κοινωνικούς αγωνιστές.
Η μεγάλη επιτυχία της υπόθεσης όμως είναι ότι η έως τώρα εξέλιξη διέψευσε κάθε υπόνοια για συμβιβασμούς, σκοπιμότητες ή συμψηφισμούς που καλλιεργούσαν ορισμένοι.
Ακουσα επίσης ότι «οι δίαυλοι επικοινωνίας πρέπει να παραμένουν ανοιχτοί». Καμία αντίρρηση. Αλλά υπάρχουν τηλέφωνα και πρεσβείες και υπουργεία Εξωτερικών για να τους κρατούν ανοιχτούς. Δεν ξέρω γιατί χρειάζονται μυστικές συναντήσεις.
ο ΣΥΡΙΖΑ Θήβας ετοιμάζεται να βγει στο αντάρτικο, υποθέτω κάπου στον Παρνασσό. «Ηρωες άπαρτα βουνά...»
Τι ακριβώς προσπάθησε να κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: Πώς επιχείρησε να ελέγξει τα μέσα ενημέρωσης
Εκείνοι κατασκεύασαν εχθρούς. Εκείνοι πολιτεύτηκαν διώκοντας, διαβάλλοντας, πληρώνοντας και προσπαθώντας να καθυποτάξουν ό,τι ξέφευγε από την επιρροή τους.
Eίναι προφανές πως μόνο όταν ο ΣΥΡΙΖΑ συνειδητοποιήσει τα λάθη του θα βρει τον δρόμο του. Προς το παρόν, δώδεκα μήνες μετά την εκλογική ήττα, παραπαίει. Σαν να μην μπορούν να καταλάβουν τι τους συνέβη!
Τηρουμένων των αναλογιών και σχηματικά, η χώρα μας αντιμετωπίζει σήμερα ένα παρόμοιο δίλημμα απέναντι στην Τουρκία. Αξίζει να πεθάνουμε για το Καστελλόριζο;
Είναι γνωστό ότι «την Ιστορία τη γράφουν οι παρέες». Αλλά δεν είναι απαραίτητο κάποιες παρέες να «γράφουν» και την πόλη στην οποία ζούμε όλοι μας.
Να ρωτήσω σοβαρά. Υπάρχει κανονικός άνθρωπος που έπεσε από τα σύννεφα με όσα αποκαλύπτονται για τον Παππά, τον Παπαγγελόπουλο ή τον Καμμένο;
Ο Παππάς λοιπόν στις 10 Μαρτίου ζητάει από τον Μιωνή «να δώσουν τη Μαρέβα» επειδή ακούει ότι «κάνει δουλειές» με τον Παπασταύρου κι επειδή θεωρεί ότι έβαλε το χεράκι της να χάσουν «οι δικοί του» στην εσωκομματική αναμέτρηση της ΝΔ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Τσίπρας προσωπικά είχαν δώδεκα μήνες στη διάθεσή τους να αποστασιοποιηθούν από τη σκοτεινή πλευρά τους, να αναγνωρίσουν λάθη, να αποκαταστήσουν αστοχίες.
Παράξενα πράγματα για τα λαγωνικά της «ερευνητικής δημοσιογραφίας». Δεν είχαν πάρει χαμπάρι ότι ο Μίμης έχει δική του ατζέντα, ούτε ότι «κάποιοι βγάζουν πολλά λεφτά», ούτε καν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κυνηγούσε τη Μαρέβα, τον Παπασταύρου και όποιον άλλον μπορούσε να κάνει ζημιά στον Μητσοτάκη
Τώρα που η καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ «Δώστε κάτι και στον Βαξεβάνη» στράβωσε έχουμε μείνει με κάτι μικρές απορίες.
Σε μια κοινωνία με όλο και πιο σύνθετα προβλήματα μόνο ένας ακραίος λαϊκισμός μπορεί να ισχυριστεί ότι για όλα υπάρχει κάποια απλή και εύκολη λύση
Η δημοκρατία στην εκπαίδευση είναι η διασφάλιση της δυνατότητας όλων ανεξαιρέτως των παιδιών, από όπου κι αν προέρχονται
Αυτό το (πρώην) κυβερνητικό κύκλωμα αισθάνεται σήμερα τη μεγαλύτερη πίεση. Το «πολιτικό χρήμα» στέρεψε, οι «καλύψεις» κόπηκαν κι η Δικαιοσύνη ψάχνει.
Στην Ελλάδα της δεκαετίας 2010 - 2019 δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλήσουμε (ακόμη) για «χαμένη γενιά». Σίγουρα όμως αποχαιρετούμε μια χαμένη δεκαετία.
Το πραγματικό ερώτημα είναι αλλού. Ο ΣΥΡΙΖΑ του 2015, παρ' όλα τα κουσούρια του, ήταν ένα φρέσκο, άφθαρτο και νεανικό κίνημα. Είχε πολλά στραβά αλλά κι ένα μεγάλο πλεονέκτημα: ήταν καινούργιος. Τώρα τι τους έπιασε;
Σε αντίθεση με το θέατρο όμως, το καλό με την πολιτική είναι ότι στο τέλος καταλήγει στα πραγματικά μεγέθη. Αν σήμερα η ψευδαίσθηση της ισχύος του Τσίπρα καταρρέει, είναι επειδή δεν υπήρξε παρά μια απλή κι ανιστόρητη ψευδαίσθηση.
Η Τουρκία εκβιάζει διά της Κύπρου για να της παραχωρηθεί ή να της αναγνωριστεί ένας ρόλος στην Ανατολική Μεσόγειο.
Oι αριστεροί φωστήρες τύπου Τσακαλώτου αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η κοινωνική στρωμάτωση δεν είναι μόνο εισοδηματική ή περιουσιακή αλλά υπακούει και σε μορφωτικά, πολιτισμικά, οικογενειακά, ακόμη και βιωματικά κριτήρια. Διότι η μεσαία τάξη στην Ελλάδα αυτοπροσδιορίζεται από μια ποικιλία παραγόντων
Τι να την κάνει ο άνθρωπος τόση σαβούρα που έχει μαζέψει; Πώς να τους βολέψει όλους; Πού να βάλει τον Ραγκούση, την Παπακώστα, τον Ζουράρι, τον Κουβέλη, τον Thanassis Μικροκουβέλη, τον Μπίστη, τον Μωραΐτη, τη Μαριλίζα και τα άλλα παιδιά;
Λογαριασμοί που γίνονται χωρίς τον ξενοδόχο. Ο οποίος για πρώτη φορά από το 2015 θα μιλήσει την Κυριακή
Ο Πρωθυπουργός, ο ΣΥΡΙΖΑ κι η κυβέρνησή τους έχουν επανειλημμένα δείξει δημοκρατική ολιγομάθεια και εξουσιαστική δυσανεξία. Ή, αν προτιμάτε, έλλειψη αφομοίωσης των βασικών συστατικών στοιχείων μιας δημοκρατίας
Δυστυχώς οι ατυχείς ενέργειες της απερχόμενης εισαγγελέως του Αρείου Πάγου έδωσαν την εντύπωση της μεθόδευσης. Ακόμη χειρότερα: μιας μεθόδευσης σε συνεννόηση με την κυβέρνηση.
Σε μια κανονική χώρα, τα κόμματα θα προχωρούσαν σε μια στοιχειώδη συνεννόηση ώστε να ορίσουν κάποιες κοινές συντεταγμένες. Στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο
Τέσσερα χρόνια αργότερα αυτή η πληγή ακόμη δεν έχει κλείσει, παρά τις προσπάθειες της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ μετά το 2016 να πολιτευτούν με σαφήνεια, καθαρότητα κι αυστηρότητα.
Διαχειριστής - Διευθυντής: Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος
Διευθύντρια Σύνταξης: Αργυρώ Τσατσούλη
Ιδιοκτησία - Δικαιούχος domain name: ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ ΜΜΕ Α.Ε.
Νόμιμος Εκπρόσωπος: Ιωάννης Βρέντζος
Έδρα - Γραφεία: Λεωφόρος Συγγρού αρ 340, Καλλιθέα, ΤΚ 17673
ΑΦΜ: 800745939, ΔΟΥ: ΦΑΕ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ηλεκτρονική διεύθυνση Επικοινωνίας: in@alteregomedia.org, Τηλ. Επικοινωνίας: 2107547007