Η υπόθεση του «βιαστή με την τυρόπιτα» που υπερασπίστηκε η Κωνσταντοπούλου – Τα «νομικά βασανιστήρια» που κατήγγειλε ο Φλωρίδης

Την υπόθεση του «βιαστή με την τυρόπιτα» επανέφερε χθες κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής στον δημόσιο διάλογο ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης, επιτιθέμενος στην πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου που είχε αναλάβει, τότε, την υπεράσπιση του δράστη.

Ο Γιώργος Φλωρίδης ανέφερε πως «στην πρωτομιλία της η κυρία Κωνσταντοπούλου ξεκίνησε με αυτό τον θεατρικό της τρόπο, με τα ερωτήματα: «Τι χρώμα έχει η δικαιοσύνη, τι γεύση, πώς μυρίζει;». Ας το δούμε. Κ.κ. βουλευτές ακούστε κάποια ονόματα».

Στη συνέχεια ανέφερε τα ονόματα των τεσσάρων γυναικών που βιάστηκαν και διαμένουν στο εξωτερικό, προσθέτοντας πως «είχαν επισκεφτεί την Ελλάδα. Άγνωστες μεταξύ τους. Και αυτές υπέστησαν βιασμό από κάποιον εδώ Έλληνα. Αφού προηγουμένως ναρκώθηκαν. Την υπεράσπιση του βιαστή αυτών των γυναικών, που βιάστηκαν ναρκωμένες ανέλαβε η κυρία Κωνσταντοπούλου».

Γιώργος Φλωρίδης: «Η Κωνσταντοπούλου έκανε βασανιστήρια στις βιασθείσες»

Σύμφωνα με τον κ. Φλωρίδη, «όταν πήγε να ξεκινήσει η δίκη, δεν υπήρξε μεθόδευση της κ. Κωνσταντοπούλου, η οποία δεν εξαντλήθηκε προκειμένου να γίνονται διαρκείς αναβολές. Δηλαδή οι γυναίκες έρχονταν από την Αυστραλία, τον Καναδά και τη Δανία και οι αναβολές πήγαιναν… Υπάρχουν οι καταγγελίες της περιόδου εκείνης από τις γυναικείες οργανώσεις για αυτά που κάνατε, τα βασανιστήρια που κάνατε στις βιασθείσες. Επτά χρόνια κράτησαν οι δίκες. Βασανιστήρια κανονικά. Μπρος πίσω».

Συμπλήρωσε ότι «η ποινή που επιβλήθηκε τελικά ήταν 12 χρόνια κάθειρξη. Όμως, η κυρία Κωνσταντοπούλου δεν ξέχασε τον καλό της βιαστή πελάτη. Όταν ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015, τρεις μήνες μετά, με πρόεδρο την κ. Κωνσταντοπούλου, ήρθε ο περίφημος νόμος Παρασκευόπουλου για την αποφυλάκιση όλων των μεγάλων εγκληματιών της χώρας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δύο πράγματα έκανε το πρώτο πεντάμηνο. Αποφυλάκισε όλο το βαρύ έγκλημα της χώρας. Δολοφόνους, βιαστές, ληστές, εμπόρους ναρκωτικών και έκλεισε τις τράπεζες. Αυτοί ήταν οι πρώτοι πέντε μήνες με την κ. Κωνσταντοπούλου πρόεδρο».

Τέλος, ανέφερε πως «στη συζήτηση εκείνου του νομοσχεδίου πήρε τον λόγο και κατέληξε με πραγματική ανακούφιση: «ψηφίζω αυτό το νομοσχέδιο». Φαντάζομαι τι ανακούφιση ένιωσαν οι δολοφόνοι, οι ληστές, οι βιαστές, οι έμποροι ναρκωτικών που αποφυλακίζονταν. Ο βιαστής είναι σε αυτούς».

Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Ψέμματα!»

Η ίδια η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου κατηγόρησε αμέσως τον υπουργό Δικαιοσύνης ότι ψεύδεται, φωνάζοντας «Ψέμματα!» όση ώρα μιλούσε ο Γιώργος Φλωρίδης και σε σημερινή της ανάρτηση σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης μίλησε για «στημένη συκοφαντική επίθεση Φλωρίδη εναντίον μου, για την οποία είχε εξασφαλίσει εκ των προτέρων ότι δεν θα μου δινόταν ο λόγος για απάντηση».

Ποια είναι η υπόθεση του «βιαστή με την τυρόπιτα»

Οι βιασμοί σημειώθηκαν το 2005. Έπειτα αποκαλύφθηκε η δράση του άντρα που προσέγγιζε τουρίστριες στο κέντρο της Αθήνας, προσφέροντάς τους τυρόπιτα και ξενάγηση.

Ο δράστης, πατέρας δύο παιδιών και εργαζόμενος τότε σε ναυτιλιακή εταιρεία, φερόταν ως «ευγενικός ξεναγός» σε ανυποψίαστες γυναίκες που επισκέπτονταν την Ακρόπολη και τη γύρω περιοχή. Τις προσκαλούσε να φάνε κάτι πρόχειρο μαζί του –συνήθως μια τυρόπιτα– το οποίο είχε προηγουμένως νοθεύσει με υπνωτικό χάπι (σκεύασμα τύπου Stilnox). Στη συνέχεια, τις οδηγούσε σε ξενοδοχείο, εκμεταλλευόμενος τη χαμένη τους συνείδηση, και προχωρούσε σε βιασμό.

Οι καταγγελίες που οδήγησαν στην αποκάλυψη της δράσης του ξεκίνησαν την άνοιξη του 2005, με θύματα τουρίστριες από την Αυστραλία, τον Καναδά και τη Δανία. Ήταν περιπτώσεις σχεδόν πανομοιότυπες: γυναίκες που έχασαν τις αισθήσεις, χωρίς καμία ανάμνηση του τι είχε προηγηθεί.

Συνελήφθη τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς. Κατά την απολογία του, παραδέχθηκε ότι προσέθετε φάρμακο στα τρόφιμα αλλά ισχυρίστηκε στην ανακρίτρια ότι οι πράξεις του δεν έγιναν χωρίς συναίνεση – επιχείρημα που αμφισβητήθηκε από την έκταση και την ομοιότητα των περιστατικών.

Ωστόσο, η υπόθεση δεν έφτασε γρήγορα στη δικαιοσύνη. Αν και η δίκη ξεκίνησε το 2006, η τελική απόφαση εκδόθηκε μόλις το 2013. Υπήρξαν κατηγορίες ότι η υπεράσπιση του δράστη χρησιμοποίησε σειρά ενστάσεων και νομικών εργαλείων που οδήγησαν σε αλλεπάλληλες αναβολές, προκαλώντας αγανάκτηση τόσο στις πλευρές των θυμάτων όσο και στην κοινωνία.

Το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο τον καταδίκασε αρχικά σε κάθειρξη 12 ετών για βιασμούς κατ’ εξακολούθηση. Η ποινή μειώθηκε ελαφρώς σε δεύτερο βαθμό, ενώ λίγα χρόνια αργότερα, αποφυλακίστηκε στο πλαίσιο νόμου περί αποσυμφόρησης των φυλακών, έχοντας εκτίσει ένα μέρος της ποινής του.

Όσα είχε πει θύμα του «βιαστή με την τυρόπιτα» στο MEGA

Στη Νίκη Λυμπεράκη είχε μιλήσει το 2022 η Καναδή δημοσιογράφος Νάταλι Κάρνιφ, θύμα του λεγόμενου «βιαστή με την τυρόπιτα».

Αφηγήθηκε όσα πέρασε από το 2005 και το βιασμό της, ως την τελική καταδίκη του δράστη οκτώ ολόκληρα χρόνια αργότερα, αλλά και τη συντριβή της στην είδηση της πρόωρης αποφυλάκισής του το 2015 χάρη σε διάταξη περί αποσυμφόρησης των φυλακών.

«Ταξίδευα στην Ελλάδα μόνη μου το 2005 τον Αύγουστο. Έμενα σε ένα χόστελ κοντά στην Ακρόπολη. Με προσέγγισε ένας άνδρας που προσφέρθηκε να μου δείξει την περιοχή, είπε ότι την ήξερε πολύ καλά. Πήγε και αγόρασε τυρόπιτα από κάπου κοντά. Είχε βάλει μέσα υπνωτικά χάπια. Ξύπνησα σε ένα ξένο σπίτι. Είχα ένα αόριστο συναίσθημα για το τι είχε συμβεί αλλά δεν ήξερα. Πήγα στην τοπική αστυνομία και μου είπαν ξέχασε το, πήγαινε σπίτι, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Όταν έφευγα από την Ελλάδα έμαθα ότι συνελήφθη γιατί το είχε κάνει με άλλες 3 γυναίκες. Η αστυνομία νόμιζε ότι είναι κάποιου είδους αστείο. Δεν πίστευαν πως είναι σοβαρό. Άρχισε μια σειρά δικών, νομίζω ότι ήταν συνολικά 7 δίκες μέχρι να καταδικαστεί, με αναβολές, καθυστερήσεις, ακυρώσεις, απεργίες. Αισθάνθηκα μεγάλη ανακούφιση όταν το 2013 μπήκε φυλακή. Το ότι τον άφησαν δύο χρόνια μετά μου ράγισε την καρδιά», είχε πει.

Η επιστολή της Κάρνιφ μέσω των «ΝΕΩΝ» για τις καθυστερήσεις στη δίκη

Η Νάταλι Κάρνιφ είχε μιλήσει τον Φεβρουάριο του 2013 στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», τονίζοντας πως «είναι σαν να μην υπάρχει από την πλευρά του ελληνικού δικαστικού συστήματος σεβασμός για τα θύματα σεξουαλικής βίας ή την προάσπιση της δικαιοσύνης γενικότερα

Όσα είχε αναφέρει:

«Είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσεις πώς νιώθεις αφού τελείς υπό διαρκή αναμονή, ενώ συνεχώς διαψεύδεται η ελπίδα ότι ΑΥΤΗ τη φορά η υπόθεση θα κλείσει. Είναι εξαντλητικό και τρομακτικό να σκέφτεσαι ότι αυτός ο άνθρωπος είναι ελεύθερος και πιθανόν να συνεχίζει τη δράση του. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα στο ελληνικό δικαστικό σύστημα που να το αποτρέψει αυτό. Και όσο τραβάει σε μάκρος η υπόθεση τόσο πιο ασφαλής θα νιώθει ο κατηγορούμενος ότι πιθανόν δεν θα τιμωρηθεί και για άλλες ενέργειες τέτοιου είδους.

Είναι σαν να μην υπάρχει από την πλευρά του ελληνικού δικαστικού συστήματος σεβασμός για τα θύματα σεξουαλικής βίας ή την προάσπιση της δικαιοσύνης γενικότερα. Από την άλλη, δεν εκπλήσσομαι, ιδιαίτερα με όλα αυτά που γίνονται στην Ελλάδα αυτές τις ημέρες αλλά και με αυτά που είδα σχετικά με τη λειτουργία του συστήματος αμέσως μετά την επίθεση που δέχθηκα.

Σίγουρα δεν ειδικεύομαι στο νομικό σύστημα της χώρας μου, όμως γνωρίζω ότι όταν κάποιος καλείται να συμμετάσχει σε μια δίκη ως μάρτυρας, αντιμετωπίζεται με πολύ περισσότερο σεβασμό. Ρίχνω το φταίξιμο στο ελληνικό δικαστικό σύστημα, που επιτρέπει αυτή η υπόθεση να συνεχίζεται εσαεί. Βέβαια, και πάλι, λόγω των τεράστιων ζητημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα αυτή την περίοδο, είναι δύσκολο να υποστηρίξει κανείς ότι αυτή η υπόθεση είναι τόσο σημαντική όσο, για παράδειγμα, η υγεία και η ασφάλεια των κατοίκων ενός ολόκληρου έθνους.

Κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε με τίποτα στην Αυστραλία. Στην πατρίδα μου εργαζόμουν στο σωφρονιστικό σύστημα, όπου μεταξύ άλλων είχα ασχοληθεί και με ανθρώπους που είχαν τελέσει σεξουαλικά εγκλήματα. Μπορώ με κατηγορηματικό τρόπο να πω ότι αυτή η καθυστέρηση δεν θα γινόταν ανεκτή, ανεξαρτήτως της κοινωνικής θέσης του κατηγορουμένου. Ο πλούτος και η εξουσία κάποιου θα μπορούσαν να επηρεάσουν το αποτέλεσμα αλλά όχι την πρόοδο της εκδίκασης της υπόθεσης.

Μπορεί το ελληνικό δικαστικό σύστημα να είναι αρκετά πολύπλοκο και να μου προκαλεί σύγχυση, αλλά αυτός που θεωρώ πραγματικά υπεύθυνο είναι ο δικαστής, από την άποψη ότι είναι εκείνος που λαμβάνει την τελική απόφαση. Κατά κάποιον τρόπο φαίνεται να υπάρχει μια αδυναμία σε αυτό το επίπεδο, σαν να μην είναι κανένας πρόθυμος να λάβει μια απόφαση. Και πάλι, κατανοώ ότι η Ελλάδα αυτή την περίοδο αντιμετωπίζει καταστάσεις που είναι πολύ σημαντικές, αλλά η εκδίκαση της υπόθεσης θα μπορούσε να έχει ολοκληρωθεί πριν από επτά χρόνια».